سه دشمن حاکم فقط فقیه است مهاجرت معکوس چرا لباس متفاوت؟ حشرات به عنوان غذا

[بیشتر]

فارسی نویسی در فوکاسکی مدل SWOT نمودار جوشن کبیر اصطلاحات رایج در پژوهش نامه سیدمنیرالدین به امام

[بیشتر]

• موانع طراحی حکومت
• داستان ِ بانکدار
• روش محاسبه سود وام بانکی
• مسأله شناخت
• تأمین امام جماعت
• اصول تربیت فرزند
• انرژی‌های غیرهمسو
• مسیر مرجعیّت
• خانواده؛ دشمن کاپیتالیسم
• هویّت ِ بورس
• عشق و فقه
• نواقص العقول
• من؛ مسئول
• فهم غلط از استخاره
• درمان ِ سازمان ِ تنبل
• تحولات اقتصاد کلان
• اولین نرم‌افزار من
• انقلاب در ساختارها
• پول در بانک
• سازمان جبهه
• آسیب فعالیت فرهنگی
• سامانه خانواده
• چرا تعدّد زوجات نه
• هدف ِ ازدواج
• چه کنیم؟
• سبک زندگی
• نسبت عقل و دین
• حل مشکل جبر و اختیار
• پارادوکس طلبه برنامه نویس
• سفرنامه خاورمیانه

[بیشتر]

دبیرستان سرای ایرانی ایده پرتقالی اگر خواننده بازگردد رأی ِ مخفی دستاورد تحصیلی

[بیشتر]

«چرا بعضیا کار خوب که می‌کنن می‌گن یکی دیگه کرد؟!»
سیداحمد پرسید
- ببین پسرم!
خدا گفته که کارهای با اخلاص رو قبول می‌کنه
و اگر اخلاص نباشه
نمی‌پذیره
می‌دونی اخلاص یعنی چی؟
«نه، یعنی چی؟»

- وقتی کاری رو برای این‌که پیش خدا عزیز بشیم انجام بدیم
می‌شه با اخلاص
اما
اگه برای عزیز شدن پیش مردم باشه
خدا می‌گه برو پاداشش رو هم از همون مردم بگیر!

حالا
یک شاخص و علامت وجود داره
برای اخلاص
این‌که اگر کار خوبی انجام بدی
و مردم
خیال کنن یکی دیگه اون کار رو انجام داده
اگه
ناراحت بشی
یعنی با اخلاص نبوده
برای ریا بوده
برای خوشامد مردم بوده
اما اگه برات فرقی نکنه
این علامت اخلاصه

خب
حالا
بعضیا برای این‌که خودشونو امتحان کنن
یا
برای این‌که به خدا نشون بدن کارشون با اخلاص بوده
کار خیر که می‌کنن
خودشون می‌گن که یکی دیگه انجام داده
مثلاً:
«این پول رو یک بنده خدایی به من داد که بدم به شما»
این‌طوری دیگه هیچ ریایی در کارشون نیست
کاملاً مخلصانه می‌شه

خوب برایش توضیح دادم
در حالی که رانندگی می‌کردم
که خوب بفهمد
مفهوم اخلاص و ریا را
و فهمید
و بعدش
اما
یک سؤالی پرسید
شگفت:
«این‌که دروغه، نیست؟!»

آه!
راست می‌گفت
اصلاً حواسم نبود
خب دروغ که گناه است
بزرگ‌ترین گناه
حالا این را چگونه توجیه کنم؟!

ولی
من همیشه حرف حق را می‌پذیرم
باید صادقانه صحبت کنم:
- آفرین سیداحمد!
احسنت به تو!
درست فهمیدی
به نکته دقیق و خوبی اشاره کردی
دقیقاً
این دروغ است
یعنی این بندگان خدا
برای این‌که از ریا فرار کنند
خود را به دامن یک گناه دیگر می‌اندازند
دروغ!

«خب پس باید چکار کنند؟!»
- دروغ نگویند
بلکه اصلاً پاسخ ندهند
نگویند چه کسی داده
چه کسی نداده
این‌طور مثلاً:
«آقا نپرس از کجا اومده یا کی داده، این پول مال ِ شماست!»



