مباحثه - شاید سخن حق

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
اصول تربیت فرزند 2 +	شنبه 98 آذر 23 - 8:36 عصر
«بدون اعتماد نمی‌‌شود» تربیت دو سو دارد مثل یک طناب این طرف اگر دست پدر و مادر آن طرف دست فرزند است مگر نگفتی انسان است و اراده دارد پس می‌تواند نگه دارد از کوه بالا بیاید یا رها کند و بیافتد تربیت اختیاری‌ست و اجبار ندارد اعتماد محور تربیت است کودک اگر اعتماد نکند رها می‌کند طناب را نمی‌گیرد و آویزان نمی‌شود فرا نمی‌گیرد و هدایت نمی‌پذیرد همین است که اول «امین» می‌شوند و بعد «پیامبر» تمام انبیاء اول اعتماد مردم را به دست آوردند اعتماد از کجا می‌آید؟ محور اعتماد «صداقت» است تا راست نگویی اعتمادی نیست دروغ سلب اعتماد می‌کند حتی اگر به دیگری باشد: «بابا جان بهش بگو خونه نیستم!» یا حتی غیر مستقیم جلوی مهمان یک چیزی بگوید وقتی رفت چیز دیگر: «خیلی خوشحال شدم از آمدن شما» «بالاخره رفتند، اصلاً هم خوشحال نشدم از آمدنشان!» وقتی می‌تواند به دیگری دروغ بگوید از کجا معلوم که به من نگوید؟ اعتماد هوتوتو، سابید به الک! و صداقت در رفتار فقط گفتار که نیست: «فردا حتماً می‌ریم بوستان علوی» «ول کن پسرم! امروز اصلاً حالشو ندارم، برو نقاشی بکش!» وفای به عهد نباشد، اعتماد هم نیست دومین اصل محوری در تربیت فرزند اعتماد است؛ متکی به صداقت و وفای به عهد! [ادامه دارد...] برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
اصول تربیت فرزند 1 +	چهارشنبه 98 آذر 20 - 10:38 صبح
«آن‌ها انسان هستند» فهمیدن این سخت است برای مادرها معمولاً زیرا وقتی از بدنت جدا می‌شود انگار که بخشی از خود ِ توست مال ِ خود توست حس استقلال از آن نداری خودت می‌شود وقتی خودت شد یک اراده واحد بر هر دو جزء حکومت می‌کند کدام اراده؟ طبیعتاً اراده تو اراده جزء بزرگ‌تر جزء برتر یعنی فرار می‌کنند کودکان وقتی این تصمیم‌گیری جبّارانه را درک می‌کنند وقتی استقلالی که حق‌شان است دریافت نمی‌کنند انسان بودن‌شان را این‌که آن‌ها نیز «اراده» دارند اراده‌ای جدا از اراده مادر چند مثال مقایسه‌ای: در نگاه غیرانسانی: برو کنار کمدتو مرتّب کنم! پاشو لباس بپوش می‌خوام برم سبزی بخرم! [رفتار] شستن ناگهانی سر و صورت کودک در حمام! [با داد] خاک بر سرت! بازم جاتو خیس کردی، بجنب برو تو حموم! همینه که هست، ناهار همینه، باید بخوری! بشین سر سفره غذاتو بخور! در نگاه انسانی: اجازه می‌دی کمد لباساتو مرتّب کنم؟ باید سبزی بخریم، چون نگرانتم نمی‌تونم تو خونه تنهات بذارم، لباس می‌پوشی بریم سبزی بخریم؟ می‌خوام سرتو بشورم، آماده هستی؟ ممکنه کف بریزه تو صورتت، این کاسه آب رو بگیر، اگر رفت تو چشمات فوری بشور! [با آرامش] تو که عمداً این کار رو نکردی، کاری که آدم تو خواب بکنه به حسابش نوشته نمی‌شه، پس تقصیر تو نیست، هنوز ماهیچه‌های بدنت قوی نشدن. بیا عزیزم برو حموم! این غذا رو دوست نداری؟ نمی‌دونستم، حالا که دیگه چاره‌ای نیست، اگه تونستی کم‌کم همین غذا رو بخور، اگه نمی‌تونی نون پنیر هست! ناهار آماده‌ست، اگه دوست نداری سرد بشه الآن بیا، گرم خوشمزه‌تره. خلاصه مطلب؛ چطور با خواهر خود صحبت می‌کند با برادر خود با مادر و پدر خود با همکار خود با همسایه بچه همان است او اگر چه عضو کوچکی از خانواده است اما مثل همه آدم‌های دیگر او هم یک «انسان» است روحی دارد که مستقل از روح ماست از روح همه انسان‌های دیگر حتی اگر جسم او از بدن مادر خارج شده باشد این اولین اصلی‌ست که باید در مواجهه با کودکان پذیرفت! [ادامه دارد...] برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
کتک ِ پدر +	دوشنبه 98 مرداد 14 - 2:20 عصر
پرسشی طرح شاید برای خیلی‌ها اولین نیست آخرین هم نخواهد بود چه کنیم؟ - پدرش سر یک اشتباه کوچک پسرم را می‌زند، خیلی شدید، خشونتی غیرطبیعی! اولین مقدمه: زن یک انسان است شوهر هم یک انسان است هر انسانی اختیار خودش را دارد ما انسان‌ها اختیاردار یکدیگر نیستیم جز در موارد استثنایی جایی که قیّم شرعی باشیم شوهر فرزند را می‌زند بد هم یا زن می‌زند او هم غیر متعارف زن‌هایی هم هستند که فرزند خود را بد می‌زنند شاید کم هم نه مقدمه دوم: دعوا راه حل نیست خیابان که نیست من این مسیر او در مسیری دیگر چند ثانیه‌ای ملاقات بعد هر کسی برود دنبال راه خود ما با هم زندگی می‌کنیم چند سال؟ شاید تا آخر عمر دعوا بقیه زندگی را خراب می‌کند مشاجره راه به جایی نمی‌برد کدورت می‌آفریند و از هم دور می‌سازد من روانشناس نیستم جامعه‌شناس هم این مسأله اصلاً در تخصص من نیست که ولی فقط نظر شخصی خودم را می‌گویم تجربیاتم را نسخه‌ای نمی‌توانم بدهم برای حل مشکلات اما حق که دارم نظر خود را بیان کنم! مقدمه سوم: انسان چرا یک انسان دیگر را می‌زند؟ دو تا دلیل یا برای تنبیه یا برای عصبانیت می‌خواهد فرزند را تربیت کند فکر می‌کند با کتک می‌شود کودک کار زشتی کرده ظرفی را زده و شکسته پدر او را می‌زند به خیال این‌که دیگر نخواهد شکست دیگر ظرف‌ها امنیت خواهند داشت زیرا کودک از کتک خوردن رنج می‌کشد درد می‌کشد درد می‌شود کلید ارتباط شاید هم شرطی شود دیگر تکرار نکند اما گاهی فکر تنبیه نیست عصبانی‌ست پول داده خریده یا آرامش خانه به هم خورده یا قدرتش زیر سؤال رفته حرفش شکسته می‌زند تا آرام شود عصبانیتش رفع شود تبدیل به سادیسم شده اصلاً‌ عادت کرده با کتک زدن عصبانیتش خوب می‌شود گام اول: حرف زدن! با شوهر وقتی که فرزند نیست وقتی که فرزند خوابیده وقتی کسی غیر از شوهر نمی‌شنود: شما اگه زدیش که تنبیه بشه و دیگه نشکنه زیاده روی کردی این به لجبازی می‌افته دفعه بعد یواشکی به خانواده ضرر می‌زنه که هم دلش خنک شه و هم کتک نخوره اصلاً با زدن که رفتارش اصلاح نمی‌شه دوازده سالشه کتک روی بچه به این سن اثر نداره لج‌بازش می‌کنه اگر هم زدیش تا دلت خنک شه خب، خنک شدی؟ اما به این فکر کن چند سال بعد این بچه جوان می‌شه و قوی من و تو پیر می‌شیم و ضعیف اون‌وقت که زور ما به او نرسه چون بهش زور گفتیم و به زور زدیمش ممکنه اون ما رو بزنه یا با کارهاش ما رو اذیت کنه چون می‌دونه دیگه زورمون بهش نمی‌رسه گام دوم: سُر خوردن! اما اگر شوهر آدم نبود یا شاید زن هم چه فرقی می‌کند آن‌کسی که دیوانه می‌شود و کتک می‌زند اگر واقعاً سادیست است این‌بار سراغ فرزند می‌رویم جایی که پدر نیست و نمی‌شنود: عزیز دلم یه چند دقیقه گریه نکن ببین چی بهت می‌گم مطلب مهمیه ببین من چند ساله دارم با پدرت زندگی می‌کنم یه چیزهایی ازش فهمیدم شاید اگه روز اول می‌دونستم قبول نمی‌کردم ولی حالا راه حل را یافته‌ام من طوری رفتار می‌کنم که گرفتار عصبانیت او نشوم می‌خوام بهت کمک کنم بابات به یه چیزهایی حساسه من بهت یاد می‌دم می‌گم چه چیزایی اون کارها رو اگه بکنی به خطر می‌افتی مگه بابات چند سال زنده‌ست؟ مگه تو تا کی تو این خونه با ما زندگی می‌کنی؟ چند وقت دیگه سر کار می‌ری زن می‌گیری و می‌ری سر زندگی خودت ولی این چند وقتی که این‌جا موندنی هستی من یادت می‌دم چه کارهایی نکنی و چه کارهایی بکنی نگران نباش من این‌جا هستم تا مراقبت باشم اگه به حرفام گوش بدی به هیچ مشکلی بر نمی‌خوری! اما توقع نداشته باش وقتی بابات عصبانی شد ازت من طرفتو بگیرم دوست داری من هم کتک بخورم؟ دوست داری من هم آسیب ببینم؟ دوست داری رابطه من و بابات خراب بشه؟ پس خودت باید مشکل رو حل کنی با یاد گرفتن چارچوب‌های رفتاری پدرت و بعد کارهایی را که فرزند باید و نباید یادش می‌دهیم این‌جا کتک پدر می‌شود ابزار هدایت ما فرزند را ما عملاً تربیت می‌کنیم اگر چه پدرش کتک زده است و حالا فرزند به مادر اعتماد می‌کند کارهای لازم را انجام می‌دهد مسیر را پیدا می‌کند کتک هم دیگر نمی‌خورد نه! پدر عوضی‌تر از این حرف‌هاست اصلاً معتاد است از در می‌آید که بزند نزند آرام نمی‌گیرد بهانه و دلیل هم نمی‌خواهد گام سوم: مشاوره رفتن! بعضی‌ها دمدمی هستند الآن می‌زنند بعد پشیمان در پشیمانی سراغش می‌رود: ببین هر روز می‌زنی بعد عذرخواهی می‌کنی به نظرت حالت خوب است؟ - نه، من دیوانه هستم، مریضم، من... خب! بیا با هم پیش یک کارشناس برویم ما را راهنمایی کند شاید چند تا قرص و دارو بدهد و خوب شوی - نه، من می‌ترسم! آبرویم می‌رود! به کسی نمی‌گوییم یواشکی حتی بچه‌ها نفهمند تازه تو که می‌گویی مرا دوست داری دوست داری هر بار از تو کتک بخورم؟ بعد پشیمان بشوی؟ اگر یک‌بار که حالت خوب نیست، زدی و کُشتی چه؟ بعد هم از غصه خودت را می‌کُشی! پس بیا برویم مشاور! نه بابا این پشیمانی ندارد که این از آن زنجیری‌هاست مدام می‌زند و خسته هم نمی‌شود عذرخواهی هم گام چهارم: شکایت بردن! اگر بشود به خانواده‌اش اگر نشد پزشکی قانونی و مدرک جرم دادگاه و شکایت و عریضه نوشتن دادخواست و پی‌گیری‌های قضایی طلاق آخرین راه است معمولاً چاره دیگری نیست حفظ جان واجب است زندگی با مرگ نمی‌سازد قرار نیست که بمیریم ازدواج کرده‌ایم تا زندگی کنیم! این را فراموش نکنیم او یک انسان است من ارباب او نیستم چیزی که خیلی از زن‌ها نمی‌فهمند سر شوهر داد می‌زنند می‌خواهند رفتارش را عوض کنند قهر می‌کنند و آزار خیال می‌کنند حالا طور دیگر رفتار خواهد کرد خیر او را از خود دور می‌کنند مسیر زندگی را به دوراهی می‌کشند اگر پدر با پسر مشکل دارد به من چه ربطی دارد دو تا انسان هستند خودشان باید با هم کنار بیایند اما اگر نگران پسرم هستم خصوصی باید او را مطلع کنم یادش بدهم که چطور کنار بیاید با مصیبتی که به نام پدر دارد اگر امروز یاد نگیرد کنار آمدن با آدم‌های عصبی را فردا در جامعه باز هم گرفتار خواهد شد مگر پدرش تنها عصبی تاریخ است؟! ما کفیل هم نیستیم ازدواج که می‌کنیم صاحب هم نمی‌شویم این را خیلی‌ها نمی‌فهمند باید رفتار یکدیگر را یاد بگیریم رفتار کردن با یکدیگر را عین دو تا آدم در کنار هم زندگی کنیم این رمز جاودانگی رابطه است! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
