آشپزی - شاید سخن حق

این آگهی ارتباطی با نویسنده وبلاگ ندارد!

در جوانی، سخت در عبادت کوشا بودم .پدرم به من فرمود : «پسرکم ! کمتر از آنچه می بینم ، خودت رارنجه ساز که خداوند ـ عزّوجلّ ـ، هرگاه بنده ای را دوست بدارد، از او به کم خشنود می شود» . [امام صادق علیه السلام]

تازه‌نوشته‌ها

آخرین فعالیت‌ها

مجموعه‌نوشته‌ها

فرزندانم

اتحادیه مستقل خبرنگاران

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
پیراشکی +	جمعه 97 تیر 15 - 5:0 صبح
او می‌گوید: دونات من می‌گویم: پیراشکی چند بار است که درست کرده خیلی خوب هم دیگر حرفه‌ای شده کاربلد حرف ندارد عالی چه طعم و مزّه‌ای چه پفی هم کرده است گفتم: کار دست ما می‌دهی چاق می‌شویم اضافه وزن چقدر شیرینی بخوریم؟! :) برچسب‌های مرتبط با این نوشته: فرزند 535 - آشپزی 93 - سیده مریم 281 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
یک کیلو نخودچی +	یکشنبه 97 تیر 3 - 5:0 صبح
گفت آرد لازم است برای شیرینی آرد نخودچی رفتیم مغازه محل صدگرم دو هزار تومان گفتم زیاد است صبر کن برویم بازار البته که ارزان‌تر وقتی کیلویی حساب کنند به جای گرمی یک کیلو خریدم برگشتیم همه با هم عصر که شد چهار ساعت در آشپزخانه هر چه گفتم: «روزه‌ای، خسته می‌شوی!» مگر قبول کرد؟! سخت هم بود به گمانم پهن کردن و قالب زدن بیشتر وقتی که حجم زیاد باشد به خودش رحم نکرد تمام یک کیلو را درست کرد! الآن یکی دو هفته است شیرینی نخودچی می‌خوریم خیلی خوشمزه مهمان هم که داشتیم تعریف کردند واقعاً عالی تمام نشده هنوز از بس که زیاد پخته عشق و علاقه است دیگر خستگی‌بردار که نیست! :) امام صادق (ع): «اِنَّ اللّهَ لَیَرحَمُ العَبدَ لِشِدَّةِ حُبِّهِ لِوَلَدِهِ» (کافی، ج6، ص50) بدون تردید، خداوند بر بنده خود به خاطر شدّت محبّت به فرزندش، رحم مى‏ کند. برچسب‌های مرتبط با این نوشته: فرزند 535 - آشپزی 93 - سیده مریم 281 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
نان ِ برنجی +	چهارشنبه 97 خرداد 16 - 5:0 صبح
«اومدیم دو دقیقه خودتونو ببینیم همه‌ش تو آشپزخونه‌اید» این تعارف معروف فارسی شده حال و روز این روزهای مریم به گمانم از گرسنگی‌ست آدم گرسنه بیشتر از پخت و پز لذّت می‌برد انگار کار با خوردنی‌ها برای روزه‌داری که نمی‌تواند بخورد هر روز یک چیزی درست می‌کند امروز نان برنجی برای اولین بار تا دیدم پرسیدم: زیاد زرد نشده‌؟! تا شنید پاسخ داد: «سیداحمد کل زعفرون رو خالی کرد توش» اشکالی ندارد سخت نمی‌گیرم کار بکند یاد بگیرد فعلاً این مهم است جرأت پیدا کند جسارت بر کار ِ خانه خانه‌داری تخصصی که برای آتیه خود نیاز دارد نیاز، دلبسته می‌کند احساس ِ نیاز می‌کِشَد انسان را احساس گرسنگی به آشپزخانه به پخت و پز و احساس ِ نداری فقر بیچارگی به سوی خالق بی‌نیاز انسان اگر حسّ‌ کند چقدر محتاج است در اصل وجود خود و تمامی نَفَس‌هایی که می‌کشد اگر توجه پیدا شود از دعا و نماز هم لذّت می‌برد می‌خواهد همه‌اش در سجاده باشد قرآن دستش باشد اگر لذّت نمی‌بریم از عبادت احساس نیاز نمی‌کنیم دچار غفلتیم