پذیرفت
پاسخش را گرفت
و من
یاد خاطره‌ای افتادم
که از حضرت امام راحل (ره) جایی خوانده بودم
با این مضمون:
شخصی خدمت ایشان رسیده
وقتی دعوت فرمودند به صرف غذا
شخص تعارف کرده:
صرف شده، میل ندارم!
امام (ره) پاسخ داده‌اند:
برای امر به این کوچکی دروغ نگویید آقا
شما غذا میل نکردید، الآن هم میل دارید!
چرا برای این امور بی‌ارزش خود را به گناه می‌اندازید؟!

راست می‌گوید
خب بگوید: الآن غذا نمی‌خورم!

یک نگاهی به زندگی خود بیاندازیم
به سنّت‌هایمان
خصوصاً حالا که نوروز نزدیک است
دید و بازدید فراوان
چقدر...
کافیست کمی تأمل کنیم و دقت
چقدر به هم دروغ می‌گوییم
در موضوعات بی‌ارزش زندگی
به خیال خودمان هم کار درستی می‌کنیم
این‌که
احترام میهمان یا میزبان را نگه داشته‌ایم!

قال علی (ع): «وَ اِیّاکَ وَ مَصَادَقَةَ الْکَذّابِ، فَاِنَّهُ کَالسَّرابِ، یُقَرِّبُ عَلَیْکَ الْبَعیدَ، وَ یُبَعِّدُ عَلَیْکَ الْقَریبَ» (نهج‌البلاغه، ح38)
و از رفاقت با دروغگو حذر کن، چرا که مانند سراب است، دور را در نظرت نزدیک و نزدیک را دور مى کند. (ترجمه انصاریان)

این‌ها باید انجام شود
این‌ها توقّع ماست
انتظارات مردم
دستوری که مقام معظّم رهبری ابلاغ فرموده‌اند:



[نمودار در اندازه بزرگ]

قوّه قضائیه خیلی مهم است
خیلی
خیلی بیشتر از دولت
خیلی بیشتر از مجلس حتی
به گمانم
زیرا
قال الصادق (ع): «لیت السیاط على رؤوس أصحابی حتى یتفقهوا فی الحلال والحرام» (بحار، ج1، ص213)

اگر سیاط نباشد
خطا زیاد می‌شود
مسئول است دیگر
قدرت در دست
فرعون هم که در درونش
نفس اماره
وسوسه می‌کند
خطا می‌کند
حتی اگر خیانت نکرده باشد

قوّه قضائیه باید مقتدر باشد
سخت و محکم
همه‌چیز درست می‌شود
إن‌شاءالله!

یک جاهایی هم تورّم را صادر می‌کنند
به عنوان پایان کلام عرض می‌کنم
این‌که بانک و بورس در آمریکا تورّم کمتری ایجاد می‌کند
و در کشور ما زیاد
به خاطر صدور است
کشورهای توسعه‌یافته کلونی‌ها را دارند
مستعمراتی برای صادرات تورّم
ما نداریم
و البته نباید هم داشته باشیم
جنگ‌های آمریکا هم در دهه‌های اخیر برای همین
باید بخشی از جهان نابود شود
تا سرمایه برای احیای آن به گردش بیافتد
هر کشور توسعه‌یافته‌ای را که مطالعه کنید
چند کشور فقیر را تحت قیمومیّت دارد
وام می‌دهند برای حمایت
ولی در حقیقت
تورّم خود را به آن‌جا صادر می‌کنند
زیرا برای بازپرداخت وام
منابع آن کشور را مفت و ارزان به چنگ می‌آورند
و با پولی که این وسط بهره می‌برند
خرید ارزان و فروش گران
تورّم خود را صفر که نه
کاهش می‌دهند
یعنی ضرر پونزی خود را کم می‌کنند

