سید مهدی موشَّح - شاید سخن حق

در صفحه نخست می‌خوانید: مهاجرت معکوس - فارسی نویسی در فوکاسکی - چرا لباس متفاوت؟ -
یلدای تاریخ گذشته +	پنج شنبه 97 آذر 29 - 5:0 صبح
اول سید احمد بعد سیده مریم هر کدام همین سؤال: «فردا مدرسه جشن یلدا داریم، چی ببریم؟» اول برای سید احمد بعد هم برای مریم هر کدام حدود نیم ساعت توضیح دادم و حرف زدم من یه سؤال دارم: ما چرا جشن می‌گیریم؟ نه ما فقط همه دنیا مردم اصلاً انسان‌ها چرا جشن می‌گیرند جشن برای چیست؟ خوش باشند؟! اگر برای خوش‌گذرانی‌ست خب چرا یک روز خاص چرا هر وقت که دلشان می‌خواهد نه؟! خوب گوش کن! همه انسان‌ها همه تمدن‌ها همه جوامع جشن می‌گیرند تا ارزش‌های خود را منتقل کنند چیزهایی را که برای‌شان مهم است یعنی چی؟! فکر کن من کشاورز بودم صدها سال پیش قبل از این که تقویم باشد و محاسبات نجومی امروزی می‌خواستم دانه بکارم و باید در بهار این کار را می‌کردم امسال چه بکارم؟ پنج تا کاسه بر می‌داشتم در یکی عدس در یکی نخود در یکی لوبیا در یکی گندم مثلاً در آخری هم جو می‌ریختم یکی دو هفته بماند کدام بیشتر سبز شده و بهتر رشد کرده؟ آها، عدس پس آب و هوای امسال با عدس سازگارتر است امسال عدس می‌کارم خب باید این امر مهم را به فرزندانم یاد دهم که به موقع بکارند که بهترین را بکارند که بیشترین محصول را به دست آورند تو اسم هم‌کلاسی‌های اول دبستانت یادت هست؟! نیست انسان فراموش می‌کند بچه‌های من هم فراموش می‌کنند به موقع بکارند وقت کاشت را پس چه کنم؟ طعم زیبایی به آن می‌دهم خاطره می‌سازم خاطره‌هایی لذّت‌بخش طعمی به یاد ماندنی عید نوروز پدید آمد پول می‌دهم تا حالش را ببری لذّتی که یادت نمی‌رود هر سال که می‌شود منتظری کی نوروز می‌شود تا سبزی پلو و ماهی بخوری عیدی بگیری مهمانی بروی آجیل و هزار جور شیرینی جذّاب چرا؟! از ذهنت نرود! جشن، ابزار هدایت است هدایت اجتماعی جامعه این‌طور امتداد خود را مشخص می‌کند مسیری که می‌خواهد برود را روشن می‌کند و پیشاپیش ترسیم می‌نماید جشن در همه اقوام و ملل بوده حتی در تاریک‌ترین اعماق جنگل‌های آمازون اما این را این ابزار را برای انتقال ارزش‌های مهم به کار می‌گرفتند جایی که بقای‌شان به آن وابسته بوده حالا می‌بینی که هر سال ما تولّد پیامبر (ص) را جشن می‌گیریم کیک هم می‌خریم چرا؟! انسانی که 1400 سال پیش به دنیا آمده 63 سال بعد هم از دنیا رفته امروز چرا؟! زیرا به زندگی ما بسته است به حیات و ممات‌مان اگر یادمان برود گمراه می‌شویم خدا را فراموش می‌کنیم احکام هدایت و رستگاری را بدبخت می‌شویم و پس از مرگ بیچاره دست‌مان خالی اگر یادمان باشد، امیدی هست که ابدی در بهشت بمانیم زیرا ما فانی نیستیم ما جاودانه و ابدی خلق شده‌ایم اما یلدا ما بلندترین روز سال را جشن نگرفتیم اول تیر اول تابستان بلایی هم سرمان نیامد حالا بلندترین شب سال را بگیریم؟! چه منفعتی برای‌مان دارد؟! در گذشته داشته پیرمردی بوده بزرگ دهکده کشاورز و دامدار اول زمستان مهم است پیغام فرستاده: همه روستا را جمع کنید برای این‌که بیایند هم حسابی دستور داده پذیرایی کنند دور هم تا جمع شوند: ببینید