فراموشی حالی‌مان نیست خدا کند حالی‌مان بشود قبل از این‌که دیرمان بشود! «وَجَاءَتْ سَکْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذَلِکَ مَا کُنتَ مِنْهُ تَحِیدُ ... لَّقَدْ کُنتَ فِی غَفْلَةٍ مِّنْ هَـذَا فَکَشَفْنَا عَنکَ غِطَاءَکَ فَبَصَرُکَ الْیَوْمَ حَدِیدٌ» (ق:19و22) و سکرات و بیهوشی مرگ، حق را [که همه واقعیات جهان پس از مرگ است] می آورد [و به محتضر می گویند:] این همان چیزی است که از آن می گریختی ... [به او می گویند:] تو از این روز بزرگ در بی خبری و غفلت بودی، پس ما پرده بی خبری را از دیده [بصیرت] ات کنار زدیم در نتیجه دیده ات امروز بسیار تیزبین است. (ترجمه انصاریان) برچسب‌های مرتبط با این نوشته: فرزند 535 - آشپزی 93 - سیده مریم 281 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
اعتماد ِ مُدَلّل +	پنج شنبه 97 خرداد 10 - 5:0 صبح
ساده نیست تنها گذاشتن کودکان در آشپزخانه با آن‌همه وسایل خطرناک اجازه خواست بامیه بپزد کودک 11 ساله خدا خیر بدهد بروبچه‌های تبیان را یک بخش مفصل آشپزی فیلم‌های خوبی هم چند تا گرفتم و ریختم در کول‌دیسک تحویلش دادم چند ساعت بعد... از پسرها هم البته کمک گرفت دستیاری‌اش را کردند و از خود من تنها برای استفاده از روغن داغ مرحله‌ای که نیاز بود شخصاً حاضر باشم اما سایر مراحل از اندازه‌گیری مواد اولیه تا همزن و مخلوط کردن و تهیه خمیر مربوطه اعتمادم را کسب کرده اما نه الکی زحمت کشیده بارها شیرینی تهیه کرده اوایل البته نمونه‌های ساده به او فرصت دادم بالای سرش نشستم و کارش را دیدم دقتش را آزمودم یادش دادم نکات امنیتی را و امروز دیگر نگران نیستم بالای سرش هم نمی‌ایستم آزاد است که استفاده کند از تمام وسایلی که در آشپزخانه هست با توجه به این نکته که این اعتماد بدون دلیل نیست کودکان را برای فردا اگر تربیت می‌کنیم امروز باید فرصت اعتمادسازی بهشان بدهیم فرصت که توانایی خود را نشان‌مان دهند قدرت‌شان را وقتی بزرگ شوند و بخواهند مستقل باشند تجربه‌های مستقل یعنی نترسیم و نگرانشان نباشیم نه فقط در آشپزی که در تمامی مهارت‌های اجتماعی دوست‌یابی خرید سخن گفتن کار گروهی اردو رفتن هر چه برای یک زندگی سالم بدان نیاز دارند دیر می‌شود و روزی که می‌خواهند مستقل بشوند مدام پدر و مادر مضطرب چون قبلاً نیازموده‌اند که فرزندشان چقدر قدرت مدیریت شرایط را دارد اگر کودکی طولانی‌ست برای همین تا فرصت آموزش برای خانواده فراهم گردد این فرصت را باید قدر بدانیم بچه را تحویل مدرسه بدهیم چیزی از آن در نمی‌آید آموزش اصلی در خانه است دست والدین! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: فرزند 535 - آشپزی 93 - آموزش 28 - سیده مریم 281 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
کُلُمپیدَن +	شنبه 97 فروردین 25 - 2:29 عصر