علم برای چه؟ +	دوشنبه 98 مرداد 7 - 5:0 صبح
کتب علامه [...] را با شروح [...] گوش می‌کنم. عده‌ای از گوش کردن به اصوات [...] منع می‌کنند و می‌گویند ایشان دارای عقایدی می‌باشد که مخالف مسائل اعتقادی ما شیعیان یعنی قرآن و عترت است ... چون در حدی نیستم که بتوانم سره را از ناسره تشخیص دهم پس ممکن است عقاید و افکار ایشان نیز در من تاثیر بگذارد و دچار عقاید خلاف قرآن و عترت شوم. اساتید دیگری موافق ... هستند و می‌فرمایند ایشان هیچ مشکلی ندارد و عقایدشان هم برخلاف قرآن و عترت نیست و خیلی هم مطالب ایشان خوب است و می‌فرمایند ... گوش کنم و ... ادامه دهم. با چند گزاره ساده سعی می‌کنم آن چه در نظرم آمده را عرض کنم: 1. عمر ما محدود است 2. دانش‌ها گسترده و نامحدود 3. پس: ما نمی‌توانیم به همه علوم دست پیدا کنیم، وقت نمی‌کنیم یعنی! 4. وقتی امکانات محدود است 5. و خواسته‌ها نامحدود 6. پس: ناگزیر به «الگوی تخصیص» نیاز داریم 7. الگوی تخصیص یعنی شیوه اختصاص امکانات به خواسته‌ها 8. هم فلسفه وجود دارد و هم فیزیک 9. یا باید عمر را صرف فلسفه کنم یا فیزیک، یا نسبتی از آن دو 11. من فلسفه را انتخاب می‌کنم 12. شما فیزیک 13. پس الگوی تخصیص من با شما تفاوت می‌کند 14. نتیجه: سرنوشت من با شما متفاوت می‌شود 15. ما انسان‌ها شبیه هم هستیم 16. آن‌چه ما را متفاوت می‌سازد الگوهای متفاوت در تخصیص است 17. الگوی تخصیص مبتنی بر اولویت‌بندی خواسته‌هاست 18. اولویت‌بندی تابع ارزش‌هاست 19. یک نفر آخرت را برتر از دنیا می‌داند 20. دیگری دنیا را برتر از آخرت 21. نتیجه: آن‌ها دو الگوی متفاوت در تخصیص امکانات خود پیدا می‌کنند دقت بفرمایید مهم این است که کدام مهم‌تر باشد نه این‌که یکی به نفع دیگری حذف شود ما معمولاً سبدی از خواسته‌ها را بر می‌گزینیم مثال: ده میلیون پول دارم دلم ماشین می‌خواهد، موتور می‌خواهد، گوشت، شیر و مسکنی برای اجاره مهم‌تر برای من کدام است؟ البته مسکن جایی برای استراحت امن و راحت نصف آن را اجاره ماهیانه بعد شیر می‌خرم اگر رسید گوشت اضافه اگر نیاید حمل و نقل را با اتوبوس انجام می‌دهم دیگری اما الگویی متفاوت اول ماشین می‌خرد اگر اضافه آمد موتور سیکلت گوشت و شیر هم نمی‌خورد خانه هم ندارد شب در ماشین می‌خوابد نتیجه چه می‌شود؟ تفاوت در الگوی تخصیص آثاری دارد من سالم هستم در سلامت جسمی ولی با اتوبوس رفت و آمد می‌کنم دیگری اما اگر چه با خودرو می‌رود و می‌آید بیمار است و همیشه آشفته و نگران و به هم ریخته پس 1. امکانات محدود 2. خواسته‌ها نامحدود 3. نیاز به تخصیص 4. تخصیص محتاج الگو 5. الگوی تخصیص تابع اولویت‌بندی 6. اولویت تابع ارزش‌ها برگردیم به سؤال عرفان بخوانم؟ نوارها را گوش کنم؟ کتاب علامه را چطور؟ معرفت است دیگر آیا معرفت برای من اولویت دارد؟ آیا معرفت عرفانی ارزش است؟ علم برای علم ارزش که ندارد هیچ چیز برای خودش ارزش ندارد خداوند از ما عمل صالح خواسته است نکیر و منکر اعمال را می‌سنجند نامه اعمال ماست که به دست راست و چپ ما داده می‌شود این یعنی کارآمدی علم باید کارآمد باشد باید به عمل صحیح منجر گردد آیةالله [...] اهل عرفان بود آیةالله [...] نیز من درس اخلاق هر دو می‌رفتم در مجالس هر دو بزرگوار شرکت می‌کردم هر دو هم دارای معرفت عرفانی سال 88 چه شد؟ یکی اسیر فتنه شد و موضع الف دیگری طرف نظام اسلامی و موضع ب کتاب [...] را خوانده‌اید من خوانده‌ام رفتم مشهد و خدمت بعضی شاگردان [...] رسیدم آقای [...] عکسی را نشانم داد [...] از مشهور عرفاست در آن تصویر، پیراهن سیاه داشت: «آقا وقتی انقلاب پیروز شد این لباس سیاه را پوشید» آقا ضد انقلاب تشریف داشتند و برای پیروزی آن مجلس عزا گرفتند همین [...] خب این چیست؟ این حاصل معرفت عرفانی‌ست من از خود پرسیدم: معرفتی که واقع را نشان ندهد به چه درد من می‌خورد؟ معرفت باید واقع را نشان دهد واقع هم که یکی بیشتر نیست من نمی‌گویم انقلاب بر حق یا ناحق ولی وقتی دو عارف دو موضع خلاف دارند الف و ب متضاد با هم این نمی‌شود واقع یکی بیشتر نیست یا این عارف است یا آن ولی هر دو معرفت عرفانی دارند یعنی عرفان نمی‌تواند واقع را نشان دهد بلکه تنها پندار عارف را نشان می‌دهد عرفان اساساً واقع‌نما نیست تنها ذوق و سلیقه فرد است عرفان نوعی ریاضت ذهنی و عملی‌ست نوعی خلوص است نوعی فدا کردن و رنج کشیدن نزد محبوب قربانی شدن قربانی کردن هوای نفس خواسته‌ها نزد معشوق نزد دلدار دلبری‌ست عرفان اساساً دلبری‌ست کاری هم با واقعیت ندارد اصلاً علم نیست اگر دقت کنیم به کار گیری کلمات است واژه‌هاست رفتارهایی که دل محبوب را نرم کند ابزاری ندارد تا واقعیت را نشان دهد تا بسنجد تا کنترل و ارزیابی کند اصلاً عرفان ابزاری برای سنجش علمی ندارد پس ما هرگز نمی‌توانیم نمی‌توانیم بگوییم معرفت این عارف درست است و معرفت آن عارف غلط چنین علمی اگر مجازاً به آن علم بگوییم چنین سیره و رفتاری قابل ارزیابی نیست و اختلاف در آن امری ساده و همیشگی‌ست فلسفه هم همین‌طور است به همین دلیل اصالت‌ها متعدّد شده وجود و ماهیت هیچ‌کدام هم قادر نبوده دیگری را متقاعد سازد برتری یابد فلسفه‌های سقراطی افلاطونی و ارسطویی ابزاری برای ارتباط با واقع ندارد متأسفانه همین است که مدام در قلمرو ذهن می‌گردد افلاطون معتقد بود او به مثال‌هایی اعتقاد داشت مُثُل افلاطونی او می‌گفت: «ماهیات در خارج از ذهن وجود دارند» به صورت کلّی بدوت تشخّص خب بر اساس این دیدگاه او فکر می‌کرد می‌تواند واقعیت را تعریف کند با حدّ تام با تعریف اما امروز می‌دانیم که نیست پس می‌دانیم که این فلسفه‌ها مرتبط با واقع نیست پس در علم بودن آن‌ها هم تردید است چون واقع‌نما نیست علمیّت علم به واقع‌نمایی‌ست دیگر! خب من وقتم محدود عمرم محدود دنبال کارآمدی علمی که به کارم بیاید بروم عرفان بخوانم؟ البته که عرفان خوب است زیرا خلوص مرا بالا می‌برد عشق‌بازی با محبوب است خلسه است رها شدن و غرق شدن در اراده باری تعالی دیوانگی در فدا شدن عرفان زیباست فلسفه هم همان‌قدر که عرفان روح انسان را غرق در معنویت می‌کند فلسفه هم ذهن مرا درگیر می‌کند سیر و سیاحت افلاطونی ذهن به پرواز در می‌آید عقل از خودبی‌خود می‌شود در محاسبات ذهنی فراوان لذّت‌بخش مقدمات و لوازمات عقلی گزاره‌ها اما درباره کارآمدی؟ ما کارآمدی می‌خواهیم من اگر نوارهای درس الف را گوش کنم قطعاً خیلی خوب است نوارهای درس ب هم کتاب‌های جیم هم شکی نیست اما وقتم نامحدود نیست چه کنم؟ بهتر است هر دو را رها کنم هر سه را هر چهار را هر پنج را وقتی اولویت‌بندی کنم سراغ ششمی می‌روم بله نوارهای این درس مفید است به کار می‌آید مثل علم کلام مثل علم فقه مثل علم اخلاق مثل علومی که جامعه را اصلاح می‌کند روانشناسی اسلامی جامعه‌شناسی اسلامی علوم انسانی‌ای که به امروز ما فایده برساند من با حرف آن دوستان که می‌گویند این را نشنو آن را بشنو موافق نیستم خودم هم درگیر بودم حرف اگر باطل باشد من که عقل دارم حرف حق را هم گوش می‌کنم باطل را هم من اگر اهل مطالعه باشم دقیق باشم حرف هر دو را گوش کنم چرا از باطل پیروی کنم؟ فتنه در جایی‌ست که حرف حق را نشود شنید زیرا باطل فضا را پر کرده غبار آلود دسترسی به حق کم شده اما اگر حق این‌ور میز باطل آن‌ور میز هر دو را که ببینی و مقایسه کنی فرصت برابر حق آشکار می‌شود اصلاً حق نمی‌تواند در برابر باطل شکست بخورد اگر باطل حق را پنهان نکند و حیله‌گری ننماید در شفافیت ما باید بدانیم همیشه و پیوسته حق آشکار می‌گردد حقیر معتقدم اصلاً برای یک محقق کسی که علاقه به دانستن دارد دانستن هر دو طرف ماجرا مهم است زیرا حق را اگر در کنار باطل نشنوی همیشه در تردید هستی: «نکند یک حرف حقی هم آن سو باشد که ندیده باشم!» اصلاً یقین ما به حق هم خدشه‌دار می‌شود یقین‌مان کم می‌شود ایمان باید با اختیار باشد دعوت است از هر دو طرف دعوت به حق دعوت به باطل انسان باید بفهمد و انتخاب کند اگر من فقط حق را بشنوم دیگر انتخاب نیست اختیار نیست دینی‌ست که ارثی‌ست او بودایی‌ست چون پدرش بودایی‌ست من مسلمان چون پدرم این اجر و مزد دارد؟ خدا بهشت را و پاداش را برای این جبر عطا می‌کند؟! «لا اکراه فی الدین» توجه به همین اختیار است اما شنیدن ادعای حق و باطل که این‌همه وقت نمی‌خواهد عمرم را آیا باید صرف کنم تا تمام نوارهای تمام دروس عالم را بشنوم؟ خلاصه‌اش پیدا نمی‌شود مقاله‌ای که به اجمال نظریات ایشان را بگوید هست معمولاً هست متونی که ما را از ساعت‌ها گوش کردن به نوار معاف نماید ما وقت نداریم داریم ولی کم داریم عمر محدود خواسته‌ها نامحدود کسانی هستند که بیشتر از ما زحمت می‌کشند جاهای خوب بهشت را آن‌ها می‌برند ما جا می‌مانیم اگر عمرمان را صرف درگیری‌های بین علما کنیم که هیچ سودی ندارد علم‌هایی که کارآمدی ندارد دارد؟! اگر دارد چرا برای خود آن‌ها نداشت که این‌طور با هم به اختلاف نیافتند؟! چرا نمی‌توانند با هم گفتگو کنند؟ چرا از هم فرار می‌کنند؟ اگر علم آن‌ها به واقعیت مرتبط بود آن را ابراز می‌کردند بهترین موضع هم در مناظره و گفتگو اما از هم دوری می‌کنند زیرا هیچکدام نمی‌تواند مبنای خود را برای دیگری اثبات کند این علوم فقط در دوری از هم می‌توانند زیست کنند زیرا دسترسی به واقعیت ندارند ابزاری برای استدلال علمی! با مطالعه‌ی فرمایش شما به این نتیجه رسیدم که عرفان که علم نیست و واقع را به ما نشان نمی‌دهد، فلسفه هم نیز همینطور، فقه نیز واقع را به ما نشان نمی‌دهد چراکه اگر مشخص بود اختلافی بین فقها و فتاوی آن‌ها نبود پس آن‌ها نیز واقع را نمی‌دانند، اخلاق هم دارای همین شاخصه است زیرا آن دو بزرگواری که فرمودید آیت‌الله [...] و آیت‌الله [...] هم یکی طرفدار فتنه 88 شد و دیگری مخالف پس این دو نیز واقع را نمی‌دانستند پس اخلاق نیز واقع را نشان نمی‌دهد، تفسیر قرآن نیز همینطور است و آیت‌الله [...] نیز همین مطلب را عنوان می‌کنند و می‌گویند کسی واقع را نمی‌داند چراکه واقع در لوح محفوظ است و فقط آن 14 نور واحد به آن دسترسی دارند که ما نیز به بقیةالله الاعظم عج دسترسی نداریم که واقع را از اوبپرسیم و ایشان می‌گوید هرکس هرآنچه برایش با دلیل به اثبات رسیده (این دلیل از نظر ایشان سیر منطقی عقل است) او را به سعادت می‌رساند زیرا نزد خداوند داشتن دلیل شرط است چراکه در جاهای مختلف قرآن خداوند می‌فرماید "قل هاتوا برهانکم" خداوند دلیل می‌خواهد هرچند که مطابق با واقع نباشد زیرا همانطور که عرض کردم واقع در لوح محفوظ و از دسترس ما خارج است و با این حساب او نه تنها معذور بلکه مأجور هم هست. سوال؟ 1-پس ما باید چی کار کنیم؟ الان عرفان و فلسفه که مرا به واقع نمی‌رساند و بقیه هم که حقیر عرض کردم پس من دنبال چه علمی برم که مرا به واقع برساند؟ آیا واقعا علمی هست که ما را به واقع برساند؟ اگر نیست پس چه کنیم؟ با این تناسب که علمی نیست ما را به واقع برساند آیا همین عرفان و فلسفه که علاقه‌مند به آن‌ها هستم بهتر نیست؟ و اگر بهتر است آیا اصوات آقای [...] خوب است یا بد؟ با دلایل دو گروه گوش کنم یا نکنم؟ 2-از طرف دیگر این‌که هم حق را باید گوش کرد و هم باطل را اما این اساتید مخالف که می‌گویند اصوات [...] را گوش نکنم دلیل و استنادشان به این است که می‌گویند حقیر علمم زیاد نیست و قدرت تشخیص درست از نادرست را ندارم و برای همین همه‌ی صحبت‌های ایشان را حمل بر صحت می‌کنم و در ذهنم می‌نشیند و معتقد به آن‌ها حتی مطالب نادرست‌ می‌شوم ولی اساتید دسته‌ی موافق می‌گویند همه دارای مطالب درست و غلط هستند و فقط معصومین ع بری از خطا هستند و آقای [...] بیشتر مطالب‌شان خوب و صحیح است پس برو گوش کن. - از این‌که بیانم روشن نبود عذر می‌خواهم آن‌چه می‌خواستم عرض کنم این‌که علم برای علم ارزش ندارد دانش برای دانش ارزش علم به عمل است به کارآمدی آن و هر علمی کارآمدی خاص خود دارد فیزیک برای ساختن فناوری‌های جدید شیمی برای تولید مواد و ماتریال‌های تازه فقه برای دستیابی به احکام شرعی مصالح و مفاسد اخلاق برای اصلاح رفتار هر علمی کارآمدی خود را دارد و انتخاب کارآمدی تابع ارزش‌هاست انسانی که آخرت برای او مهم است دنبال عمل صالح است می‌داند که دنیا رفتنی‌ست نابود شدنی نماندنی او آخرت را با عمل صالح می‌سازد آن‌طور که خداوند در قرآن راهنمایی فرموده و عمل صالح از کدام علوم بیرون می‌آید؟ عرض حقیر بیشتر ناظر به این مطلب که «معرفت بماهی معرفت» چه ارزشی دارد؟ واقع‌نمایی کدام علم واقعیت را نشان می‌دهد؟ هر انسانی دنبال مصالح خود است آن‌چه برای او بهتر باشد این همان ارزش‌هاست بحث مصداقی را رها کنیم عرفان یا فلسفه یا فقه یا اخلاق یا تفسیر یا کلام و اعتقادات اصلاً بحث مصداق نیست بحث کلّی‌ست: 1. ما وقت کم داریم 2. ما به عمل صالح نیاز داریم 3. ناگزیر به اولویت‌بندی هستیم 4. پس: هر علمی که ما را بیشتر پیش ببرد مفیدتر است حالا اگر با نوارهای درس الف می‌شود یا با جزوات درس ب با هر کدام مسأله این است این دیگر تکلیف هر فرد است تشخیص دهد و عمل کند تشخیص هم بخشی از تکلیف است فقط فقط کودکان هستند که ما برایشان تصمیم می‌گیریم اما انسانی که به سن اختیار رسیده است کسی حق ندارد برای او تصمیم بگیرد زیرا تصمیم گرفتن بخشی از تکلیف و وظیفه خود اوست به همین تصمیمات است که عقاب می‌شویم یا تشویق مهم این است که در مسیر «عمل صالح» پیش برویم علم را برای این بخواهیم کلمه کلمه‌اش را علم را برای شهرت نخواهیم علم را برای علم نخواهیم و گرنه به فرمایش امام راحل (ره) علم حجاب است حجاب بزرگ! در پناه خدا برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
نقد نقض طرح +	پنج شنبه 98 تیر 27 - 5:0 صبح
گویا رهبر فرموده اند که برای اجرای سند تحول 1 ساعت هم دیر است. بعضی دوستان در این راستا، خواستار نوسازی محتوای کتب درسی در سطح خیلی اساسی بودند... نظر شما چیست؟ بسیار عالی‌ست اگر بنده نیز چنین فرصت و امکانی داشتم قطعاً تأخیر نمی‌کردم اقدام می‌کردم إن‌شاءالله کار به خوبی انجام شود باید بشود باید شروع کرد البته خوب است واقعاً از پتانسیل‌های کشور استفاده شود نیروهای انسانی خوبی دور هم جمع شوند از نظرات کارشناسان باتقوا و متدیّن که کم هم نیستند قطعاً خداوند یاری خواهد کرد کسی را که برای یاری دین او اقدام کند چند سال پیش سند تحوّل آموزش و پرورش را خواندم و به صورت نمودار در آوردم از این لینک می‌توان دانلود کرد: http://www.movashah.ir/fa/index.php?w=work&x=848 شاید به کار شما بیاید چند مسئله وجود داره: - حجم کار بسیار زیاد است. تغییر محتوای این همه کتاب درسی از ابتدایی تا آخر متوسطه با مبانی اسلامی آن هم در طی دو سال، کار عجله ای و سرهم کاری می شود. - فرض کنیم که انجام شد. تا معلمان همراهی نکنند و سبک و شیوه ی سنتی خود را کنار نگذارند چنین کاری اثربخش نخواهد بود. کما اینکه در کتب راهنمای معلم که برای هر کتاب درسی چاپ شده است تاکید زیاد بر روی امثال کار گروهی بچه ها و روشهای جدید تدریس شده است ولی بیش از 90درصد معلمان اصلا به کتاب راهنمای معلم توجهی نمی کنند. کلاس های ضمن خدمت هم که اجباری برای معلمان می گذارند تاثیری که باید داشته باشد ندارد. - تحول در آموزش و پرورش نیاز به تحول در دیگر ساختار های کلان جامعه نیز دارد. چیزی نیست که به صورت تکی و جدا از دیگر نظام ها بتوان دید. مثلا اینکه بگوییم حالا فعلا تحول در آموزش و پرورش ایجاد شود، بعد از آن سراغ دیگر نهاد ها رفت ممکن نیست. نظرتان چیست؟ احسنت دقیقاً همین است مثال: کارخانه پژو مدل 405 تولید کرده است 30 سال پیش بعد خواسته 408 تولید کند چند سال بعد سایز چرخ‌ها را می‌خواهد عوض کند نوع دنده را تغییر بدهد موتور را قدرتمندتر می‌کند حالا این وسط آیا شاسی 405 تحمّل این همه تغییر را دارد؟ ندارد به خاطر همین ناچار است شاسی را نیز دوباره طراحی کند سیستم این طور است نظریه سیستمی هم همین است یک تغییر در یک نقطه اگر بزرگ باشد در بسیاری دیگر از زیرسیستم‌ها نیز تغییر می‌طلبد معمولاً در روش سنّتی ما دو مرحله برای تغییر داریم نقد طرح مثلاً موس کامپیوتر ایراد دارد سرعت کافی ندارد خوب کار نمی‌کند این می‌شود نقد تصمیم می‌گیریم موس جدید طراحی کنیم می‌رویم سراغ طرح سیستم داخلی موس را تغییر می‌دهیم موس جدیدی طراحی می‌کنیم این در نظریه سیستمی غلط است استاد حسینی (ره) یک گزینه جدید اضافه کرده است نقض او می‌گوید که برای اصلاح هر زیرسیستم به سه گام نیاز داریم نه دو گام نقد نقض طرح در بخش نقد همان کار قبلی را انجام می‌دهیم موس کارآمد نیست و باید تغییر کند در بخش نقض تمام زیرسیستم‌های مرتبط با موس را تحلیل می‌کنیم این‌که تغییر در موس چه تغییری در آن‌ها الزام می‌کند یعنی کدام بخش‌های مرتبط نقض می‌شود کارشان وضعیت فعلی‌شان و بعد در آخرین مرحله سراغ طرح می‌رویم ولی نه این‌که فقط موس جدید طراحی کنیم هم موس را طراحی می‌کنیم و هم طرح قطعاتی که با آن در ارتباط هستند مثل درگاه جدیدی که باید بتواند موس جدید را بشناسد به جای پورت یو اس بی وقتی ما بخواهیم آموزش و پرورش را متحوّل کنیم باید آموزش عالی را هم متحوّل کنیم باید رسانه را هم متحوّل کنیم باید فرهنگ خانواده‌ها را هم متحوّل کنیم شیوه آموزش معلم‌ها و فرهنگ کاری آن‌ها را هم و خیلی دیگر حتی نحوه تخصیص بودجه در سازمان برنامه را و گرنه بودجه کافی برای مدارس جدید فراهم نمی‌شود فرمایش شما صحیح است ولی این‌ها نمی‌شود امروز نمی‌شود زیرا هیچ‌کسی به این حرکت جامع با این گستره اعتقاد ندارد یا باید دست روی دست گذاشت و نابودی کودکان را مشاهده کرد و یا پارتیزانی و چریکی عمل کرد همین کاری که دوستان شما می‌خواهند انجام دهند کار خوب امروز بهتر از کار بهتر فرداست چون معلوم نیست فردا اصلاً وقتی برای کار کردن باقی مانده باشد! ولی همین امروز برای این‌که کار خوب باشد باید آدم‌های خوب و کارشناس را جمع کرد نظر همه را شنید نوشت خلاصه کرد جمع‌بندی کرد به بهترین راه‌حل‌های ضربتی رسید در پناه خدا برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - آقامنیر 117 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
فقدان لوله گذار +	چهارشنبه 98 تیر 19 - 5:0 صبح
اگر یک واجب کفایی روی زمین مانده باشه، بر هر فرد مسلمان واجب است آن را انجام دهد. حال در مسئله ی به این مهمی همچون ربا در نظام اقتصادی، بر همگان تکلیف وارد است. ولی حد آن را چگونه تشخیص دهم. آیا صرف آگاه سازی اطرافیان کفایت می کند، یا اینکه کار پژوهشی عمیق و آگاه سازی سطح نخبگان اقتصادی جامعه در دانشگاه های کشور نیز بر امثال بنده واجب است؟ سؤال خوبی‌ست تکلیف چیست؟ قبل‌ترها که با نظریه سیستمی آشنا نبودم تصوّرم این بود که اصل انجام تکلیف کافی‌ست کاری هم به دیگران ندارد مثلاً من موظفم مردم را نسبت به مطلب الف آگاه کنم شخص دیگری هم وظیفه دارد برای مردم امکان عمل به الف را فراهم کند حالا شخص دیگر عمل به تکلیف نمی‌کند به من چه؟ من تکلیف خود را عمل می‌کنم مگر اسلام جز این است؟ این اسلام فردی‌ست این را بعد فهمیدم این چنین اسلامی اجتماعی نمی‌شود اسلام اجتماعی نظام‌مند است سیستم دارد روابط اجزاء مهم است همکاری و همراهی آن‌ها در چنین اسلامی اگر فرد دیگر عمل به تکلیف نکرد نه تنها تکلیف از من ساقط است که اصلاً چه بسا گاهی «نباید» آن کار را انجام دهم مثال معروف دو نفر مشغول کار بودند یکی می‌کَند و دیگری پُر می‌کرد پرسیدند، گفتند: ما سه نفر بودیم، یکی هم لوله می‌گذاشت امروز نیامده ما مشغول انجام تکلیف خود هستیم! فرض بفرمایید که حضرت امیر (ع) وظیفه به قیام داشت مقابل غاصبین خلافت به چهل نفر اعلام کرد و خبر داد آن‌ها نیامدند فرض که بدون حضور آن‌ها قیام می‌کرد آیا این عمل ایشان عمل به تکلیف بوده یا خروج از تکلیف و خیانت به اسلام و مسلمین؟ بعضی احکام در نظام این طورند در حقیقت تمام احکام اجتماعی فرض بفرمایید من وظیفه دارم مردم را آگاه کنم نسبت به ربای در بانک به نحوی که دیگر در بانک سرمایه‌گذاری نکنند و پول خود را نگذارند خب اصل اسکناس که خودش سرمایه‌گذاری در بانک مرکزی‌ست پس باید اصل اسکناس را رها کنند با چه معامله کنند با طلا و نقره؟ آیا سازوکار آن در نظام دیده شده است؟ این می‌شود مردم‌آزاری مانند این طب سنتی‌هایی که اخیراً باب شده مدام مردم را از این خوردنی و آن خوردنی می‌ترسانند اما بعد جامعه پر است از کارخانه‌ها و محصولات این‌چنینی مردم باید زجر بکشند یعنی؟ سابقاً نان جو ارزان بود و نان گندم گران حالا برعکس شده با تبلیغ این‌ها نان جو گران‌تر از نان گندم این می‌شود؟ این خودش مکیدن پول مردم توسط فرصت‌طلبان گیاه‌فروش است! ما یک مجموعه هستیم من و شما و دولت اسلامی باید با هم همکاری کنیم تا به یک هدف برسیم اگر دولت تخلف می‌کند نمی‌فهمد یا نمی‌خواهد که بفهمد نمی‌شود که من بکَنَم و شما پُر کنی دولت هم لوله نگذارد! بحث ربا در نظام اسلامی با دولت اسلامی حل می‌شود حالا اگر دولت نکرد راه چیست؟ آیا راه این است که مردم را به خیابان بکشیم؟ تحت فشار تبلیغی قرار دهیم زندگی آن‌ها را مختل کنیم؟ بگوییم از فردا خرید و فروش نکنید زیرا پولی که در دست دارید پیوسته در حال رباست؟! اصلاً اسکناس یک ابزار ربوی‌ست؟! این را به مردم بگوییم چه می‌شود؟ مردمی که تا دیروز ناآگاهانه درگیر ربا بودند امروز که نمی‌توانند درگیر ربا نباشند پس از امروز آگاهانه درگیر ربا خواهند بود! آقای نصیری مصاحبه‌ای کرده بود مهدی نصیری همو که ماهنامه صبح را داشت وقتی ما نوجوان بودیم فساد دستگاه‌های دولتی را درج می‌کرد پخش می‌کرد و در جامعه موج می‌ساخت پرسیدند: چرا متوقف کردی؟ پاسخ داد: دیدم هر چه فسادها را لو می‌‌دهم هیچ دستگاهی اقدام نمی‌کند وزارتخانه علیه من شکایت کرده دادگاه رأی داده که حق با من است خب که چه؟ یعنی وزارتخانه واقعاً دزدی کرده ولی برای مقابله با این دزدی کاری نمی‌کند ایشان با خود اندیشیده خود ِ این، اشاعه فحشا و ظلم است دست برداشته این‌که دزدی‌ها را لو بدهد و بعد مردم ببینند که دستگاه قضا با دزدی مقابله نمی‌کند! من نمی‌دانم تکلیف شما چیست ولی یقین دارم که فردی نیست تنهایی یعنی باید گروه شوید جمع شوید با کسانی که ارتباطات ییشتری دارند جمع نخبگانی می‌خواهد افراد تأثیرگذار مثلاً آقای [...] در این زمینه فعال است سایت و گروهی هم دارند برای مقابله با ربا شاید اگر با آن‌ها مرتبط شوید با هم به نقشه‌ای برسید که بشود خواص جامعه را بیدار کرد خواص اهل حق را این شاید جواب بدهد باید بررسی کرد و آزمود موفق باشید و در پناه خدا این دغدغه شما خیلی مبارک و مهم است خداوند پشت و پناهتان باشد در دو روز اخیر تمامی پست های "چه کنیم" از شما را خواندم. برای بنده بسیار مفید بود. از اینکه آن ها را در وبلاگ قرار داده بودید سپاسگزارم. اگر امکان جواب گویی به این سوال دارید ممنون می شوم بفرمایید که شما تکلیف خود را به طور کلی(اعم از حوزه اقتصادی و اندیشه های علامه حسینی و غیره) چه چیزی تشخیص داده اید؟ اگر چه تکلیف هر شخصی متناسب با خود اوست،‌ ولی پاسخ شما ممکن است به بنده نیز کمک کند. حقیر نیز روی موضوع تکلیف خیلی فکر کرده‌ام جامعه یک امر سازمانی است گروهی اتفاق‌ها می‌افتد فردی نیست مثال معروف: یکی زمین را می‌کَند و دیگری پُر می‌کرد چه می‌کنید؟ ما سه نفر بودیم یکی می‌کِند و دیگری لوله می‌گذاشت و آخری پُر می‌کرد نفر وسط امروز نیامده است! جامعه این‌طور است اولی اگر حرکت کند دومی اگر نباشد اولی کار عبثی کرده است نه فقط عبث که اشتباه چون قاعده بازی را بر هم زده و فرصت را از دیگران گرفته در زمان‌های بعد یعنی من حقیقت این است که منتظرم منتظر حوادثی اتفاقاتی که می‌افتد و بن‌بست‌هایی که فشار می‌آورد مدعی‌هایی که کنار می‌کشند وقتی ادعایشان به دیوار می‌خورد و ناکارآمدی‌اش جلوه‌گر می‌شود فتنه‌هایی که جامعه ما امروز آبستن آن است شاید کمی دردناک ولی تا تشنگی نباشد کسی آب نمی‌نوشد کسی به دنبال راه می‌گردد که قصد حرکت داشته باشد امروز نخبگان ما دچار روزمرگی‌اند غیر از اندکی من شخصاً در حال مطالعه هستم تا شرایط مناسبی را ببینم وقتی که یک بزرگی پرچمی را بلند کند قیامی را آغاز کند مثل حضرت امام (ره) در انقلاب سیاسی تا من هم بروم زیر آن پرچم همراهی کنم إن‌شاءالله شما راه دیگری در نظرتان هست؟ بفرمایید استفاده می‌کنم قبول دارم که فتنه 88 در نهایت به نفع نظام تمام شد، ولی اگر بخواهیم صبر کنیم تا فتنه ای آغاز شود تا خواص بیدار شوند،‌ چه بسا ممکن است به خاطر فتنه ها وضعیت آنقدر وخیم شود که تا خواص بخواهند بیدار شوند و دنبال راهکار بگردند،‌ به جامعه ضربات سهمگین و جبران ناپذیری وارد آید. چنین تشبیهی به نظرم می رسد: اگر بدن انسان را مشابه با جامعه در نظر بگیریم فتنه مشابه با واکسن می ماند که بدن را وادار به تولید پادتن برای مقابله با آن می کند و سیستم ایمنی را تقویت می کند. ولی کسی که مریض شده است، واکسن چه سودی برای او دارد؟ حال او را بدتر نمی کند؟ واکسن را به بدن سالم می زنند نه مریض. جامعه ی ما نیز مریض اقتصادی و فرهنگی و .... است. بیم آن دارم که اگر خواص هرچه زودتر بیدار نشوند و نسخه های علوم اسلامی تولید نگردد، فتنه ها جامعه ی مان را در چاهی بیندازد که بیرون آمدن آن بسیار سخت باشد. در مورد فیزیک اسلامی، بنده بدین باورم که اگر پایه های اولیه ی آن ریخته شود، در تبیین پدیده ها و رفع مشکلات زیاد موجود در نظریات فعلی، زیبایی آن به قدری زیاد است که بسیاری از اساتید فیزیک(خواص) جامعه را جذب خود می کند، مگر اساتیدی که واقعا معاند باشند. حتی نمود عینی آن نیز با ساخت وسایلی که نتوان با فیزیک فعلی توضیحشان داد بروز می کند. (مثلا ابزاری که در ساخت آن، نوع جدیدی از نیرو به کار رفته باشد.) آن زمان است که با بیداری این خواص، حرکت در جهت تولید فیزیک اسلامی توسط آن ها شکل خواهد گرفت. چه بسا علوم انسانی نیز به خاطر پایه های فلسفی فیزیک اسلامی تاثیر زیاد خواهند پذیرفت. اما در مورد علوم اقتصادی به نظرتان چنین چیزی ممکن است؟ واقعا اگر مبانی اقتصاد، اسلامی شود بحث های پایه ای اقتصاد نظیر مالکیت، کار، ارزش و ... اسلامی گردد، ولو در حد اولیه،‌ در حدی که فطرت ها را بیدار سازد. آنگاه زیبایی اقتصاد اصیل برای خواص جامعه حیرت انگیز نخواهد بود؟ آن ها را به حرکت در جهت تولید اقتصاد اسلامی وا نمی دارد؟ مشکل تحوّل در علوم این است که تا به عمل نرسند زیبایی خود را نشان نمی‌دهند طبق فرمایش شما تا فیزیک نظری نیروهای جدید را در عمل به کار نگیرد آن را توهّم می‌پندارند نمی‌پذیرند صرف چند معادله خیالی در اقتصاد هم همین است شهید صدر نظریات جدید دارد در کتاب اقتصادنا فصل آخر را که بخوانید درباره ملکیت زمین حرف تازه دارد خیلی هم خوب است اما چهل سال است به آن توجه نشده هیچ توجهی چرا؟ زیرا به عمل نرسیده و کسی باور نمی‌کند باور نمی‌کنند که عملی باشد از سوی دیگر هم تا باور نکنند قبول نمی‌کنند که در جامعه پیاده شود صبر کنید به یک دور باطل می‌رسیم تا باور نکنند اجازه نمی‌دهند اجرا شود تا اجرا هم نشود باور پدید نمی‌آید که عملی‌ست این‌جاست که کار سخت می‌شود مسائلی از این دست هم مسائل حکومتی «بخشی» که نمی‌شود عمل کرد نمی‌شود مثلاً فقط در یک شهر اتفاق بیافتد بحث پول است بحث رباست باید بانک مرکزی متحوّل شود تمام بانک‌ها تغییر کنند روال اجرایی‌شان متحوّل شود این‌ها که با یک تصمیم ساده ممکن نیست یعنی اقتصاد، اسلامی نمی‌شود مگر همه‌اش بشود یا همه یا هیچ است نمی‌شود اسکناس که اساس آن بر رباست وجود داشته باشد ولی مثلاً در کنارش ما صندوق قرض‌الحسنه بزنیم آن هم با پول کار می‌کند پول وقتی ربوی شد از اساس... یعنی جایگزینی طلا و نقره با پول از ابتدا ربوی بوده معادلات بانک مرکزی برای نشر اسکناس ربوی بوده بانک‌ها با خلق پول اختراع شده نمی‌شود بخشی عمل کرد که نمی‌شود یواش‌یواش اسلامی کرد یا همه یا هیچ است یا همه کشور باید اقتصاد جدید را بپذیرد یا همچنان کاپیتالیزم بتازد پس آن دور باطل مشکل‌ساز می‌شود حتی در مسئولین متدین ما انسان‌های خوب ما هم قبول نمی‌کنند خواص اهل حق یعنی می‌ترسند به نسخه جدید عمل کنند زیرا آن را باور ندارند زیرا کارآمدی آن را که ندیده‌اند خب چه کنیم که ببینند؟ باید عمل کنیم دیگر عمل هم که معلّق است به باور آن‌ها شما چه راهی را پیشنهاد می‌کنید برای خروج از این لوپ از این حلقه باطل از این دوران امری که پایان ندارد؟ چطور آن را بشکنیم؟ نیروهای جدید(در سطح کوانتوم) را به عنوان مثالی عرض نمودم. فیزیک اسلامی چارچوب های رایج را می شکند. حتی در همان سطح فیزیک نیوتونی که نمود عملی آن خیلی خیلی مشهود تر است. اگر به خواص فیزیک بگوییم که مثلا انرژی جنبشی به تعریفی که رایج کرده اند اصلا قادر نخواهد بود فلان و فلان پدیده ها را توضیح دهد! و یا اصلا اگر به درستی بیندیشیم با تعاریف رایج از فلان و فلان مفهوم فیزیک در تعارض است و سازگاری درونی ندارد. آنگاه به اندیشه فرو نمی روند؟ آیا بت فیزیک نیوتونی برایشان شکسته نمی شود؟ خصوصا اگر تک تک مفاهیم فیزیک نیوتونی به چالش کشیده شود و در موضع راهکار، بگوییم که اگر مفاهیم را این گونه ی جدید تعریف کنیم نه تنها این مشکلاتی که بر شمردیم ندارد بلکه چقدر تصویر روشن تری ارائه می دهد. به نظرتان در این صورت خواص بیدار نمی شوند؟ پذیرش اینکه باید دست روی دست گذاشت و منتظر بحران های اقتصادی برای بیداری خواص بود، برایم سخت است. پاسخی که از از گروه [...] دریافت کردم چنین است: سلام رویکرد ما رویکرد امام خمینی هست. ایشون با توده مردم انقلاب کردن. امیدی به خواص جامعه خصوصا اقتصاددانهانیست اونها سیستم بانکی کشور رو صرفا بهش نقد دارن اونها هژمونی بانک رو قبول دارن و به دنبال حذف بانک و الگوی جایگزین نیستن لذا امیدی خیلی به اقتصاددانها نیست. ما باید کار رو با عموم مردم جلو ببریم نمی‌دانم یعنی مطلب برای خود من هم چندان مشخص نیست این‌که باید دست روی دست بگذاریم؟ یا اقدامی کنیم؟ چه اقدامی؟ مسأله این است ما چه اقدامی باید انجام دهیم؟ چه در فیزیک چه در اقتصاد چه در خیلی از علوم دیگر واقعاً چکار می‌توانیم بکنیم؟ این سؤالی‌ست که من هنوز هم درگیر آن هستم شاید به همین خاطر است که منتظرم تا یک کسی یک کاری بکند من هم بیافتم دنبالش چه کسی؟ نمی‌دانم... :( انشاالله که خداوند ما را در یافتن صراط مستقیم راهنمایی نماید. در اقتصاد شاید تکلیف این باشد که ما نیز جزئی از خواص شویم تا هم دولت و هم دیگر خواص، حرف ما را بشنوند و خریدار داشته باشد. به خاطر دارم که طبق فرمایش شما زمانی که استاد زنده بود سعی داشتید که بین ایشان و استاد مصباح مباحثه صورت گیرد. حال که این امر صورت نگرفت، به طور خاص در زمینه ی اصالت ربط، آیا تاکنون شده است که با یکی از اصالت وجودی ها مباحثه کنید و با دلایل استاد حسینی دیدگاهشان را نقد کنید؟ در هر حال در زمینه های فلسفه ی اسلامی خواص اهل حق کم نیستند و بیداریشان نسبت به مباحث استاد حسینی راحت تر. بله در زمینه فلسفه بحث کردم اصالت ربط را ارائه کردم با اصالت وجودی‌ها چند دوره بحث داشتم آخرین دوره همین یک ماه پیش پیش از ماه مبارک رمضان با یکی از اساتید مؤسسات قم بحثی را شروع کردیم قرار شد بعد از ماه مبارک ادامه پیدا کند متأسفانه نمی‌توانم نتیجه این بحث‌ها را مثبت تلقی کنم البته که برای خود حقیر تجربه خوبی بود ولی این‌که توانسته باشم طرف مقابل را متقاعد سازم این اتفاق نیافتاد که قطعاً و بی‌تردید ناشی از ضعف و کاستی‌های حقیر است و نیاز به مطالعه و تحقیق و دقت بیشتر دارم آن روزی که تلاش کردم جلسه مناظره‌ای بین دو استاد برگزار کنم استاد مصباح و استاد حسینی زیرا گمان می‌کردم آقای مصباح بی‌اطلاع است از آن چه آن سید می‌گوید ولی بعدتر خبردار شدم که آقای میرباقری جلسه داشته است و به عرض آقای مصباح رسیده مباحث استاد حسینی (ره) و حتی در مراسم ختم استاد حسینی در مسجد محمدیه خودم بودم خودم دیدم آقای مصباح هم تشریف آوردند یعنی به عنوان یک حوزوی احترام قائل بودند برای مرحوم آسیدمنیرالدین ولی از نظر مباحث علمی نپذیرفته بودند در پناه خدا برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - آقامنیر 117 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
انحراف در توحید +	جمعه 98 خرداد 24 - 5:0 عصر
سلام علیکم صحبت‌هایی از جناب استاد [...] که اصوات آن موجود است را گوش می‌دادم که ایشان می‌فرمایند: "اگر موسی تنزل پیدا کند می بیند که با فرعون جنگ دارد، وقتی که همین موسی بالا می رود می بیند اصلا فرعونی نبود … در زیارت عاشورا می گویند بگو اللهم العن معاویه، بگو یزید بن معاویه، بگو شمرا ، بگو آل سفیان! نگویی که آقا چرا مقام فنای در ذات را نمی گویید؟ می گوییم این مال آنجا نیست … تو تنزل کرده ای داری امام حسین را جدا می بینی، و داری یزید را جدا می بینی این جا اختلاف مشهود است… و لذا به من و شما فرموده اند بگو اللهم العن معاویه. بله می خواهی بفرمایی که اصلا معاویه ای نمی بینم! حسینی نمی بینم! جز یک ذات حقیقی غیر متناهی وجود چیز دیگری من شهود ندارم! … لذا مشاهده می کنیم موسی هم دارد می آید، اتفاقاً پشت سرش فرعون هم دارد می آید وارد بهشت بشود…اِ! تو داری کجا می آیی؟! می گوید آقا آن اختلافی که تو دیده بودی مال دنیا بود! این اختلاف الان نیست. این جا اختلاف باید باشد طوری که ابی عبدالله هم شمشیر می کشد، دارد می کشد، آن هم در طرف مقابل شمشیر کشیده دارد می کشد… حالا رفتیم متن ذات وجود را مشاهده می کند … نه اوصاف متمایز می بیند، نه افعال مختلف مشاهده می کند، اصلا یک ذات است، وجود است، یک وجود صمدی قرآنی است، قل هو الله احد، الله الصمد." آیا این مطالب برخلاف آموزه‌های اسلامی ما نیست؟ به نظر شما گوش کردن به سخنرانی‌های جناب آقای [...] اشکالی ندارد و میتوانم آنها را گوش داده و به کار ببندم یا اشکال دارد؟ چون برخی ایشان را که از شاگردان نزدیک [...] هستند دارای عقاید انحرافی می‌دانند و برخی در حد انسانی عارف قلمداد میکنند و حقیر سردرگم مانده‌ام چه کنم. مثالی عرض می‌کنم من را یک کاسب فرض کنید پدرم هم آدم خوبی‌ست من نسیه می‌دهم خب سودم کم می‌شود اما خدا را خوشحال کرده‌ام پدرم ناراحت می‌گردد: پسرم، نسیه نده، کاسبی‌ات نابود می‌شود! من چه فکر می‌‌کنم؟ آیا پدرم را آدم بدی تصوّر می‌کنم؟ خیر من بین حرف «بد» و آدم «بد» تفاوت قائلم من می‌دانم پدرم مرا دوست دارد خدا را هم دوست دارد ولی گاهی دوست داشتن من که پسرش هستم سبب می‌شود توجهش به دینش ضعیف شود کمک با نسیه دادن را نهی می‌کند در حالی‌که من که می‌دانم خدا دوست دارد ما باید این را بفهمیم که آدم‌های خوب ممکن است حرف بد بزنند این طبیعی‌ست همان‌طور که برعکس آن هم طبیعی‌ست آدم‌های بدی که حرف‌های خوبی زده‌اند ناپلئون مثلاً چقدر جملات ناب در اهمیت تلاش و کوشش دارد نباید با یک حرف بد یک آدم را بد کنیم یا با یک حرف خوب یک آدم بد را خوب این استاد بزرگوار و استاد بزرگوار ایشان دغدغه دین دارند دغدغه اعتقادات و خداشناسی این اساتید پیروان مکتب صدرالمتألهین هستند چرا؟ زیرا ملاصدرا بهترین تبیین را از ذات خدا بیان کرده از دیرباز تا کنون بهتر از ایشان کسی خدا را تعریف نکرده که قابل پذیرش توسط متدیّنان باشد بله این‌طور است اگر ما خدا را دوست داشته باشیم و بخواهیم تعریف خوبی از خدا کنیم دچار همین اشتباه می‌شویم دقت کنید اگر من غیر از خدا باشم پس جایی که من هستم خدا نیست یعنی خدا مکانی محدود پیدا کرد یعنی خدا همه جا نیست جایی پیدا شد که خدا در آن‌جا نیست اگر من درون خدا باشم پس هر آلودگی که در من هست در خدا هست! دقت کردید؟ چه من خارج از خدا باشم و چه درون خدا باشم این ضعف و آسیب و آلودگی و کاستی برای خداست در حالی که ما خدا را بدون کوچک‌ترین بدی می‌شناسیم حالا همین را تصوّر کنید برای معاویه فرعون تمام اشرار عالم حتی اگر خدا درون فرعون نباشد پس فرعون شریک خداست زیرا در دنیا دو چیز هست؛ خدا و فرعون خدا این طرف فرعون آن طرف پس چه کنیم؟ آیا فرعون را یک موجودی در کنار خدا تصوّر کنیم؟ می‌شود؟ با اعتقادات ما که قائل به توحید هستیم می‌سازد؟ نمی‌سازد که می‌دانیم نمی‌سازد اگر هم خدا را درون فرعون تصوّر کنیم یعنی خدا هم بیرون فرعون باشد و هم درون فرعون تا فرعون نشود یک موجودی کنار خدا پس خدا شریک تمام شرارت‌ها و زشت‌کاری‌های فرعون می‌شود بشود؟ شما قبول می‌کنید بشود؟ خدایی که ما می‌شناسیم شرارت می‌کند؟ گناه می‌کند؟ ظلم و بدی می‌کند؟ نمی‌کند که پس چه کنیم؟ ملاصدرا راهی پیدا کرده علامه طباطبایی و جوادی آملی و مصباح و حسن‌زاده نیز همگی همه این اساتید این راه را بهترین تشخیص دادند حتی شهید مطهری و امام راحل (ره) نیز چون راهی غیر از این نیافتند این شد حکمت متعالیه این‌که وجود یک حقیقت واحد است هم در خدا و هم در غیر خدا و این کثرتی که ما می‌بینیم به ماهیات است که امری اعتباری‌ست وجود دارای مراتبی‌ست مرتبه اعلی و بالای آن خداوند است مراتب پایین آن ما انسان‌ها و سایر مخلوقات وقتی هم که دنیا پایان یابد این کثرات کنار می‌رود اعتبارات حذف می‌شود و همه ما همه خدا را حس می‌کنیم ملاقات با خدا می‌کنیم با تمام وجود خود دوئیّت از بین می‌رود کثرت نفی می‌شود همه می‌شود وحدت توحید برهانی برای صدیقین خب این یک راه است البته راه غلط اما نباید نادرستی این پاسخ را به آدم‌ها نسبت دهیم آن‌ها خوب هستند خیلی خوب آن‌قدر خوب که نخواستند نقصی در خدا بپذیرند برای همین معتقد به حکمت متعالیه شدند نباید زشتی پاسخ سبب شود دانشمندانمان را زشت بدانیم آدم‌های بد یا نادرست خیر آن‌ها واقعاً خوب بودند و هستند حقیقتاً زاهد و پارسا و باتقوا که امثال ما هرگز به پای آن‌ها نمی‌رسیم و خاک پای‌شان را باید که توتیای چشم خود کنیم اما درباره حرف غلط بله باید بایستیم و نشان دهیم که نادرست است نادرستی در این نقطه است: ما قادر به تعریف خدا نیستیم موجودی که مخلوق است هرگز نمی‌تواند درکی از خالق خود داشته باشد از ذات خالق هر درکی پیدا کند همین می‌شود مخدوش مغلوط خراب و نادرست ما نمی‌توانیم نه امروز که فردا هم هرگز نمی‌توانیم خدا را بشناسیم توصیف کنیم تعریف نماییم این محال است ممتنع است هر تصوّری از خدا که داشته باشیم قطعاً خدا آن نیست آن تصوّر نیست هر چه درباره خدا بگوییم قطعاً خدا آن نیست فراتر از آن است زیرا ما محصول فعل خدا هستیم، مشیّت و امر او عقل ما وسعت آن را ندارد که آن معانی وسیع را در خود جای دهد فقط باید «نه» بگوییم نفی کنیم نفی همه صفاتی که می‌شناسیم از خدا نفی همه تعاریفی که بلدیم هر تعریفی که به ذهن مخلوق‌مان خطور می‌کند همه را باید نفی کنیم از خدا این در عبارات حضرت امیر (ع) هم هست در خطبه اول نهج‌البلاغه تنها راه توصیف خداوند «تسبیح» و «تنزیه» است: «أَوَّلُ الدِّینِ مَعْرِفَتُهُ وَ کَمَالُ مَعْرِفَتِهِ التَّصْدِیقُ بِهِ وَ کَمَالُ التَّصْدِیقِ بِهِ تَوْحِیدُهُ وَ کَمَالُ تَوْحِیدِهِ الْإِخْلَاصُ لَهُ وَ کَمَالُ الْإِخْلَاصِ لَهُ نَفْی الصِّفَاتِ عَنْهُ لِشَهَادَةِ کُلِّ صِفَةٍ أَنَّهَا غَیرُ الْمَوْصُوفِ وَ شَهَادَةِ کُلِّ مَوْصُوفٍ أَنَّهُ غَیرُ الصِّفَةِ، فَمَنْ وَصَفَ اللَّهَ سُبْحَانَهُ فَقَدْ قَرَنَهُ وَ مَنْ قَرَنَهُ فَقَدْ ثَنَّاهُ وَ مَنْ ثَنَّاهُ فَقَدْ جَزَّأَهُ وَ مَنْ جَزَّأَهُ فَقَدْ جَهِلَهُ وَ مَنْ جَهِلَهُ فَقَدْ أَشَارَ إِلَیهِ وَ مَنْ أَشَارَ إِلَیهِ فَقَدْ حَدَّهُ وَ مَنْ حَدَّهُ فَقَدْ عَدَّهُ. وَ مَنْ قَالَ فِیمَ فَقَدْ ضَمَّنَهُ وَ مَنْ قَالَ عَلَامَ فَقَدْ أَخْلَى مِنْهُ. کَائِنٌ لَا عَنْ حَدَثٍ مَوْجُودٌ لَا عَنْ عَدَمٍ مَعَ کُلِّ شَیءٍ لَا بِمُقَارَنَةٍ وَ غَیرُ کُلِّ شَیءٍ لَا بِمُزَایلَةٍ، فَاعِلٌ لَا بِمَعْنَى الْحَرَکَاتِ وَ الْآلَةِ بَصِیرٌ إِذْ لَا مَنْظُورَ إِلَیهِ مِنْ خَلْقِهِ، مُتَوَحِّدٌ إِذْ لَا سَکَنَ یسْتَأْنِسُ بِهِ وَ لَا یسْتَوْحِشُ لِفَقْدِهِ.» آغاز دین شناخت اوست، و کمال شناختش باور کردن او، و نهایت از باور کردنش یگانه دانستن او، و غایت یگانه دانستنش اخلاص به او، و حدّ اعلاى اخلاص به او نفى صفات (زائد بر ذات) از اوست، چه اینکه هر صفتى گواه این است که غیر موصوف است، و هر موصوفى شاهد بر این است که غیر صفت است. پس هر کس خداى سبحان را با صفتى وصف کند او را با قرینى پیوند داده، و هر که او را با قرینى پیوند دهد دوتایش انگاشته، و هر که دوتایش انگارد داراى اجزایش دانسته، و هر که او را داراى اجزاء بداند حقیقت او را نفهمیده، و هر که حقیقت او را نفهمید برایش جهت اشاره پنداشته، و هر که براى او جهت اشاره پندارد محدودش به حساب آورده، و هر که محدودش بداند چون معدود به شماره اش آورده، و کسى که گوید: در چیست حضرتش را در ضمن چیزى در آورده، و آن که گفت: بر فراز چیست آن را خالى از او تصور کرده. ازلى است و چیزى بر او پیشى نجسته، و نیستى بر هستى اش مقدم نبوده، با هر چیزى است ولى منهاى پیوستگى با آن، و غیر هر چیزى است امّا بدون دورى از آن، پدید آورنده موجودات است بى آنکه حرکتى کند و نیازمند به کار گیرى ابزار و وسیله باشد، بیناست بدون احتیاج به منظرگاهى از آفریده هایش، یگانه است چرا که او را مونسى نبوده تا به آن انس گیرد و از فقدان آن دچار وحشت شود. (ترجمه انصاریان) برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
مربّی ِ فقیه +	دوشنبه 98 خرداد 20 - 1:18 صبح
پرسید: رئیس‌جمهورها با این‌همه دیدگاه‌های عجیب و غریب متفاوت و شگفت چرا؟! پاسخ داد: وظیفه ولی فقیه پیاده کردن اسلام فقط نیست او وظیفه دارد مردم را تربیت کند تربیت سیاسی تا مردم خودشان اسلام را محقّق کنند تا بماند اسلام بماند تا «جامعه» اسلامی شود به یک نفر نمی‌شود امّت باید باشد «امّت اسلامی» مردم باید به بلوغ برسند به فرد نیست به جمع است اسلام زمانی می‌ماند که مردمی باشد دست خود مردم به دست خود مردم تا ماندگار شود تا با رفتن یک نفر نرود وابسته به فرد نباشد وظیفه ولی فقیه این است این صبوری می‌خواهد مدارا باید کرد زمان می‌برد سریع نمی‌شود تحمّل آدم‌های مختلف احترام به انتخاب مردم به تصمیم آن‌ها حتی اشتباه تا یاد بگیرند دیگر اشتباه نکنند دیگر به هر کسی رأی ندهند هر کسی را انتخاب نکنند هر کسی را مالک جان و مال و ناموس خود نکنند تربیت «تدریجی»ست دفعی نمی‌شود! أَخْبَرَنَا جَمَاعَةٌ، عَنْ أَبِی الْمُفَضَّلِ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَبُو صَالِحٍ مُحَمَّدُ بْنُ صَالِحِ بْنِ فَیْضٍ الْعِجْلِیُّ السَّاوِیُّ، قَالَ: حَدَّثَنِی أَبِی، قَالَ: حَدَّثَنِی عَبْدُ الْعَظِیمِ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الْحَسَنِیُّ، قَالَ: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ الرِّضَا، عَنْ آبَائِهِ (عَلَیْهِمُ السَّلَامُ)، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ أَبِی جَعْفَرٍ، عَنْ أَبِیهِ، عَنْ جَدِّهِ، عَنْ أَبِیهِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ (عَلَیْهِ السَّلَامُ)، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ): «إِنَّا أُمِرْنَا مَعَاشِرَ الْأَنْبِیَاءِ أَنْ نُکَلِّمَ النَّاسَ بِقَدْرِ عُقُولِهِمْ. قَالَ: وَ قَالَ النَّبِیُّ (صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ): أَمَرَنِی رَبِّی بِمُدَارَاةِ النَّاسِ، کَمَا أَمَرَنِی بِإِقَامَةِ الْفَرَائِضِ.» (أمالی شیخ صدوق، مجلس17، ص481) امام باقر (ع) نقل کرد از پدرش (ع)، از جدش (ع)، از علی بن ابی‌طالب (ع) که فرمود: رسول خدا (ص) فرمود: ما پیامبران دستور داریم تا با مردم به اندازه عقل آن‌ها سخن بگوییم و خداوند به من امر کرد با مردم مدارا کنم همانطور که دستور داد واجبات را به پا دارم. برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