فرزندان من! امشب طولانی‌ترین شب سال است سرما می‌آید برف بوران دام‌ها در خطر هستند از فردا صبح شروع کنید به پوشاندن طویله‌ها اصطبل‌ها سقف خانه‌ها را مرمّت کنید لباس‌های گرم آماده کنید لحاف و تشک‌های زمستانی را از گنجه‌ها پستوها انبارها را آماده کنید وارد سخت‌ترین روزهای سال می‌شویم تا یادشان نرود تا فراموش نکنند تا هر سال خودبه‌خود به یاد بیاورند آن را جذّاب کرده قصه‌هایی از گذشته گفته از سال‌های سخت برفی قبل آن روزها بخاری و گاز مثل امروز که نبوده زمستان واقعاً می‌کشت هر سال قربانی می‌گرفت یلدا یک خاطره‌سازی بود جشنی برای حفظ انسان‌ها ناگهان وسط برف گیر نکنند! اما امروز تاریخ آن گذشته کاربردی که ندارد پس چرا هنوز جشن یلدا باقی مانده؟! نمانده بود کم‌رنگ شده بود برای چند دهه ما نوروز و یلدای کم‌رنگی داشتیم چه شد که پررنگ شد؟! دشمن رسانه آمریکا و انگلیس شبکه‌های رادیویی و بعد ماهواره‌ای که چه؟! فکر کردند و دیدند اسلام قدرت گرفته جمهوری اسلامی قوی شده بررسی و تحقیق جشن‌های دینی زیاد شده ارزش‌های اسلامی را به نسل‌های بعد منتقل کرده این‌طور که نمی‌شود این‌طور نمی‌شود یک ملّت را گمراه کرد باید کم‌رنگ شود چه؟! فرهنگ دینی تا به نسل‌های بعد منتقل نشود تا یادشان برود تا تغییر کند رادیوهای آمریکایی و ماهواره‌های انگلیسی و رادیوهای انگلیسی و ماهواره‌های آمریکایی رسماً هر سال نوروز گرفتند و یلدا تبلیغ کردند و تشویق چطور؟! سلبریتی‌های‌شان را آوردند لخت جلوی دوربین جذّاب کردند تا منحرف کنند داخل چه شد؟! صداوسیمای ما هم اشتباه کرد فکر نادرست: مردم‌مان دارند آن‌ها را می‌بینند فقط به خاطر یلدا و نوروز برهنگی و فساد و عرق‌خوری را خب خودمان بگیریم تا آن‌ها را نبینند این شد که دستوری عمل کردند نوروز و یلدا را تا توانستند پررنگ کردند آب به آسیاب دشمن هدفی که غرب تلاش می‌کرد با زحمت برسد با هزینه پول خرج کند با پول بیت‌المال خودمان به انجام رساندیم امروز هم که می‌بینی حتی در مدرسه هم یلدا و نوروز می‌گیریم! چه خوب، نه؟! غرب همیشه تلاش کرده همین‌طور پیش برود آدم‌ها را با پول خودشان نابود کند نیاز نباشد از جیب بدهد مفت و رایگان نابود می‌سازد بدون خرج و مخارج! حالا به من بگو خاطره‌ای که از تولد پیامبر (ص) داری مقایسه‌ای با خاطره‌ات از یلدا من می‌گویم تولّد پیامبر (ص) در ذهن تو تا می‌شنوی این را می‌آورد: به زور برویم در نمازخانه بوی گند جوراب‌های بدبو یک ساعت باید تحمّل کنی می‌خواهی بالا بیاوری چند دانش‌آموز هم به زور تئاتر بازی می‌کنند بی‌مزه و حوصله‌سربر بعد هم سخنرانی هر لحظه منتظری تمام شود و فرار کنی حداقل از این گرمای دم‌کرده شیرینی خشکی هم که می‌دهند در گلویت گیر می‌کند به زور پایین می‌دهی با عطر پایی که همه نفست را فرا گرفته! اما یلدا هم‌کلاسی‌ها لباس‌های محلّی می‌پوشند رنگ‌وارنگ آجیل و شیرینی و انواع خوردنی‌ها تزئین و سفره و دور هم آن هم در کلاس خودمان با معلّم نه سخنرانی و نه برنامه‌های ملال‌آور خوش هستیم و می‌خندیم ببین فرزندم! این دو خاطره را در ذهنت مرور کن کدام می‌ماند و کدام می‌رود؟ پنجاه سال بعد به نظرت فرزندان تو و فرزندان آن‌ها کدام ارزش‌ها را از ما به ارث می‌برند؟! این‌ها را به هر دوی‌شان گفتم جداجدا: از من مخواه تو را به مسیر نادرست هدایت کنم با همکاری در جشن نوروز و یلدا هر دو به ظاهر پذیرفتند اما اولی رفت تخمه آفتابگردان خرید و برد مدرسه دومی چیزی با خود نبرد به جای آن یک انشا نوشت نوشت تا ببرد در مدرسه بخواند درباره یلدایی که تاریخ آن دیگر گذشته! قال الأمیر (ع): «بَعَثَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ مُحَمَّداً [صلی الله علیه وآله] رَسُولَ اللَّهِ لِإِنْجَازِ عِدَتِهِ وَ إِتْمَامِ نُبُوَّتِهِ مَأْخُوذاً عَلَى النَّبِیِّینَ مِیثَاقُهُ، مَشْهُورَةً سِمَاتُهُ کَرِیماً مِیلَادُهُ، وَ أَهْلُ الْأَرْضِ یَوْمَئِذٍ مِلَلٌ مُتَفَرِّقَةٌ وَ أَهْوَاءٌ مُنْتَشِرَةٌ وَ طَرَائِقُ مُتَشَتِّتَةٌ... فَهَدَاهُمْ بِهِ مِنَ الضَّلَالَةِ وَ أَنْقَذَهُمْ بِمَکَانِهِ مِنَ الْجَهَالَةِ... خَلَّفَ فِیکُمْ مَا خَلَّفَتِ الْأَنْبِیَاءُ فِی أُمَمِهَا إِذْ لَمْ یَتْرُکُوهُمْ هَمَلًا بِغَیْرِ طَرِیقٍ وَاضِحٍ وَ لَا عَلَمٍ قَائِمٍ.» (نهج‌البلاغه، خ1) خداوند محمّد رسول اللّه صلى اللّه علیه و آله را براى به انجام رساندن وعده اش، و به پایان بردن مقام نبوت مبعوث کرد، در حالى که قبولى رسالت او را از تمام انبیا گرفته بود، نشانه هایش روشن، و میلادش با عزت و کرامت بود. در آن روزگار اهل زمین مللى پراکنده، داراى خواسته هایى متفاوت، و روشهایى مختلف بودند... چنین مردمى را به وسیله پیامبر از گمراهى به هدایت رساند... آن حضرت (به وقت انتقال به آخرت) هر آنچه را انبیاء گذشته در امت خود به ودیعت نهادند در میان شما به ودیعت نهاد، که پیامبران امتها را بدون راه روشن، و نشانه پا برجا، سر گردان و رها نگذاشتند. (ترجمه انصاریان) برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - فرهنگ 89 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: مهاجرت معکوس - فارسی نویسی در فوکاسکی - چرا لباس متفاوت؟ -
نواقص العقول 4 +	چهارشنبه 97 آذر 28 - 5:0 صبح
یعنی فهم درست روایت آیا منظور این است که در خرید فرش خانه مشورت نکنید رنگ و طرح پرده آیا حضرت حسن (ع) نامه دریافت کرده در امور زندگی شخصی خود؟! یعنی مولا (ع) درباره مسائل کوچک زندگی دارد نصیحت می‌فرماید یا جنگ جمل رخ داده یک زن شده پرچمدار یک سپاه علیه موجودیت یک نظام اسلامی قیام کرده و این نامه بعد از آن حادثه است آیا موضوع ِ مشورت، مطلق است در هر چیزی؟ آیا ناقص العقل بودن به معنای نصف مرد بودن زن است؟ یا توجه دادن به تفاوت‌هاست تفاوت‌هایی که مبنای ارزش‌گذاری نیست زیرا همین امامی که این مطلب را فرموده قرآن نیز برای ما خوانده: «إنّ اکرمکم عند الله أتقاکم» (حجرات:13) آیا نقص زنان در عقل درباره تربیت فرزند هم هست؟ آیا آن‌ها در تربیت فرزند هم عقلشان نصف مردان است یا برعکس چه بسا در تربیت فرزند چند برابر مردان دانا باشند فهیم‌تر داناتر و آگاه‌تر بحث سر چه بوده است؟ این علم درایه است این علمی‌ست که آن آقا ندارد و به خطا افتاده البته حبّ و بغض‌های شخصی هم دارد از رفتارش در سنوات اخیر هویداست من پیگیر بوده‌ام هم بعضی نوشته‌های ایشان را و هم سخنرانی و مناظرات با دقت توجه کردم گاهی کینه‌توزی از لابه‌لای استدلالات ناقصش موج می‌زند و بیرون می‌تراود [ادامه دارد...] برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: مهاجرت معکوس - فارسی نویسی در فوکاسکی - چرا لباس متفاوت؟ -
