به بهانه غزّه خانه داری یا نداری اتحادیه مستقل خبرنگاران فقر ِ عمومی و عمومیّت ِ فقر رابطه فاصله طبقاتی با استبداد

[بیشتر]

فقه هوش مصنوعی فهرست فصوص و فتوحات ما چند روح داریم؟ چه شود؟ سارق ِ خدمتگزار

[بیشتر]

• روش محاسبه سود وام بانکی
• مسأله شناخت
• تأمین امام جماعت
• اصول تربیت فرزند
• انرژی‌های غیرهمسو
• مسیر مرجعیّت
• خانواده؛ دشمن کاپیتالیسم
• هویّت ِ بورس
• عشق و فقه
• نواقص العقول
• من؛ مسئول
• فهم غلط از استخاره
• درمان ِ سازمان ِ تنبل
• تحولات اقتصاد کلان
• اولین نرم‌افزار من
• انقلاب در ساختارها
• پول در بانک
• سازمان جبهه
• آسیب فعالیت فرهنگی
• سامانه خانواده
• چرا تعدّد زوجات نه
• هدف ِ ازدواج
• چه کنیم؟
• سبک زندگی
• نسبت عقل و دین
• حل مشکل جبر و اختیار
• پارادوکس طلبه برنامه نویس
• سفرنامه خاورمیانه

[بیشتر]

اگر خواننده بازگردد رأی ِ مخفی دستاورد تحصیلی شدّت ِ عدالت رشد

[بیشتر]

روز عید است
چند تصویر از دخترم گرفته بودم
حس کردم خیلی هنری شده است
گفتم در وبلاگ بگذارم
اقوامی که خیلی وقت است
ندیده‌اند فرزندم را
سراغ می‌گیرند
این «سیده مریم موشّح» است!
دعا می‌کنم که از صلحا قرار دهد او را پروردگار عالم!

مانتویی که به تن دارد، عمه‌اش برایش دوخته است
دستش درد نکند!
این بار هم بهانه‌ام
همان بهانه کپتالی‌هاست
که در یک پستی یک روزی نوشته بودم!
سه سال و نیمه شده است دیگر.

همیشه با فوتبال مخالف بودم، چه برسد به دخترانه‏اش!
کنترل توپ با دست هم سخت است، چه برسد به پا...!
تا به حال تصاویر «دیدنی‏ها» را دیده‏اید؟!
این فیلم  هم چیزی در همان مایه‏هاست
البته این بار دخترک من توپ می‏زند و فیلم‏بردار خود من هستم!
این «سیده مریم» من است :)

شانه و قیچی را برداشتم
هوا گرم شده است و خواستم کمی سرش را خلوت کنم
منظم‌تر هم
ده دقیقه بیشتر طول نکشید
الحمدلله دو سه ماهی است از تمام شدن سه سالگی‌اش گذشته
صبر و تحمل بی‌حرکت نگهداشتن سرش را پیدا کرده
به نظر خودم که خوب شد
اما...
کارشناسی از دوستان دید و گفت: «مدل کوپ را از کجا یاد گرفته‌ای؟»
من که این واژه برایم غریبه بود (حتی مطمئن نیستم که درست نوشته باشم!)
متحیّر ماندم که... چه؟!
مادرم البته شکایت داشت که چتری‌اش زیاد بالا رفته است
شاید، ولی فقط یک سانت و نیم از ابروانش، آن‌هم برای این‌که کم‌تر احساس گرما کند!

سیداحمد کارش ساده‌تر بود
ساده‌ترین مدل موی پسرانه...
سرش را ماشین کردم، با شماره شش!
سیدمرتضی هم که هنوز کوچک‌تر از اصلاح سر است
فردا ده ماهش تمام می‌شود و حالاحالاها وقت دارد تا به اصلاح سر برسد!

خیلی لذت‌بخش است با فرزندان خودت سرگرم باشی
گاهی هنگام نگاه کردن به کودکانم بدجوری دلم غنج می‌رود
یعنی یه جورایی قند ته دلم آب می‌شود،
این‌که فرمود: «المال و البنون زینة الحیوة الدنیا» (کهف:46) را تا حدّی می‌فهمم!
و البته: «إنما أموالکم و أولادکم فتنة» (تغابن:15) را خوب...!

