در این زمانه ای که مشغله ی انسان ها زیاد است و دسترسی به اساتید که بخواهیم خدا را تعقلی جستجو کنیم تا از تقلید به در آییم همانطور که قرآن می فرماید و فرصتی نیست، تکلیف انسان در جستجوی خدا چه می شود؟ از یک طرف زمان و مشغله ها اجازه نمی دهد در پی تعقل باشیم و از طرف دیگر دسترسی به اساتید فن کم است و اگر کسی وجود دارد از فلسفه نمی داند که راهنمایی کند و از فلسفه نمی داند و او هم بیشتر به تقلید دعوت می کند حال برای ایمان آوردن و برون شد از ظلماتی که فرموده اید و گذر از تنهایی و رسیدن به یک هادی و راهبر چه باید کرد؟
این نیز یکی دیگر از شبهاتیست که ما بدان گرفتاریم از اشتباهاتی که رایج شده اینکه میپنداریم این ما هستیم که به دنبال خدا میگردیم و به دنبال هادی و راهبر و به دنبال یک هدایتگر
اما وقتی به قرآن مراجعه میکنیم وقتی به سنتهای الهی مینگریم میبینیم که قضیه برعکس است در روایات ما هم این مطلب ذکر شده اینکه ابتدا خداوند است که به سراغ ما میآید اوست که هدایت را آغاز مینماید اوست که حجت را بر همه تمام میکند بر تکتک آدمها
ما گمان میکنیم آنکه در جنگلها زندگی میکند در عمق جنگل و دسترسی به کتابهای آسمانی ندارد به هادی و راهبر او پس باید از گمراهان باشد و دلیلی ندارد تا هدایت شود!
اما خداوند در قرآن تأکید دارد که برای هر امتی هادی میفرستد و برای هر انسانی اتمام حجّت مینماید حتی اگر در اعماق بلاد کفر ساکن باشد
پیامبران را خداوند ارسال کرد بدون آنکه ما به دنبالشان باشیم و از خداوند هادی خواسته باشیم
بنابراین با توجه به تعالیمی که از روایات فراگرفتهایم و آنچه در قرآن ذکر شده مسیر هدایت از خداوند آغاز میشود او ابتدا پل میزند
وَیُذْهِبْ غَیْظَ قُلُوبِهِمْ وَیَتُوبُ اللَّـهُ عَلَى مَن یَشَاءُ وَاللَّـهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ (التوبة: 15)
وَآخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلًا صَالِحًا وَآخَرَ سَیِّئًا عَسَى اللَّـهُ أَن یَتُوبَ عَلَیْهِمْ إِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ (التوبة: 102)
وَآخَرُونَ مُرْجَوْنَ لِأَمْرِ اللَّـهِ إِمَّا یُعَذِّبُهُمْ وَإِمَّا یَتُوبُ عَلَیْهِمْ وَاللَّـهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ (التوبة: 106)
در آیاتی که توبه به خداوند ارجاع داده شده بعضی گفتهاند توبه به معنای روی برگرداندن به سمت شخص است و اینکه گفته شده خداوند توبه میکند این است که خداوند ابتدا به سوی آن فرد رو میگرداند و توجه میکند
ظاهراً در روایات هم هست اینکه وقتی فردی احساس میکند حال توبه دارد بداند که ابتدا خداوند به او رو کرده است که چنین حالی به وی دست داده
ما نباید فراموش نماییم که خداوند ما را فراموش نکرده است و اوست که از ابتدای خلقت بشر خود را مکلف کرده تا او را هدایت نماید علمای ما «قاعده لطف» را دلیل این هدایت میدانند و دلیل نبوّت و خداوند شرایطی را بری هر فرد فراهم میکند تا به راه راست هدایت شود
خداوند وعده کرده که هیچ کس را بدون حجّت عقاب نمیکند و قبل از مرگ حجّت را تمام میکند تا در صحرای محشر هنگام حساب و کتاب زبان کسی دراز نباشد!
قُلْ فَلِلَّـهِ الْحُجَّةُ الْبَالِغَةُ فَلَوْ شَاءَ لَهَدَاکُمْ أَجْمَعِینَ (الأنعام: 149)
اما مسیر حجیّت و هدایت اینطور نیست که بر هر مرد و زنی آیاتی مانند قرآن نازل گردد یا الهام و وحی به سراغ وی بیاید هدایت تدریجیست هر فردی در اتفاقات روزمره زندگی دچار ابتلائاتی میشود و موضعگیریهایی میکند اگر در این موضعگیریها مسیر عدالت و انصاف را پی گرفت خداوند او را پلهپله ارتقاء فهم میبخشد
مثال: در یک دعوای خانوادگی ساده متوجه میشود حق با فلانیست ولی به خاطر اینکه طرف دعوا بردار خودش است ترجیح میدهد طرف برادر را بگیرد و به ناحق رأی دهد این فرد در همین مسأله کوچک شکست خورده از مسیر هدایت دور شده و از مراحل بالاتر فهم دور میماند
اما اگر مسیر انصاف را پیش گرفت و از حق دفاع کرد به مرحله بعد راه مییابد و خداوند ملائکه بسیاری خلق کرده که امور این عالم را تدبیر مینمایند اینطور که در روایات ما وارد شده لذا برای ملائک دشوار نیست که تکتک آدمها را به حساب و کتاب آورند برای ملائکهای که گفتهاند تکتک دانههای باران را با حساب و کتاب فرومیریزند!
موفق باشید! برچسبهای مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - فلسفه 73 -
|