نمونه اقتصاد اسلامی دروغ ِ تکثّرگرایی به بهانه غزّه خانه داری یا نداری اتحادیه مستقل خبرنگاران

[بیشتر]

حلقه میانی چیست؟ فقه هوش مصنوعی فهرست فصوص و فتوحات ما چند روح داریم؟ چه شود؟

[بیشتر]

• موانع طراحی حکومت
• داستان ِ بانکدار
• روش محاسبه سود وام بانکی
• مسأله شناخت
• تأمین امام جماعت
• اصول تربیت فرزند
• انرژی‌های غیرهمسو
• مسیر مرجعیّت
• خانواده؛ دشمن کاپیتالیسم
• هویّت ِ بورس
• عشق و فقه
• نواقص العقول
• من؛ مسئول
• فهم غلط از استخاره
• درمان ِ سازمان ِ تنبل
• تحولات اقتصاد کلان
• اولین نرم‌افزار من
• انقلاب در ساختارها
• پول در بانک
• سازمان جبهه
• آسیب فعالیت فرهنگی
• سامانه خانواده
• چرا تعدّد زوجات نه
• هدف ِ ازدواج
• چه کنیم؟
• سبک زندگی
• نسبت عقل و دین
• حل مشکل جبر و اختیار
• پارادوکس طلبه برنامه نویس
• سفرنامه خاورمیانه

[بیشتر]

دبیرستان سرای ایرانی ایده پرتقالی اگر خواننده بازگردد رأی ِ مخفی دستاورد تحصیلی

[بیشتر]

سواد دنیا را تاریک می‌کند
دید را کاهش می‌دهد
سیاهی‌ست دیگر
عُجب می‌آورد از یک‌سو
این‌که «می‌داند»
تصوّر این‌که «ندانسته‌ای»‌ نمانده برایش

از سوی دیگر مشغله افزاست
نوشته‌ها بسیار شده
آن‌قدر زیاد
که کلام حق میان‌شان پنهان شود
به چشم نیاید و دیده نشود
اباطیل آن‌چنان فزونی یافته که «علم» کم‌مشتری گشته

دست هر آدمی یک گوشی هوشمند
مملوّ از وی و بی و کی و ویس و تا و انواع چت‌ها
آخر یک آدم و این‌همه ابزار ارتباط؟!
مگر می‌خواهد آپولو هوا کند؟!

درون آن‌ چه؟!
پر از حرف‌ها و سخن‌های بی‌فایده
تصاویر و متحرّک‌های باطله
سرگرمی‌هایی که سر انسان را واقعاً گرم می‌کند
غفلت می‌افزاید و از حقیقت دور
این شده سرانجام «سواد»
آن‌که خواندن بداند سخت است اگر بگوییم اسیر این چرندیّات نشود!
تکلیف بمالایطاق است انگار
موبایل بدهیم دست یک انسان ِ باسواد و بگوییم وقتت را تلف نفرما!
مگر می‌شود؟!

امسال این نیز قرار است باسواد شود
پس از خواهر و برادرش
خواندن بیاموزد
بتواند هر نوشته فارسی را بخواند

امیدوارم زمانی که سوادش شکفت
این درخت‌های باطل یا خشکیده باشند
و از ریشه قطع
همین واتزماتزهایی که مردم را به نشخوار مزخرفات هم واداشته
یا سیدمرتضی خودش قوامی یافته
شخصیّتش رشد کرده
بتواند پاسدار روح خویشتن باشد
و آن را به چنین وقت‌تلف‌کن‌هایی نیالاید!

وقتی کودک بودیم
نه فقط دبستان
حتی در راهنمایی و دبیرستان نیز
همیشه درگیر «نمره» بودیم
عددی که شاخص ارزیابی وضعیت تحصیلی‌مان بود
دو عدد «20» و «-0-» معنایی خاص در زندگی ما پیدا کرده بودند
فراتر از عدد بودن
مفهومی ارزشی داشتند

بعدترها
وقتی دختر خودم مدرسه‌ای شد
پارسال
دیدم ارزشیابی «کمّی» را به «کیفی» بدل کرده‌اند
کارنامه‌ای که مدرسه داد
یک فهرست از «خیلی خوب» بود
چیزی معادل مثلاً A یا +A در کشورهای غربی

امسال اما باز هم وضع تغییر کرد
امروز رفتم و این کارنامه را گرفتم:

[بزرگنمایی]
برای پسرم است
ارزشیابی کیفی را هم ارتقاء داده
«توصیفی» کرده‌اند
کاملاً بیانگر وضعیت اخلاقی و دانشی و روانی دانش‌آموز
حتی چیزی فراتر
حسّ و حال و روحیّات او را نشان می‌دهد

این خیلی خوب است
این‌که شاخص‌ها این‌طور تفصیلی باشند
و این‌طور دقیق
وضعیت فرد را نشان دهند
قطعاً بهتر می‌توان برای ارتقاء وضعیت او برنامه‌ریزی کرد
اما...

وقتی کارنامه را به ما ندادند
و گفتند: قرار نیست بدهیم!
(من آن را در کسری از ثانیه در همان مدرسه تصویربرداری کردم!)
از وزارتخانه بخشنامه کرده‌اند انگار که فقط به رؤیت اولیاء برسد
و از مدرسه خارج نشود
گفتند قرار است بایگانی شود در پرونده دانش‌آموز
برای همیشه...