عقل ِ کلامی +	دوشنبه 98 اردیبهشت 30 - 5:0 صبح
جدیدا با تفکرات شخصی آشنا شده‌ام که در قم ساکن است به نام "آیت‌الله ..." که هفته‌ای یک بار درمورد موضوعی به نام "قرائتی جدید از مبانی دینی"یا "جواز تعبد به جمیع ادیان و مذاهب الهی و بشری" صحبت می‌کند و نظرات شاذی دارد. اگر اصوات جلسات ایشان را خواستید گوش کنید در سایت ایشان موجود است. مخلص نظریه‌ی ایشان چنین است: پیروان هم? ادیان و مذاهب - اعم از الهی و بشری - بنا به شروطی، مُجاز بلکه واجب است بر همان اعتقادات خود باقی بمانند و در آخرت نیز رستگار شوند. ایشان حتی کافر یا مشرکی را که با دلیل و برهان کفر یا شرک می‌ورزد را نه تنها معذور بلکه ماجور می‌داند و منظور ایشان کافر یا مشرک قاصر نیست حتی کسی که امروزه در قم بین افراد عالم زندگی می‌کند. نظر شما پیرامون نظریه‌ی ایشان که در بالا ذکر شد چیست آیا می‌توان پذیرفت؟ ایشان حتی قائل به این است که قرآن 3 جلد است و 2 جلد دیگر آن نزد امام زمان است و ایشان با خود می‌آورد. ایشان را می‌شناسم چند کلیپ از فرمایشات‌شان دیده‌ام اما این بحث که فرمودید بحث فقهی نیست بحث اخلاقی هم نیست بحث عرفان و فلسفه هم نیست این بحث کلامی‌ست اعتقادی خاصیت بحث اعتقادی چیست؟ عقلی و فردی حتی اگر نقل هم باشد برای هر فرد با عقل خودش قابل تقلید نیست درست است؟ اساساً تقلید در عقاید جایز نیست مقبول هم باید که انسان خود بفهمد و با عقل خود به قضاوت برسد براهین را ببیند ادله را و تشخیص دهد نمی‌شود از مرجع یا مجتهدی تقلید کرد: چون او گفته معاد هست پس هست! اگر چه درباره مباحث ایشان می‌شود بحث کرد ایراد وارد کرد اما چه تفاوتی برای افراد می‌کند؟! شما به عنوان یک انسان و من هر کدام باید ادله را خودمان بررسی کنیم درباره خودمان آیا شما یقین کردید که خدا هست؟ بر اساس برهان و بعد یقین هم کردید که یکی‌ست؟ و پیامبرانی را ارسال کرده است؟ و روزی همه مردگان زنده می‌شوند؟ بهشت و جهنم را اعتقاد دارید؟ خب تمام دیگر به این مباحث چه کار داریم؟ این‌که دیگری کافر است یا اهل کتاب این چه دخلی به ما دارد؟ البته دو جا در دو جا ربط دارد؛ 1. نحوه تعامل ما با غیر مسلمانان 2. تحلیل کلامی اندیشمندان از مسأله بحث یک در فقه مطرح می‌شود در احادیث تکلیف ما مشخص شده ما با کافر حربی می‌جنگیم از کافر غیرحربی ساکن در بلاد اسلامی جزیه می‌گیریم با کافر غیرحربی غیرساکن نیز کاری نداریم اصلاً اهل کتاب هم محترم هستند بحث دوم نیز کار متخصصان است بحث‌های نظری‌ست فقط برای ردّ براهین کفار و آوردن براهین اعتقادی متکلّمین از آن بحث می‌کنند تا جامعه را از چالش‌های اعتقادی حفظ نمایند الآن ورود ایشان به این بحث در کدام دسته جای می‌گیرد؟ آیا ما وظیفه داریم برای خداوند تکلیف تعیین کنیم؟! آیا پروردگار به ما مأموریت داده است تا تعیین کنیم کدام دسته از انسان‌ها به جهنم بروند و کدام دسته به بهشت؟! یا این را خود تعیین فرموده در قرآن نیز بیان در احادیث نیز هست بحثی که فایده نرساند اتلاف وقت است: اول بهشتیان می‌آیند یا اول جهنمیان؟ سمت راست انبیاء هستند یا سمت چپ؟ سقر دقیقاً کجای جهنم است؟ چند تا در دارد؟ مردم در صف‌های چندتایی قرار می‌گیرند؟ همه کفار به جهنم می‌روند یا بعضی استثناء می‌شوند؟ آیا ما قرار است کافر شویم که نگرانیم بعدش بهشت می‌رویم یا نه؟! بحث این نیست بحث اتلاف وقت است سرگرمی‌ست اهل علم هم گاهی بازی می‌کنند نه خیلی بیشتر از گاهی بیشتر اوقات بازی می‌کنند زیرا حرف‌های بی‌ثمر زیاد دارند این‌ها فایده نمی‌رساند بازی با مفاهیم است بازی با براهین است بازی با صغری و کبری چالش ایجاد می‌کند ذهن‌ها را درگیر می‌کند و از مهمّات دور اینجاست دقیقاً که سوره کافرون نازل می‌شود: بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـنِ الرَّحِیمِ قُلْ یَا أَیُّهَا الْکَافِرُونَ، لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ، وَلَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ، وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَّا عَبَدتُّمْ، وَلَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ، لَکُمْ دِینُکُمْ وَلِیَ دِینِ. زیرا بحث و گفتگو فایده نمی‌رساند و بر بازی ذهنی و سرگرمی فکری و گرفتاری عینی مردم در زندگی می‌افزاید الآن جامعه اسلامی موضوعات مهم‌تری برای بحث علمی دانشمندان ندارند؟! موفق باشید درباره قرآن ما دلایل نقلی متقن و قابل اطمینان داریم و نظر بزرگان و اعاظم فقها هم این بوده در طول تاریخ کل فرق مسلمین قرآن همین است که دست ماست بعضی درباره تفسیر آن و شرح و توضیح آن و اضافاتی که حضرت امیر (ع) بیان فرموده‌اند یا مکتوب سخن گفته‌اند یا نحوه قرائت حروف و کلمات اعراب یعنی اما حرفی از قرآن نه کم شده و نه زیاد! در پناه خدا برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - روحانیت 20 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
هویّت ِ بورس 44 +	پنج شنبه 98 اردیبهشت 26 - 5:0 صبح
چندتا سوال پیش می اید مشکل کسری تراز تجاری ایالات متحده با دیگر کشور ها که با سرعت شتابانی در حال وقوع و فاصله هست چگونه می خواهند حل کنند؟ این بدهی انباشه شده را چگونه قصد به صفر رساندن دارند؟ یاچگونه بخشی از ان را می خواهند پرداخت کنند؟ یا حداقل از سرعت افزایش ان بکاهند؟ و دوم این که ایا کشورهای همچون چین که صادرات عمده به این کشور دارند قصد نقد کردن طلب خود را ندارند؟ چه زمانی میخواهند این بدهی خود را بستانند؟ با این سرعت رشد بدهی وافزایش کسری تجاری و مشکلاتی که این کشور دارد ایا اصلا زمانی وجود دارد که بتواند بدهی های خود را پرداخت کند؟ تایک جایی سلطه دلار بر بازار بود اما الان که ارام ارام کشورها در حال بستن پیمان های چند جانبه هستند چطور میخواهند قدرت و اقایی خود را حفظ کنند؟ و یک سوال درباره اقتصاد دیگر کشور ها چطور می شود که ژاپن و کره از تورم جهانی محفوظ می مانند؟ حتی در ژاپن برای رشد اقتصادشان اقدام به ایجاد تورم مصنوعی با ضریب پایین درحد یک درصد می کنند و بانک ها نیز برای نگهداری پول نه تنها سود نمی دهد بلکه سالیانه درصدی را برای نگهداری از پول و کارمزد خود می گیرد. خب چطور این کشور از تورم جهانی که کشور قدرتمندی همچون ایالات متحده ایجاد میکند در امان می ماند؟ اما کشور ما نمی تواند چرا؟ و در اخر پیش بینی اقتصادیتون از سال 98 رو بیان نه کردید این چالشی‌ست که آمریکا با آن روبه‌روست هر روز هم مقالات و بحث‌های فراوان در همین باره در نشریات‌شان اقتصاددانان آمریکا درگیر این مسأله هستند این مشکلی‌ست که باید راه حلی برای آن بیابند و گرنه همان‌طور که متوجه شدید به سختی آسیب می‌بینند من درباره اقتصاد این کشورهایی که فرمودید مطالعه نداشته‌ام اطلاع کافی ندارم ولی اجمالاً این را می‌دانم تورّم منفی یعنی رکود یعنی بازار بی‌حرکت شده یعنی خرید و فروش کم شده یعنی مردم مصرف نمی‌کنند یا خیلی کم یعنی پول را بیشتر دوست دارند تا کالا ارزشمندتر شده یعنی هر کسی ترجیح می‌دهد پولش را نگه دارد هیچی نخورد ولی پولش باقی بماند حتی اگر مجبور شود برای نگهداری پولش به بانک هزینه هم بدهد! این بی‌اعتمادی به بازار است این در اقتصاد نشانه خوبی نیست این علامت یک اقتصاد موفّق نیست این یعنی مردم خیلی کار می‌کنند ولی نمی‌خواهند مصرف کنند کنز می‌کنند گنجینه مالی درست می‌کنند این عجیب است نیست؟! إن‌شاءالله در این خصوص بیشتر مطالعه خواهم کرد اما برای پیش‌بینی بنده دانش آن را ندارم نمی‌توانم درباره آینده نظری بدهم در پناه خدا برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - اقتصاد 141 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

