به بهانه غزّه خانه داری یا نداری اتحادیه مستقل خبرنگاران فقر ِ عمومی و عمومیّت ِ فقر رابطه فاصله طبقاتی با استبداد

[بیشتر]

فقه هوش مصنوعی فهرست فصوص و فتوحات ما چند روح داریم؟ چه شود؟ سارق ِ خدمتگزار

[بیشتر]

• روش محاسبه سود وام بانکی
• مسأله شناخت
• تأمین امام جماعت
• اصول تربیت فرزند
• انرژی‌های غیرهمسو
• مسیر مرجعیّت
• خانواده؛ دشمن کاپیتالیسم
• هویّت ِ بورس
• عشق و فقه
• نواقص العقول
• من؛ مسئول
• فهم غلط از استخاره
• درمان ِ سازمان ِ تنبل
• تحولات اقتصاد کلان
• اولین نرم‌افزار من
• انقلاب در ساختارها
• پول در بانک
• سازمان جبهه
• آسیب فعالیت فرهنگی
• سامانه خانواده
• چرا تعدّد زوجات نه
• هدف ِ ازدواج
• چه کنیم؟
• سبک زندگی
• نسبت عقل و دین
• حل مشکل جبر و اختیار
• پارادوکس طلبه برنامه نویس
• سفرنامه خاورمیانه

[بیشتر]

اگر خواننده بازگردد رأی ِ مخفی دستاورد تحصیلی شدّت ِ عدالت رشد

[بیشتر]

ایول به این نسل جدید
نسل چهارم انقلاب را می‌گویم
این‌ها چه میرزابنویس‌هایی دارند درمی‌آیند!

بچه که بودم
نه فقط من
که دیگر هم‌سن‌ها و هم‌کلاسی‌ها
دو خط انشاء که می‌خواستیم بنویسیم
پدرصاب‌بچه در می‌آمد:
«به نام خدایی که انسان را آفرید و دمید از روح خویشتن ... انشای خود را آغاز می‌کنم»

همین یک خط کلیشه را معمولاً فقط می‌توانستیم بنویسیم
و سر خط که می‌آمدیم
انگار اصلاً‌ جوهر خودکار خشک می‌شد
یا انگشتان ما شاید

اما این کودکان امروزی
یا به خاطر سبک آموزشی جدیدی‌ست که پیش گرفته‌اند
کتاب‌هایی که در زیر هر صفحه
کودک را مجبور می‌کنند چند خط بنویسد
یا شاید هم تأثیر رسانه
بالاخره تلویزیون سیاه و سفید ما فقط یک ساعت در روز برنامه کودک داشت
یا شاید...
هوای IT و عصر اینترنت و فناوری
بالاخره این‌ها از این سرب‌های آلوده‌کننده هوا نفس کشیده‌اند
نفس تنفّس از آلودگی‌های محصول فناوری نیز شاید بی‌تأثیر نبوده

حالا هر چه که بوده
قدرت زیادی در نگارش برایشان به ارمغان آورده



کودک دوم دبستانی من
اصرار که: «روزنامه دیواری بسازم»
تصاویر را سفارش داد
برایش کشیدم
و جای متن‌ها را خط‌کشی کردم
پرسیدم: «برایت مطلب پیدا کنم بنویسی؟»
جسورانه پاسخ داد:
«نه، دو کیلو مطلب تو فکرم دارم که بنویسم!»

برد و آورد
وزن نکردم که چند کیلو شد
ولی از این که این طور نوشت شگفت‌زده شدم
از این سادگی در کلام
و بی‌پیرایگی در بیان
خدا بر توانش بیافزاید و روزافزون نماید

آن‌قدر موجز و خلاصه نوشته است این پسر
که آدم را یاد این توصیه حضرت امیر (ع) می‌اندازد:
«وَ احْذِفُوا عَنِّی فُضُولَکُمْ وَ اقْصِدُوا قَصْدَ الْمَعَانِی وَ إِیَّاکُمْ وَ الْإِکْثَارَ» (خصال صدوق، ج‏1، ص‏310)
جمله ‏هاى زیادى را حذف کنید و اصل موضوع را به نظر آورید و از پُرنویسى پرهیز کنید.

خدایی، این‌ها بزرگ شوند چه می‌شوند؟! :)

دو سه هفته نشده است هنوز
که مدرسه تمام شده و در خانه است
معمول بچه‌ها از رایانه برای بازی استفاده می‌کنند
ولی او
وقتی تایپ کردن مرا در رایانه می‌دید
تقاضایی کرد
خواهش که: «می‌خوام در رایانه بنویسم»

نوت‌پد را برایش گشودم
رایانه را در اختیارش گذاشتم
نیم‌ساعت بیشتر نشد به نظرم
وقتی رفتم بالای سرش
تصویر عجیبی دیدم:

شما هم دیدید؟!
بله
همه را خودش نوشته است
بدون یاری
و البته با غلط‌های تایپی و نگارشی
مثلاً «ثبت نام» را آن‌طور که شنیده نوشته است (ستناب)

ده سال بیشتر است
عجیب معتاد تایپ شده‌ام
کوچک‌ترین مطالب را هم حتی
سخت است اصلاً روی کاغذ با قلم نوشتن
نمی‌دانم آیا هنوز هم باید در دبستان کتابت را با قلم آموزش داد
وقتی یک کودک اول دبستانی این‌قدر راحت بر رایانه می‌نویسد؟!

ممکن است وقت آن رسیده باشد
وقت آن‌که مداد و خودکار و خودنویس و...
یک روز باید همه را در موزه‌ها دید
در کنار میخ و چکشی که بشر با آن‌ها بر سنگ می‌نوشت
جایی در موزه نگارش!

پنج شنبه 103 فروردین 30

امروز:  بازدید

دیروز:  بازدید

کل:  بازدید