واژه باید ساخت زبان این‌طور رشد می‌کند با ساخت واژگان جدید بر اساس قواعد موجود قواعد زبانی که با آن سخن می‌گوییم قدیم مگر چطور سخن می‌گفتند گذشتگان ما آن‌ها واژگانی را ساختند که امروز وامدارشانیم نبودند، گفتگو نمی‌توانستیم زبان زایا باید باشد سترون نباشد این‌که بتوانیم با کمترین واژگان بیشترین معنا را منتقل سازیم این خوب است دیرین‌دیرین را شاید همه‌مان به این جهت دوست داریم واژه‌سازی‌اش را نوآوری شجاعت جسارت در ترکیب کلمات استفاده از پیشوندها و پسوندهای راستین زبان‌مان دیرین‌دیرین فعل می‌سازد افعال جدید و این خوب است این درست است مُردیم از بس فعل کمکی به کار گرفتیم چهار تا جمله که بنویسیم نصفش «کردن» دارد و نصفش «شدن» خیلی زور بزنیم چند تا «گردیدن» هم استفاده کنیم کمبود فعل ما را به چنین نگارشی رسانده روزنامه را بردارید نه همین سایت‌های خبری به ته جملات نگاه کنید: استفاده کنیم مصرف کنیم خرید کنیم بیمار شد ارسال شد دریافت شد تبدیل گردید چاپ گردید تدوین گردید انگار غیر از این سه تا فعل هیچ فعل دیگری دم دست‌مان نیست* این نمی‌شود این درست نیست دیرین‌دیرین همینش خوب است شروع فعل‌سازی در زبان فارسی امروز خودمان شیرینی پختیم مبعث سیداحمد گفت: مثل سال قبل کیک بخریم من گفتم: بپزیم مریم پرسید: چه؟ گفتم: با استفاده از مُهری که تازه خریده‌ایم رفته بودیم بازار چند روز پیش سری هم زدیم فروشگاه لوازم قنادی چیزهایی اضافه کردیم به مجموعه ابزارهای خانگی‌مان کُلُمپیدیم کلمپه پختیم یعنی امروز صبح زیبا شد و خوشمزه راضی همه جشن مبعث‌مان خودمان به دست خودمان رونقش دادیم به نیّت بزرگداشت ارسال رُسُل انبیائی که آمدند تا ما آدم شویم تا شاید به یادمان بماند فراموش نکنیم مسیر و مقصدمان را مأموریت و هدف‌مان را این مناسک است که تذکار می‌شود تذکّر است مبدأ و مقصد را از خاطر نبریم منحرف نگردیم منحرف که می‌گردیم غفلت که هست اما بازگردیم دوباره به مسیر اصلی با این یادآوری با جشن مبعث خاتم انبیاء (ص) إن‌شاءالله. * پ.ن. «نمودن» را یادم رفته بود گاهی هم از آن استفاده می‌کنیم وقتی چند تا «می‌کنیم» کنار هم می‌افتند ناچار لابه‌لایشان «می‌نماییم» می‌گذاریم یکی در میان معمولاً این‌طوری مشکل تکرار «کردن» را حل می‌کنیم یعنی! :) برچسب‌های مرتبط با این نوشته: فرزند 535 - آشپزی 93 - سیده مریم 281 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
لطف ِ فرزند ِ بیشتر +	جمعه 96 اسفند 18 - 5:0 عصر
عجب این‌طور پس بوده که قدیمی‌ها «فرزندخواه» امروزی‌ها «فرزندترس» بار آمده‌اند این مطلب وقتی به ذهنم آمد که بچه‌ها دوره‌ام کردند: سیداحمد: بابا، اجازه بده برم ماشین رو تمیز کنم! سیده‌مریم: بابا، اجازه می‌دی امروز توپک خرمایی درست کنم؟! و من اجازه دادم سیداحمد جاروبرقی کشید ماشین را مریم توپک خرمایی درست کرد و سیدمرتضی او هم شیشه‌های ماشین را و من حتی یک قدم از هم جای خود تکان نخوردم و البته سبب خوشحالی فرزندانم نیز شدم با بزرگداشت‌شان این‌که اجازه دادم کارهای بزرگانه بکنند! وقتی حال استغنا به سراغم آمد حس کردم این همان حال قُدمای ماست مردمان سده‌های پیش وقتی فرزند عزّت بود قدرت بود و عظمت می‌آورد چرا که «کار» می‌کرد و عضوی از نیروی کار خانواده به شمار می‌رفت روزگاری که فرزند «تولیدکننده» بود کالا یا خدمات نه فقط «مصرف‌کننده» البته