< << 6 7 8 9 10 >> >

دوشنبه 103 آذر 5

امروز: بازدید

دیروز: بازدید

کل: بازدید

برچسب‌های نوشته‌ها

فرزند عکس سیده مریم سید احمد سید مرتضی مباحثه اقتصاد آقامنیر آشپزی فرهنگ فلسفه خانواده کار مدرسه سفر سند آموزش هنر بازی روحانیت خواص فیلم فاصله طبقاتی دشمن ساخت انشا خودم خیاطی کتاب جوجه نهج‌البلاغه تاریخ فارسی ورزش طلاق

آشنایی

السلام علیک
یا أباعبداللهسید مهدی موشَّح
آینده را بسیار روشن می‌بینم. شور انقلابی عجیبی در جوانان این دوران احساس می‌کنم. دیدگاه‌های انتقادی نسل سوم را سازگار با تعالی مورد انتظار اسلام تصوّر می‌نمایم. به حضور خود در این عصر افتخار کرده و از این بابت به تمام گذشتگان خود فخر می‌فروشم!

فهرست

شناسنامه

نام: سید مهدی موشَّح
نام مستعار: موسوی
جنسیت: مرد
استان محل سکونت: قم
زبان: فارسی
سن: 44
تاریخ تولد: 14 بهمن 1358
تاریخ عضویت: 20/5/1383
وضعیت تاهل: طلاق
شغل: خانه‌کار (فریلنسر)
تحصیلات: کارشناسی ارشد
وزن: 125
قد: 182

آرشیو

بیشترین نظرات

بیشترین دانلود

طراح قالب

خودمآری! طراح این قالب خودم هستم... زمانی که گرافیک و Html و جاوااسکریپت‌های پارسی‌بلاگ را می‌نوشتم، این قالب را طراحی کردم و پیش‌فرض تمام وبلاگ‌های پارسی‌بلاگ قرار دادم.
البته استفاده از تصویر سرستون‌های تخته‌جمشید و نمایی از مسجد امام اصفهان و مجسمه فردوسی در لوگو به سفارش مدیر بود.

در سال 1383

تعداد بازدید