وقتی این را شنیدم
به فکر فرو رفتم
گذشته ما پنهان است
جز یک نمره و معدّل نهایی چیزی باقی نمانده است
اگر امروز این گزارش‌های تفصیلی از کودکان جمع شود
اگر همین رویه در دوره‌های بعدی آموزشی هم به کار گرفته شود
بیست سال بعد
سی سال بعد
این فرد چه گذشته نگران‌کننده‌ای خواهد داشت
وقتی بخواهد مسئولیتی بر عهده بگیرد
وقتی مسئولیتی را بر عهده گرفت
چه داده‌های حجیمی از گذشته وی در اختیار دوست و دشمن قرار خواهد داشت؟!

روزی خواهد رسید که مثلاً در نقد فلان حرف رئیس جمهور، رسانه‌ها بگویند:
«آقای پرزیدنت در دوره دبستان نیز سابقه چنین رفتاری داشته است و فلان‌طور به جهان می‌نگریسته است!»

این تفاوت از کجا ناشی می‌شود؟!
به دفتر مشق دوران کودکی خود می‌نگرم
و آن را
با دفتر مشق کودک خردسال خود مقایسه می‌کنم
این تفاوت چراست؟

نظام آموزشی ما تحوّل یافته است
ما را رسم‌الخط «کودک» می‌آموختند
و کودکان ما را
از ابتدا با خط نستعلیق آموزش می‌دهند
خردسالان امروز
از ابتدا نوشتن را خوش‌خط می‌آموزند!

محتوا نیز تغییر کرده
ما با جملاتی بی‌ربط و ساده و کم‌ارزش خواندن می‌آموختیم معمولاً؛
دارا انار دارد
آن مرد با اسب آمد
اکرم با سوزن می‌دوزد
کودکان ما امروز
معنای بلندی از مشارکت و همکاری
ایمان و مذهب و اخلاق را
در کتاب‌های آموزشی خود دارند
مشورت، نمایندگی، گروه، کتاب مفید، تلاش، نظم و...

جای سپاس و تشکر
از همه مسئولین آموزش و پرورش
چقدر این کتاب‌ها صفحه‌بندی‌های جذاب و زیبایی هم دارد!

انقلاب به همین آموزش کودکان ماندنی‌ست
فرهنگ
ایمان و عمل
انسان‌ها رفتنی هستند!

انگار همین دیروز بود
اولین فرزندم را راهی مدرسه کردم
امسال دومی آماده درس می‌شود

و مرا به این فکر مشغول می‌دارد
چقدر «سواد» یاد خواهد گرفت و چقدر «علم»؟!

هر که مدرسه رود قهراً «باسواد» می‌شود
چه کنم که «عالم» شود؟!
از آن علم‌ها که «یقذفه الله فی قلب من یشاء»!

دو سه هفته نشده است هنوز
که مدرسه تمام شده و در خانه است
معمول بچه‌ها از رایانه برای بازی استفاده می‌کنند
ولی او
وقتی تایپ کردن مرا در رایانه می‌دید
تقاضایی کرد
خواهش که: «می‌خوام در رایانه بنویسم»

نوت‌پد را برایش گشودم
رایانه را در اختیارش گذاشتم
نیم‌ساعت بیشتر نشد به نظرم
وقتی رفتم بالای سرش
تصویر عجیبی دیدم:

شما هم دیدید؟!
بله
همه را خودش نوشته است
بدون یاری
و البته با غلط‌های تایپی و نگارشی
مثلاً «ثبت نام» را آن‌طور که شنیده نوشته است (ستناب)

ده سال بیشتر است
عجیب معتاد تایپ شده‌ام
کوچک‌ترین مطالب را هم حتی
سخت است اصلاً روی کاغذ با قلم نوشتن
نمی‌دانم آیا هنوز هم باید در دبستان کتابت را با قلم آموزش داد
وقتی یک کودک اول دبستانی این‌قدر راحت بر رایانه می‌نویسد؟!

ممکن است وقت آن رسیده باشد
وقت آن‌که مداد و خودکار و خودنویس و...
یک روز باید همه را در موزه‌ها دید
در کنار میخ و چکشی که بشر با آن‌ها بر سنگ می‌نوشت
جایی در موزه نگارش!

متوجه کلیک‌راست روی دسک‌تاپ شده
همین‌که چیزی تغییر کرده در مانیتور
می‌پرسد: «کسی دست زده به کامپیوتر بابا؟»
جوابی که نمی‌شنود
می‌گوید:
«بابا دعواش نمی‌کنه، فقط خودش بگه کی بوده!»

دخترم بزرگ شده است دیگر
یاد گرفته روش‌های تربیتی را
از پدرش
که چگونه خاطی را پیدا کند و متوجه اشتباهش نماید
بدون این‌که تنیبه لازم باشد
چند لحظه‌ای که پشت دستگاه نبودم!

امروز مانتودار شد
امسال مدرسه می‌رود
این روزها خیلی سرخوش است
بالاخره من هم بچه‌مدرسه‌ای‌دار شدم!
چقدر بزرگ شده‌ام! :)

دوشنبه 103 آذر 5

امروز:  بازدید

دیروز:  بازدید

کل:  بازدید