که چه؟
تا کسی نفهمد که آدام اسمیت غلط گفته
و نظام سرمایه‌داری از اساس ویران است
ثروت را که نمی‌افزاید هیچ
آن را کاهش هم می‌دهد
مثلاً آمریکایی که باید از تولید کالا ثروتمند می‌شد
امروز از تولید خدمات پول در می‌آورد
تولیدی که در تئوری آدام اسمیت اصلاً مولّد محسوب نمی‌شود
یعنی در حقیقت آمریکا
تولیدش کاهش یافته
اگر با مقیاسی که آدام اسمیت ارائه می‌دهد نگاه کنیم
و چون ثروت در حقیقت همان حجم تولید است
آمریکا فقیرتر شده
ولی چون بدهی‌ها و سندهای آن نقد به حساب می‌آیند
از طریق بانک و بورس
این کشورها به نظر ثروتمند نشان داده می‌شوند
آن‌ها با کاری که در کشورهای فقیر می‌شود برپا مانده‌اند
تقسیم کار جهانی به قول خودشان
لباسشان در بنگلادش دوخته می‌شود
لوازم برقی‌شان در چین
سیمان‌شان از فلان کشور آفریقایی
و...

بورس واقعاً مشارکت در سرمایه‌گذاری نیست
می‌توانست باشد
و اگر بود خیلی خوب
ولی نیست
بورس با تفکیک ارزش سهام از ارزش سرمایه
خدمت بزرگی کرده است
به نظام سرمایه‌داری
برای انباشت سرمایه
برای افزایش فاصله طبقاتی
یعنی افزایش فقر در جامعه
کاهش تولید
متزلزل کردن اقتصاد
این‌ها آثار بورس است
بورس از اساس پلید متولّد شده!

موفق باشید

[ادامه دارد...]

بچه‌‌اند دیگر
کودکان این‌طور
همه‌کاره و هیچ‌کاره

کودک می‌خواهد همه چیز را تجربه کند
هر شغلی را
هر فعالیتی را
اندکی بچشد

فکر می‌کنم برای انتخاب
نیاز به داده‌های اولیه دارد
انتخابی که در جوانی باید انجام دهد
مسیر آینده زندگی خود را



پیراهن سفید تن کرده
از من خواست برایش پرینت بگیرم
تابلوی چشم‌پزشکی را
چسبانده به دیوار
مطب برای خود تأسیس کرده رسماً! :)

قال الأمیر (ع): «الْعِلْمُ وِراثَةٌ کَریمَةٌ، وَ الاْدابُ حُلَلٌ مُجَدَّدَةٌ، وَ الْفِکْرُ مِرْآةٌ صافِیَةٌ» (نهج‌البلاغه، ح5)
دانش میراثى گرانبها ، آداب پسندیده زیورهاى تازه، و اندیشه آیینه اى صاف اسـت. (ترجمه انصاریان)

اما
این را بنده اضافه می‌کنم
وقتی به این نقطه برسد
کاپیتالیزم به بن‌بست می‌رسد
این که نمی‌شود
آن‌ها به این حرکت دائمی نیاز دارند
همیشه
وگرنه سوددهی متوقف می‌شود
و این یعنی نابودی تمام سیستم
چون سرمایه‌داری از آینده می‌خورد
اگر آینده تمام شود
همه‌اش حال شود
ناگهان ورشکسته می‌گردد
چون تمام بدهی‌ها حال می‌شود
و نقدها رسوا می‌گردد که بدهی بوده‌اند
پس

بله
نظام سرمایه‌داری دوباره آب به ظرف دو می‌ریزد
از ظرف یک به دو می‌دهد
این کار دولت است
یارانه می‌دهد
سوبسید
کوپن می‌دهد به فقرا
مثل ولفیری که در آمریکا و کانادا هست
بیمه بیکاری
حمایت می‌کند از بنگاه‌های کوچک
بعضی را از مالیات معاف می‌کند
بدهی بعضی ورشکسته‌ها را صفر می‌کند
اما
همه این‌ها به صورتی اندک
نه به اندازه‌ای که نظام سرمایه‌داری متلاشی شود
فقط برای این‌که نشود
برای این‌که جریان بدهی همچنان ادامه بیاید
برای این‌که پول
مثل خون
پیوسته در جامعه سرمایه‌داری در جریان بماند
چون اگر متوقف شود
دروغ بزرگ آدام اسمیت رو می‌شود
رسوا می‌شود
همه می‌فهمند که روی چیزی که نبود بنا شده‌اند
بقای این نظام به حرکت دائم است
درست مثل چرخ عصاری

[ادامه دارد...]