هنوز هم باورم نمی‌شود موهای دخترم را «کوپ» زده باشم ؛)

 
 

البته دردسرهایی هم دارند،
یک لحظه غفلت کردم و سیده مریم خودکار برداشت و روی بالش این نقاشی را کشید:

خدایا این یک رحمت و دو نعمت را از من مگیر
و از صالحان روزگارشان قرار ده!
آمین، بحق حبیبک یا أرحم الراحمین.

علاقه‏ام به کودکان را نزدیکان می‏دانند
چه که پیش از تأهل نیز تجربه نگهداری فرزند داشته‏ام
وقتی تک‏خواهرم به دانشگاه می‏رفت
فرزند خردسالش نزدم می‏ماند
بعضی می‏گفتند علاقه‏اش به تو بیشتر است تا مادرش
این را نمی‏توانم گفت،‍ ولی می‏دانم بیشتر از آن‏که «مامان» بگوید «دایی متی» می‏گفت!
(البته الأن بزرگ شده و برای خود یک وبلاگ هم دارد :)

امروز خدای را نمی‏دانم چگونه باید شاکر باشم
که فرزندانی سالم و پاک عطایم کرده‏است
به هر چه تصور می‏کنم، سپاس نتوانم
که نعمتش فوق لیاقت است و شکرش فوق طاقت
دخترم به زودی سه ساله می‏شود
پسر اولم دو ساله
و پسر کوچکم هنوز شش‏ماه دیگر دارد که یک‏ساله شود 

 همه‏شان فدای یک تار موی نوادگان پیغمبر(ص) که تشنه در صحرای کربلا به دشنه کین کشته شدند!

نعمت خداست، من را چه؟
که لیاقتِ مخلوق اگر شرطِ اعطا می‌شد
که در این میانه نعمتی صاحب می‌شد؟
لطف است و در لطف آن‌چه شرط است بخشندگی مولاست
و عبد را در این میانه چیزی نیست که به شمار آید
نه از تناسب با شایستگی گذشته
و نه شکر آتی
که هر دو کم‌تر از آنند که همچو نعمتی را طلب نمایند.

سیدمرتضی چهارمین فرزند من است
امروز پای به جهان گذاشت
تصویری از او منتشر کردم در این وبلاگ
مر تمام اقوامی را که دستمان کوتاه است از صله رحم
که امروز دیجتالی‌اش آمده است؛
صله رحم سایبری!

امر پدری بر ما دشوار شد
که هم شکر نعمت کرده باشیم
و هم تربیت فرزند
بلکه خدای به فریاد رسد!
شما هم دعا کنید!

وقتی پدر می‌شوی
احساس می‌کنی یک انسان را به تو سپرده‌اند
تا روحش را بسازی و تربیت کنی
زیرا جسم او را که خدا می‌سازد و
غذایی که خود می‌خورد و
طبیعت کار خود را به درستی انجام می‌دهد
اما آن چه از طبیعت برنمی‌آید را به تو سپرده‌اند
روح او را
روان او را
اندیشه و تفکر او را
تمامی اعتقادات و باورهای او را
خدا را به تو می‌شناسد
و تعبد را از تو فرامی‌گیرد
نام پیغمبر را از زبان تو می‌شنود
و با تو نماز خواندن را یاد می‌گیرد
واقعاً خلیفه خدا هستی
یک نفر
دو نفر
سه نفر
چند نفر را تو باید امامت کنی
وقتی به این مسئولیت می‌اندیشی چه سختت می‌آید!

دخترم: سیده مریم

و پسرم: سید احمد

خدایا در این امامت یاری‌ام کن!
آمین

سلام و درود خدا بر تو ای سیده زنان هر دو عالم

و شهادت این بزرگورار را به بشریت، بل عالم کون و مکان تسلیت عرض می‏کنم

که وجود وامدار حضرت ایشان است.

تصویر یکی از نوادگان حضرت:

 ای کاش تصویر خود ایشان را در اختیار داشتم.

اکنون یک‏ماهش شده است...
سیداحمد را می‏گویم
چند تصویر از آن را می‏گذارم
برای آنان‏که سفارش داده بودند!
ولی دیگر
نه منقّش به توضیح!