که امروزی‌ها باید بهراسند از داشتن فرزند هر فرزند به معنای مصرف بیشتر است برای انسان‌های امروز آدم‌هایی که تربیت فرزند را فرانگرفته علمش را ندارند تجربه‌اش را و تخصص آن را ولی فرزند اگر خوب تربیت شود تولیدکننده می‌شود و اگر چنین باشد همه فرزند می‌خواهند همه بیشتر می‌خواهند چرا نخواهند؟! تکثیر نسل و فرزند بیشتر نیاز به شعار ندارد نیاز به تربیت اجتماعی دارد هر عاقلی وقتی فرزند را کمک‌کار خود ببیند قطعاً در تکثیر آن می‌کوشد! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - کار 38 - آشپزی 93 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
گرما در سرما +	سه شنبه 96 بهمن 3 - 6:18 صبح
قبلاً بیشتر دوست داشتند کودک که بودند خودم می‌خوردم با اشتها پوست می‌کندم و خُرد می‌کردم نمک که می‌زدم همه دور هم آن‌ها هم انگیزه پیدا می‌کردند برای خوردن شلغم امسال کمتر تمایل دارند بیشترش را باید تنها بخورم همان اندک را نیز با بی‌میلی تغییر ذائقه‌ست دیگر یا استقلال در تصمیم‌گیری انگار دیگر دوست نداشتند تا این‌که... در میان هوای سرد خیلی سرد شلغم داغ تازه پخته شده گفتم بروید در حیاط بازی کنید کمی سردشان که شد شلغم را دادم دست‌شان گفتم اگر میل داشتید... سیدمرتضی قاپید کاسه را تندی برد و مشغول خوردن شدند زمان زیادی نگذشت صدا زد که هل من مزید* ظرفی دیگر فرستادم و دیگر و این بار در این نوبت از پخت فقط یک عدد شلغم به خودم رسید آن هم با زرنگی اگر شتاب نمی‌کردم از دستم می‌رفت! :) قصه معروف و منکر در جامعه همین‌طور است صد نفر اگر به پا خیزند تا تک‌تک آدم‌ها را دعوت به معروف کنند اما اگر از سوی دیگر یک قانون یک ضابطه یک شرایط آئین‌نامه‌ای وضعیت را بر هم زند می‌تواند هزارهزار از ملّت را به منکر سوق دهد یا بر عکس آن... شرایط عینی تأثیر می‌گذارد جامعه را هدایت می‌کند آدم‌ها معمولاً در «شرایط» عمل می‌کنند کار دست حکومت‌هاست؛ شرایط ایمان پدید بیاورند یا شرایط کفر عمل خوب یا بد مسأله این است! * به قول مولوی: عالَمی را لقمـه کــرد و در کشید معده‌اش نعره زنان: هل من مزید برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - آشپزی 93 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
سس ِ کیوی +	جمعه 96 دی 15 - 6:56 عصر
سنّت‌های غذایی جالبی داریم قطعاً تصادفی پدید نیامده این‌که گوجه‌سبز و خیار را مثلاً با «نمک‌سبز» می‌خوریم یا گریفروت را با گلپر در انار و باقالی‌پخته هم گلپر می‌ریزیم سرکه هم در دومی در پختنی‌ها دقیق‌تر برای کباب سماق برای کله‌پاچه آب‌لیمو ولی سیرابی سرکه در ماست نعناع و پونه در نیمرو شوید پنیر هم با گردو کاهو با سکنجبین تا عوارض جانبی هر غذا را دفع کند آسیب‌هایی که هر ماده غذایی می‌تواند سبب شود به تنهایی سال‌هاست «کیوی» وارد کشور شده در فرهنگ غذایی ما آن اوایل چه موج عجیبی هم داشت درخت‌های پرتقال را می‌بریدند و کیوی می‌کاشتند در گیلان گران‌تر بود و اقتصادی‌تر اما... گذشتگان کارشان را انجام داده‌اند برای هر میوه‌ای که لازم بوده اگر ترش بوده و طعمش نیاز به مکمّل