بار قبل خوب شد
این‌بار
فقط یک اشتباه!



من اصلاً آرد سوخاری نمی‌خرم که
پدرم خریده بود
مادرم هم استفاده نکرده
فرستاد برای ما...

خواستم حرام نشود
دور نریزم
فقط چند قاشق
فکر کردم در نان شیرینی خوشمزه بشود
فقط چند قاشق...

به نظر من که خوشمزه است
من دوست داشتم
من خوردم
از کلمپه‌های خودم
اما
بچه‌ها
فکر کنم دیگر خیلی دارند لوس می‌شوند! :(

أمیرالمؤمنین (ع): «الْقَناعَةُ مالٌ لایَنْفَدُ» (نهج‌البلاغه، ح57)
قناعت گنجى است که تمام نمى شود. (ترجمه انصاریان)

کف بورس هم ناراضی نیستند
آن‌ها هم گاهی شانس می‌آورند و می‌توانند در بخش‌های میانی نیمه اول نمودار قرار بگیرند
از صدقه‌سر یک موج‌ساز
آن‌ها هم به نوایی برسند
اگر هم یک روز ضرر کردند
سبد سهام دارند
همه تخم‌مرغ‌ها را که در یک سبد نچیده‌اند
پس ضررشان خیلی زیاد نیست
نابود نمی‌شوند
جالب این‌که همین قوانین را هم خود بورسی‌ها آموزش می‌دهند
که چه؟
که افراد را متقاعد کنند در بورس باشند
به بورس بیایند
چون سرمایه‌دارها به این ضررهای کوچک نیاز دارند

استاد ما مثال جالب‌تری داشت
که بنیان تمام این تفکر را نشان می‌دهد
و مکانیزم عمل آن را:
تصوّر کنید دو ظرف شیشه‌ای را
هر کدام روی یکی از کفه‌های ترازو
مقدار مساوی آب در هر کدام اگر بریزیم
برابر هم می‌ایستند
حالا
چند قطره آب به یک طرف اضافه می‌کنیم
چه می‌شود؟!
روشن است
چند میلی‌متر پایین‌تر می‌آید
فقط چند میلی‌متر
دوباره سیستم متعادل می‌شود
یعنی از حرکت می‌ایستد
ظرف اول چند میلی‌متر پایین‌تر از ظرف دوم
این اقتصاد سنّتی‌ست
بازار آزاد نیست
بانک ِ پول‌خلق‌کن در آن نیست
بورس ِ موج‌ساز در آن نیست
چرا؟
چون ارتباط بین ظرف‌ها قطع است



اما
حالا اگر بیاییم و از انتهای ظرف‌ها
شلنگی متصل سازیم
که دو ظرف به هم مرتبط شوند
این‌جا قانون ظروف متصله خود را نشان می‌دهد
حکومت می‌کند
این‌جا هم در ابتدا که دو ظرف مقدار مساوی آب دارند
دو کفه ترازو برابر می‌ایستد
اما
وقتی چند قطره آب را به یک ظرف اضافه کردیم
وقتی چند میلی‌متر پایین‌تر رفت
قانون ظروف مرتبطه می‌گوید که باید سطح مایع در هر دو مساوی باشد
پس مقداری آب از ظرف دوم به ظرف اول مکیده می‌شود
تا دوباره سطوح برابر شوند
غافل از این‌که
با این انتقال
وزن ظرف یک باز هم افزایش یافته است
حالا چند میلی‌متر پایین‌تر می‌رود
یعنی چه؟
یعنی مقدار زیادتری آب باید از ظرف دو به ظرف یک منتقل شود
تا قانون ظروف مرتبطه نقض نشود
سطح مایع برابر بماند
در هر دو ظرف
در نهایت چه می‌شود؟
معلوم است
آن‌قدر آب از ظرف دو به ظرف یک منتقل می‌شود
تا آن خالی
و این لبریز
به ته ترازو برسد



این مثال جالبی از استاد ما بود
اما...