سلام

وبلاگ همان لاگ بر روی وب است!
لاگ هم همان کنده درخت را گویند
-که-
دوایری بر روی آن نقش بسته
-که-
نشان از زمستان و تابستان آن دارد
-که-
حاکی از مرور زمان و عمر بر آن درخت است
-که-
خط‏هایش را اگر بشمری، عمر اوست
-و-
نازکی و کلفتی آن، نشان از عسر و یُسر زندگی.

 
لاگ نوشتن هم ساختن این دوایر منتظم است
-که-
نشان از گذر عمر دارد
-که-
حاکی از مرور زمان و عمر بر من است
-که-
خط‏هایش را اگر بشمری، عمر من است
-که-
از دست رفته است
-که-
خطاهایش را اگر بشمری، پله‏هایی را که پایین رفته‏ام شمرده‏ای
-و-
نیکی‏هایش،‏ پله‏هایی که بالا.

سومین فرزندم هم به دنیا آمد.
به گمانم این از آن پله‏هایی است که بالا رفته‏ام...
بعد از سیدکوثر که نیامده رفت
-و-
سیده‏مریم که اکنون راه می‏رود
-و-
به سخن گفتن نزدیک می‏شود
اکنون
سیداحمد آمده است
هنوز دو هفته‏اش نشده است

خدا می‏داند که پاسخگویی از «نعمت» بسی دشوارتر از بهره‏مندی از «رحمت» است!
(اشاره به حدیث نبوی)

دوستان متعرضم می‏شوند...
ارتباطم کم شده است
حق دارند
نه این که راه‏ها دور باشد
این بهانه کپتالی‏هاست (تهرانی‏ها)
این‏جا راه‏ها چندان دور نیست
البته ترافیک هم به اندازه و مقدار تهران نیست
ولی...
مشکل چیز دیگری است
مشکل مشغولیت اندیشه‏هاست
مشکل حتی فشار کاری هم نیست
ما برای دیدار رفقا وقت داریم
ولی...
اندیشه‏مان فرصت ملاقات رفقا را ندارد
مشغولیت انقطاع می‏آورد
و در مورد من
این مشغولیت مرا بالکل از رفقا و دوستان و کلاس‏میت‏ها دور ساخته‏است
فرصت اندیشیدن...
اندیشیدن حول محور ‏«تمدن اسلامی»
حول محور «اقتصاد اسلامی»
حول محور «مدیریت استانی»
حول محور «برنامه پنجم توسعه»
و بسیاری موضوعات دیگر که چندی است پیوسته درگیرشان هستم
توان و فرصت اندیشیدین در حوزه ارتباط با دوستان و آشنایان
و کمابیش
اقوام و فامیل (که صدایشان بسی بلند درآمده است، اندکی گوش‏‌خراش :)
چه کنم؟!

دوستان مصرّ که تو صاحب اولاد شده‏‌ای و ما بی‏‌خبر
می‏‏خواهند سیده‏‌مریم مرا ببینند...

تصویری از او می‏گذارم
منقّش به توضیحی
و التماس دعا در این لیالی ارزشمند قدر

سیده مریم چونان پدر سخت گرفتار اندیشه و تفکر است

و چونان مادر محجوب و پاکدامن

هنگامی که غرق تفکر است، دیدنی است

 
و آن هنگام که در اندیشه پاسخ به خواب می‌رود، رؤیایی...

 
به پرسش‌هایش بسیار می‌اندیشد

و چون پاسخ نمی‌یابد، دست به دامان پدر می‌شود، به جستجوی راه حلی

پاسخ پدر او را به شگفتی وامی‌دارد: «آیا چنین است، پس واویلا!»

و لذت دستیابی به پاسخ، تمام وجود او را غرق سرور می‌نماید، چونان که می‌توان در چهره‌اش دید!

و این «سیده مریم موشّح» است که خداوند چند صباحی (ندانم که چند) سرپرستی و کفالت او را به این بنده‏اش سپرده است، بادا که ادای تکلیف در حق او، سپری باشد برای آتش جهنم!

خدانگهدار رفقا

پنج شنبه 103 اردیبهشت 6

امروز:  بازدید

دیروز:  بازدید

کل:  بازدید