داشته سس مخصوصی طراحی کرده‌اند انتخاب یعنی امروز تکلیف غذایی ما چیست درباره با پدیده‌های جدید؟! پزشکان مدرن به فکر می‌افتند یا اطبّای سنّتی؟! کدام تحقیق می‌کند بررسی و تصمیم این‌که کیوی را با چه چیزی باید بخوریم؟! نمک یا نمک‌سبز گلپر یا شکر؟! آیا می‌توان با شیر آمیخت؟! مثل شیرموز و شیرخرما و شیرهویج؟! این‌ها پرسش‌هایی بود که ذهنم را متوجه خود ساخت وقتی داشتم برای بچه‌ها پوست می‌کندم ترش‌ترین‌هایش را با گلپر و نمک خوشمزه به نظر آمد برای من البته نه بچه‌ها من این سس را برگزیدم سؤال اما باقی؛ مسئول طراحی و تأمین بهداشت و سلامتی غذاهای جدید در کشور ما کدام نهاد علمی‌ست؟! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: فرزند 535 - فرهنگ 89 - آشپزی 93 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
تازه شوندگی +	جمعه 96 آذر 10 - 7:12 عصر
چه توفانی باد شدید سرد بالای کوه که می‌روی انگار زمستان است عمارت زیبایی ساخته دیوارهای بلند اما از چهارسو باز کورانی شکل می‌گیرد وقتی در میانه آرامگاه شهدای گمنام جای می‌گیری! با بچه‌ها رفتیم نمازی خواندیم و برگشتیم و مردم چه همّتی چطور از کوه بالا می‌رفتند آن مسیر طولانی را خواستند برویم تا مسجد بالای کوه خضر اما گفتم سرد است این‌بار نه یک‌بار دیگر می‌آییم به همین قصد با فرصت و وقت کافی و ادامه دادم: وقتی که من هم انرژی کافی برای بالا رفتن از کوه را داشته باشم! :) سیدمرتضی می‌گوید: بابا،‌ تو یه چند وقت چیزی نخور تا لاغر بشی! کوچک‌تر که بود می‌گفت: تو یه سال هیچی نباید بخوری! معتقد بود تا یکسال انرژی کافی برای حیات دارم حتی اگر چیزی نخورم! ولی من پاسخ می‌دهم: با این غذاهای خوشمزه چطور می‌توانم؟! :) و با شیرینی و کیک‌هایی که مریم می‌پزد! :) بچه‌ها مرا «تو» خطاب می‌کنند از کودکی یادشان دادم یک وقتی مریم که تازه مدرسه رفته بود یاد گرفت «شما» بگوید معلم مدرسه یادش داده برای احترام به بزرگتر اولین باری که به من گفت «بابا شما...» حرفش را قطع کردم: دختر گلم، «تو» ضمیر اشاره به مخاطب است وقتی که یک نفر باشد و «شما» ضمیر اشاره به مخاطب جمع من یک نفر بیشتر نیستم این یک اشتباه است در استعمال ادبیات فارسی این‌که به «تو» می‌گوییم «شما» و خیال می‌کنیم می‌پنداریم که داریم به مخاطب احترام می‌گذاریم که او را کثیر تصوّر می‌کنیم مفرد را جمع می‌گیریم! و بعد البته برای این‌که با جامعه‌اش به چالش نخورد ادامه دادم: اگر جایی دیدی ناچاری به فرهنگ مرسوم عمل کنی بکن حرفی نیست طوری عمل کن که مراعات حال سنّت‌های اجتماعی بشود به معلّمت مثلاً بگو «شما» ولی با فهم کامل از آن‌چه حقیقت است! سنّت‌ها «انباشتگی» دارند یک روز به همه «خدانگهدار» می‌گویی به دوست‌داشتنی‌هایت «خدانگهدار شما، در خدمت هستم» بعد که لو می‌رود ناگزیر می‌شوی برای این‌که مخاطب فکر نکند دوست‌داشتنی نیست به همه همین را بگویی آن‌هنگام ناچاری برای دوست‌ها بگویی «خدانگهدار شما، در خدمت هستم، قربان شما» و مدتی بعد عادی که می‌شود گزینه جدید می‌آید «خدانگهدار شما، در خدمت هستم، قربان شما، فداتون