نمونه اقتصاد اسلامی دروغ ِ تکثّرگرایی به بهانه غزّه خانه داری یا نداری اتحادیه مستقل خبرنگاران

[بیشتر]

حلقه میانی چیست؟ فقه هوش مصنوعی فهرست فصوص و فتوحات ما چند روح داریم؟ چه شود؟

[بیشتر]

• موانع طراحی حکومت
• داستان ِ بانکدار
• روش محاسبه سود وام بانکی
• مسأله شناخت
• تأمین امام جماعت
• اصول تربیت فرزند
• انرژی‌های غیرهمسو
• مسیر مرجعیّت
• خانواده؛ دشمن کاپیتالیسم
• هویّت ِ بورس
• عشق و فقه
• نواقص العقول
• من؛ مسئول
• فهم غلط از استخاره
• درمان ِ سازمان ِ تنبل
• تحولات اقتصاد کلان
• اولین نرم‌افزار من
• انقلاب در ساختارها
• پول در بانک
• سازمان جبهه
• آسیب فعالیت فرهنگی
• سامانه خانواده
• چرا تعدّد زوجات نه
• هدف ِ ازدواج
• چه کنیم؟
• سبک زندگی
• نسبت عقل و دین
• حل مشکل جبر و اختیار
• پارادوکس طلبه برنامه نویس
• سفرنامه خاورمیانه

[بیشتر]

دبیرستان سرای ایرانی ایده پرتقالی اگر خواننده بازگردد رأی ِ مخفی دستاورد تحصیلی

[بیشتر]

فإنّکِ قرّة عَینی
و نورُ قلبی
و ثمرةُ فؤادی
و لحمُکِ لحمی
و دمُکِ دمی
بحبّکِ أصبحتُ الیوم
و بمحبّتکِ أمسِی کلَّ یوم
و لکِ أتحمّل المصائب
و بحضورکِ أقدِر بالصبر علی ما تؤذنی أمّکِ
أرجی مِن الله توفیقاتکِ
و کمالکِ و استکمالکِ
فی الدنیا و الأخرة
فدعاءُ الوالد للولدان قریبٌ بلإجابة
لِحَقّه العظیم علیهم...!
برحمته أرحم الراحمین!

بچه‏ها رفته‏اند از فروشگاه خرید کنند، البته با یک وسیله نقلیه!

روز عید است
چند تصویر از دخترم گرفته بودم
حس کردم خیلی هنری شده است
گفتم در وبلاگ بگذارم
اقوامی که خیلی وقت است
ندیده‌اند فرزندم را
سراغ می‌گیرند
این «سیده مریم موشّح» است!
دعا می‌کنم که از صلحا قرار دهد او را پروردگار عالم!

مانتویی که به تن دارد، عمه‌اش برایش دوخته است
دستش درد نکند!
این بار هم بهانه‌ام
همان بهانه کپتالی‌هاست
که در یک پستی یک روزی نوشته بودم!
سه سال و نیمه شده است دیگر.

در این سال‏ها مطالبی را فقط خاصّ فرزندانم بر وبلاگ نقش کردم
این فهرست همان‏هاست
که امروز در آرشیو وبلاگ یافت می‏شود!

این هم راه افتاد (89/6/1)
تریدمیل رایگان! (89/5/30)
فوتبال دختران (89/5/21)
مدل موهای مریم (89/4/24)
علاقه به فرزند (88/12/19)
سیدمرتضی آمد! (88/6/26)
آخرین تصویر از سیده مریم و سید احمد (88/4/17)
السلام علیک یا فاطمةالزهراء ... (88/3/6)
سه تصویر از سیداحمد! (87/5/13)
این هم سومین فرزند من! (87/4/20)
عکس‏های مریم! (86/7/9)

تابستان است، درس تعطیل، ماه صیام، روزه‌داری و تمام‌وقت در منزل
با فرزندانم بیش‌تر دم‌خورم و قاطی
بزرگ‏شدنشان را به طرز عجیبی «می‌بینم»!