[ادامه دارد...]

مگر می‌شود
اصلاً اندازه نیست
فوقش بتواند
این کمک که سرانجامی ندارد!



زندگی این‌طور است
بعضی به نتیجه می‌رسد
بعضی خیر
اما
مسأله این نیست
مسأله این است:
نیّت

انسان‌های خوب تلاش‌شان را می‌کنند
همّت
بشود یا نشود
شاید خارج از اختیار
از توان
حتی اگر نشد؛
الأعمال بالنیّات!

أمیر (ع): «اَهْلُ الدُّنْیا کَرَکْب یُسارُ بِهِمْ وَ هُمْ نِیامٌ» (نهج‌البلاغه، ح64)
اهل دنیا چون کاروانى هستند که آنان را مى برند در حالى که درخوابند. (ترجمه انصاریان)

بازار بورس مثل یک قمارخانه نیست
این دروغ است
چون بورس اصلاً قمار نیست
این نفهمیدن بازار بورس است

بورس یک فریب هرمی‌ست
گلدکوئیستی
با چه استدلالی؟
این:
وقتی مقدار کمی از تعداد افراد زیادی بدزدی که امید دارند مقدار زیادی از دیگران بدزدند، مقدار زیادی دزدی کرده‌ای، بدون آن‌که آن‌ها احساس کنند مقدار زیادی از دست داده‌اند!

این استراتژی و راهبرد اصلی معاملات پونزی‌ست
من دو نفر را تشویق می‌کنم تا هر کدام پول زوری به من بدهند
و در مقابل
فرصت داشته باشند که هر کدامشان از دو نفر دیگر پول زور بگیرند
آن‌ها قبول می‌کنند
چون هر کدام یک تومان به من می‌دهند
ولی دو تومان از زیرمجموعه خود می‌گیرند
این یعنی یک تومان سود خالص
و بعد همه ما بالایی‌ها
در سود پایینی‌ها شریک که باشیم
من از همه بیشتر سود می‌کنم
بیشتر می‌دزدم یعنی
پله بعدی من هم
کمتر از من
همین‌طور می‌رود پایین
همه با انتظار سود وارد می‌شوند
اما این زنجیره که تا ابد ادامه نمی‌یابد
پس چرا چنین ریسکی می‌کنند؟!

آن‌ها می‌فهمند که دچار یک سیستم پونزی هستند
ولی دوست دارند در بخش برنده آن باشند
وقتی هزینه - فرصت می‌کنند
می‌بینند اگر در بخش برنده باشند مثلاً صدهزار برده‌اند
ولی اگر در بخش بازنده بیافتند
فقط یک تومان ضرر کرده‌اند!

این خمیرمایه گلدکوئیست است
و تمام شبکه‌های هرمی
این‌که ضرر زیاد بین افراد زیاد تقسیم می‌شود
تا به هر کدام ضرر کمی برسد
ولی سود آن
در تعداد افراد کمی منحصر می‌ماند
پس تعداد زیادی از مردم ضرر کمی می‌کنند
تا چند نفر
سود بسیار زیادی به دست آورند

این در بانک تکرار می‌شود
همین در بورس هم
این شده اساس نظام سرمایه‌داری
همان روش داروغه ناتینگهام
از ضررهای کوچک سودهای بزرگ پدید می‌آید

[ادامه دارد...]

بافتن را دوست دارد
کمی یاد گرفته

معلّم خواست
چیزی درباره ورزش



والیبال را که دوست دارد
بافتن را نیز
تور را خودش بافته
در نمونه کوچکی که از زمین والیبال ساخته است
بدون کمک گرفتن

ترکیبی از دو علاقه!

أمیر (ع): «الْعَفَافُ زِینَةُ الْفَقْرِ، وَ الشُّکْرُ زِینَةُ الْغِنَى» (نهج‌البلاغه، ح68)
پاکدامنى زینت تهیدستى و شکر زینت توانگرى است. (ترجمه انصاریان)

سه شنبه 04 تیر 17

امروز:  بازدید

دیروز:  بازدید

کل:  بازدید