بشم» و بعد «التماس دعا» هم اضافه می‌کنی کم‌کم حجم زیادی از عبارات و جملات پدید می‌آیند که بر زبان‌مان سنگینی می‌کنند الفاظی که «تعارفات» می‌نامیم‌شان و می‌دانیم اگر نگوییم مخاطب احساس بی‌ادبی می‌کند و جسارت و همه‌مان خود را ملتزم می‌دانیم به رعایت این ادب تا کجا؟! تا یک‌جا... تا جایی که نسلی فروپاشنده برمی‌خیزند آنان که از کودکی مضحک بودن این الفاظ را می‌یابند به دلیل اطناب زیاد که مخلّ روابط اجتماعی‌ست و آنان بر نمی‌تابند و همه را پاک می‌کنند رفرش می‌شود فرهنگ تا چه زمانی؟! تا زمانی‌که دوباره انباشتگی فرهنگ رشد خود را از سر بگیرد! فرزندانم را سنّت‌شکن بار آورده‌ام تا هماهنگ با نسلی باشند که تازه می‌شود نسل آینده نسلی که اضافات و زوائد فرهنگی را خواهد زدود انباشتگی‌هایی که هیچ کارآمدی واقعی ندارد! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - آشپزی 93 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
اهمیت سبزی +	سه شنبه 96 آذر 7 - 10:51 عصر
سبزی خوردن یک شاهکار است یک شاهکار ایرانی بارها وقتی مشغول پاک کردن سبزی هستم برایم سؤال‌هایی پیدا می‌شود مثلاً چرا جعفری در خوردن نیست ولی گشنیز هست چرا تره را انتخاب کرده‌اند چرا تربچه و پیازچه مگر ریحان به تنهایی کافی نیست؟! در کنار کباب که تنهاست مثلاً شاهی چقدر شیرین و گواراست نمی‌شد سبزی خوردن را منحصر می‌کردند در شاهی؟! اصلاً تاریخچه این ترکیب از سبزی به چه زمانی برمی‌گردد؟! چه کسانی آن را اختراع کرده‌اند؟! این شاهکار تاریخی ایرانی را اما تأثیرش بی‌بدیل است من که این طور یافتم در این چند وقتی که دو سه روز یک بار می‌خرم صبح وقتی بچه‌ها را مدرسه می‌گذارم نیم‌کیلو دو سه روز می‌ماند و در کنار هر غذا... وقتی مدتی مصرف کند انسان متوجه تأثیر شگفت آن در تنظیم گوارش می‌گردد! به گمانم باید نتیجه دانش طبیبان قدیم ایرانی بوده باشد مطالعاتی که روی خواص گیاهان داشته‌اند و طعم آن‌ها البته که این‌ها را برای خوردن روزانه برگزیده‌اند اما با این همه مفید بودن بد است که فرهنگ‌مان دارد از آن دور می‌شود زن‌ها دیگر کمتر فرصت سبزی پاک کردن را دارند به سمت خریدن آماده‌اش می‌روند و در بیشتر خانه‌ها حذف شده تقریباً و منحصر شاید در مهمانی‌ها فقط من اما بنا گذاشته‌ام بر احیاء این سنّت همین‌که گاهی با بچه‌ها دور هم می‌نشینیم و سبزی پاک می‌کنیم لذّت‌بخش است حتی فرصتی برای گفتگو برای با هم بودن جدای از این‌که از فواید فراوان آن بهره می‌بریم و زیبایی‌ای که به غذا می‌دهد و مزه‌های شگفتی که در کنار هم دارد واقعاً متفاوت برگ‌برگش طعم‌های گوناگون پاک‌کردنش هم واقعاً خیلی وقت نمی‌گیرد وقتی هر روز ممارست داشته باشی آنانی‌که خودروی زیرپای خود را مدام چک‌آپ می‌کنند تعویض روغن و مصرف نوبه‌ای بنزین سوپر و مکمّل شاید جسم هم مرکب روح ماست باید مراقب سلامت آن باشیم اگر بخواهیم زودتر و سریع‌تر و در شرایطی امن به مقصد برسیم! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: آشپزی 93 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