هر کودکی وقت خاصی برای بلند شدن انتخاب می‌کند
همه‌شان میل به صعود دارند
می‌خواهند از هر چیزی بالاتر باشند
این است که بغل را همه‌شان ترجیح می‌دهند
هر کدام زمانی خاص
اشیاء را گرفته و روی دو پا می‌ایستند
و از ظاهر حیوانی به انسانی راه‌رونده بدل می‌شوند
فرزندان من تقریباً هفت‌ماهگی بلند شدند
و نزدیک ده ماهگی راه افتادند
بعضی زودتر و بعضی دیرتر
چند وقت است سیدمرتضی هم راه افتاده
خیال آدم راحت می‌شود!
بچه سه مرحله بحرانی دارد
که هر کدام باری از دوش برمی‌دارد
راه بیافتد، به حرف بیاید و از پوشک خارج شود
هر کدامش یک نفس راحت است برای ولی
اولین نفس راحت از سیدمرتضی را کشیدم!

اما بعد؛
تجربه این بوده که هر کدام راه افتاده، بعدی منعقد شده
حیف که امکانات نیست
و گرنه از خدا طلب کرده‌ام فرزند سالم دیگری عطایم کند
در همین ایام که میهمان خدا هستم
نامش را هم برگزیده‌ام؛ سیده سـ... موشح
نه... تا خدا نداده لو نمی‌دهم د:

هر نوزادی خصوصیات اخلاقی خود را با خود دارد
وقتی متولد می‏شود
این را به یقین رسیده‏ام
یکی حرص به خوردن دارد، یکی کیش شخصیت، دیگری وسواس تمیزی و آن یک در گِل هم بیافتد ابایی ندارد!
تنها کاری که ما می‏کنیم؛ خصلتی را تضعیف کنیم و دیگری را تقویت، همین!
می‏خواهم بار دیگر اقبالم را بیازمایم
این‏بار خدا چه خصائصی به فرزندم هنگام تولد می‏دهد؟!
دوست دارم در این حدیث شریک شوم:
«قیل [فی تفسیر الکوثر] هو کثرة النسل و الذریة و قد ظهرت الکثرة فی نسله [نسل النبی(ص)] من ولد فاطمة(ع) حتى لا یحصى عددهم و اتصل إلى یوم القیامة مددهم»
(بحارالأنوار،ج8، ص17 و مجمع‌البیان فی تفسیرالقرآن، ج10، ص836)
تا خدا چه خواهد و او چه پسندد.

ابزارهای ورزشی پارک‌ها را دیده بودم
بعضی را نیز امتحان کرده
اما تریدمیل پارکی اولین بار به چشمم خورد
سیده مریم که عاشق تریدمیل است
بیش از همه خوشحال شد از دیدنش
از همان اوانی که راه رفتن را آموخت
به تریدمیل علاقه وافری داشت
خودش روشن کرده و سواری می‌گرفت
گاهی تا 5 دقیقه هم پیاده‌روی می‌کرد
در پارک خیلی از تریدمیل خوشش آمد
مدت‌ها ندیده بود
گاهی هم سراغش را می‌گرفت در این چند وقت
حادثه کوچکی هم رخ داد
ولی به خیر گذشت، این هم فیلمش!
به لهجه مادربزرگ‌ها: «درد و بلای دخترم بخوره تو سر اونیکه عقده تریدمیلو گذاشت رو دلش!»  د:

همیشه با فوتبال مخالف بودم، چه برسد به دخترانه‏اش!
کنترل توپ با دست هم سخت است، چه برسد به پا...!
تا به حال تصاویر «دیدنی‏ها» را دیده‏اید؟!
این فیلم  هم چیزی در همان مایه‏هاست
البته این بار دخترک من توپ می‏زند و فیلم‏بردار خود من هستم!
این «سیده مریم» من است :)

شانه و قیچی را برداشتم
هوا گرم شده است و خواستم کمی سرش را خلوت کنم
منظم‌تر هم
ده دقیقه بیشتر طول نکشید
الحمدلله دو سه ماهی است از تمام شدن سه سالگی‌اش گذشته
صبر و تحمل بی‌حرکت نگهداشتن سرش را پیدا کرده
به نظر خودم که خوب شد
اما...
کارشناسی از دوستان دید و گفت: «مدل کوپ را از کجا یاد گرفته‌ای؟»
من که این واژه برایم غریبه بود (حتی مطمئن نیستم که درست نوشته باشم!)
متحیّر ماندم که... چه؟!
مادرم البته شکایت داشت که چتری‌اش زیاد بالا رفته است
شاید، ولی فقط یک سانت و نیم از ابروانش، آن‌هم برای این‌که کم‌تر احساس گرما کند!

سیداحمد کارش ساده‌تر بود
ساده‌ترین مدل موی پسرانه...
سرش را ماشین کردم، با شماره شش!
سیدمرتضی هم که هنوز کوچک‌تر از اصلاح سر است
فردا ده ماهش تمام می‌شود و حالاحالاها وقت دارد تا به اصلاح سر برسد!

خیلی لذت‌بخش است با فرزندان خودت سرگرم باشی
گاهی هنگام نگاه کردن به کودکانم بدجوری دلم غنج می‌رود
یعنی یه جورایی قند ته دلم آب می‌شود،
این‌که فرمود: «المال و البنون زینة الحیوة الدنیا» (کهف:46) را تا حدّی می‌فهمم!
و البته: «إنما أموالکم و أولادکم فتنة» (تغابن:15) را خوب...!

هنوز هم باورم نمی‌شود موهای دخترم را «کوپ» زده باشم ؛)

 
 

البته دردسرهایی هم دارند،
یک لحظه غفلت کردم و سیده مریم خودکار برداشت و روی بالش این نقاشی را کشید:

خدایا این یک رحمت و دو نعمت را از من مگیر
و از صالحان روزگارشان قرار ده!
آمین، بحق حبیبک یا أرحم الراحمین.

علاقه‏ام به کودکان را نزدیکان می‏دانند
چه که پیش از تأهل نیز تجربه نگهداری فرزند داشته‏ام
وقتی تک‏خواهرم به دانشگاه می‏رفت
فرزند خردسالش نزدم می‏ماند
بعضی می‏گفتند علاقه‏اش به تو بیشتر است تا مادرش
این را نمی‏توانم گفت،‍ ولی می‏دانم بیشتر از آن‏که «مامان» بگوید «دایی متی» می‏گفت!
(البته الأن بزرگ شده و برای خود یک وبلاگ هم دارد :)

امروز خدای را نمی‏دانم چگونه باید شاکر باشم
که فرزندانی سالم و پاک عطایم کرده‏است
به هر چه تصور می‏کنم، سپاس نتوانم
که نعمتش فوق لیاقت است و شکرش فوق طاقت
دخترم به زودی سه ساله می‏شود
پسر اولم دو ساله
و پسر کوچکم هنوز شش‏ماه دیگر دارد که یک‏ساله شود 

 همه‏شان فدای یک تار موی نوادگان پیغمبر(ص) که تشنه در صحرای کربلا به دشنه کین کشته شدند!

نعمت خداست، من را چه؟
که لیاقتِ مخلوق اگر شرطِ اعطا می‌شد
که در این میانه نعمتی صاحب می‌شد؟
لطف است و در لطف آن‌چه شرط است بخشندگی مولاست
و عبد را در این میانه چیزی نیست که به شمار آید
نه از تناسب با شایستگی گذشته
و نه شکر آتی
که هر دو کم‌تر از آنند که همچو نعمتی را طلب نمایند.

سیدمرتضی چهارمین فرزند من است
امروز پای به جهان گذاشت
تصویری از او منتشر کردم در این وبلاگ
مر تمام اقوامی را که دستمان کوتاه است از صله رحم
که امروز دیجتالی‌اش آمده است؛
صله رحم سایبری!

امر پدری بر ما دشوار شد
که هم شکر نعمت کرده باشیم
و هم تربیت فرزند
بلکه خدای به فریاد رسد!
شما هم دعا کنید!

یکشنبه 103 آذر 4

امروز:  بازدید

دیروز:  بازدید

کل:  بازدید