< << 6 7 8 9 10 >

جمعه 103 آذر 2

امروز: بازدید

دیروز: بازدید

کل: بازدید

برچسب‌های نوشته‌ها

فرزند عکس سیده مریم سید احمد سید مرتضی مباحثه اقتصاد آقامنیر آشپزی فرهنگ فلسفه خانواده کار مدرسه سفر سند آموزش هنر بازی روحانیت خواص فیلم فاصله طبقاتی دشمن ساخت انشا خودم خیاطی کتاب جوجه نهج‌البلاغه تاریخ فارسی ورزش طلاق

آشنایی

السلام علیک
یا أباعبداللهسید مهدی موشَّح
آینده را بسیار روشن می‌بینم. شور انقلابی عجیبی در جوانان این دوران احساس می‌کنم. دیدگاه‌های انتقادی نسل سوم را سازگار با تعالی مورد انتظار اسلام تصوّر می‌نمایم. به حضور خود در این عصر افتخار کرده و از این بابت به تمام گذشتگان خود فخر می‌فروشم!

فهرست

شناسنامه

نام: سید مهدی موشَّح
نام مستعار: موسوی
جنسیت: مرد
استان محل سکونت: قم
زبان: فارسی
سن: 44
تاریخ تولد: 14 بهمن 1358
تاریخ عضویت: 20/5/1383
وضعیت تاهل: طلاق
شغل: خانه‌کار (فریلنسر)
تحصیلات: کارشناسی ارشد
وزن: 125
قد: 182

آرشیو

بیشترین نظرات

بیشترین دانلود

طراح قالب

خودمآری! طراح این قالب خودم هستم... زمانی که گرافیک و Html و جاوااسکریپت‌های پارسی‌بلاگ را می‌نوشتم، این قالب را طراحی کردم و پیش‌فرض تمام وبلاگ‌های پارسی‌بلاگ قرار دادم.
البته استفاده از تصویر سرستون‌های تخته‌جمشید و نمایی از مسجد امام اصفهان و مجسمه فردوسی در لوگو به سفارش مدیر بود.

در سال 1383

تعداد بازدید