نواقص العقول 3 +	دوشنبه 97 آذر 26 - 5:0 صبح
وقتی هزاران داده و اطلاعاتی در جهان هست که ما از آن بی‌اطلاعیم و مبناءً قادر نیستیم مطلع باشیم به دلیل این‌که احاطه به عوالم دیگر نداریم پس این‌که به عقل خود در برابر نقل اعتماد کنیم و نقل را با عقل زمین بزنیم به صرف این‌که این حرفی که معصوم گفته با عقل ما جور در نمی‌آید این نهایت سادگی و جهالت است این نهایت نفهمی‌ست ما نه می‌دانیم از کجا آمده‌ایم و نه می‌دانیم به کجا می‌رویم و نه می‌دانیم اصلاً کجا هستیم ما قادر نیستیم خورشید را از زمین دور کنیم اگر زمین به آن نزدیک شود و ذوب گردد نه می‌توانیم سوراخ لایه اوزن را ببندیم اگر تشعشعات مرگ‌بار خورشید از آن وارد گردد ما نمی‌توانیم یک شهاب‌سنگ را از سیاره خود دور سازیم ما در این عالم به این بزرگی حتی نمی‌دانیم در لایه‌های زیرین فلان سیاره منظومه خودمان حیات هست؟ چه برسد به کهکشان‌های دیگر حالا ما چطور می‌توانیم صلاح و صواب دنیا را تشخیص دهیم چطور می‌توانیم انسان‌ها را دسته‌بندی کرده راه هدایت هر یک را بیان نماییم آیا همه مردم دنیا مثل هم هستند و یک مسیر برای رسیدن به رستگاری دارند؟ آیا آن‌هایی که قدشان زیر 180 است همان تکلیفی را دارند که صخره‌نوردهای بالای 180 دارند؟ این ظلم است خداوند از همه بشر یک تکلیف نخواسته است «لا یکلف الله نفساً الا وسعها» (بقره:286) معصومین این اخبار را به ما رسانده‌اند ما به آن‌ها اعتماد داریم آیات الهی آن‌ها را تأیید کرده‌اند و ما به یقین رسیده‌ایم که آن‌ها تنها راه دستیابی ما به حقیقت‌اند حالا وقتی آن‌ها به تفاوت‌های انسان‌ها اشاره می‌کنند تفاوت‌های میان زن و مرد ما به گفته‌هایشان اعتماد می‌کنیم این‌که مردها را بفرستیم به جنگ زن‌ها را نگه داریم برای تربیت فرزند وقتی می‌گویند با زن‌ها مشورت نکنید در چه اموری؟ این‌جا می‌رسیم به همان شاخص دوم که عرض کردم [ادامه دارد...] برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: مهاجرت معکوس - فارسی نویسی در فوکاسکی - چرا لباس متفاوت؟ -
نواقص العقول 2 +	شنبه 97 آذر 24 - 5:0 صبح
ما نیاز به اطلاعات داریم پیامبران به ما اطلاعات می‌دهند ما نیاز به اعتماد داریم تا اطلاعات آن‌ها را اعتبارسنجی کنیم آیا می‌توانیم بهشت را ببینیم با گفته‌های پیامبر (ص) بسنجیم ارزیابی کنیم تا به قضاوت برسیم راست گفته است یا دروغ؟ این‌که نمی‌شود ما که نمی‌توانیم پس دنبال راهی برای اثباتیم به همین خاطر از او خواستیم تا شتری از کوه بیرون بیاورد به همین خاطر خواستیم تا ماه را دو نیم کند به همین خاطر عصا را اژدها کرد آتش را گلستان تخت پادشاهی را جابه‌جا به همین خاطر ما انسان‌ها از او خواستیم مرده را زنده نماید بیمار دائمی را شفا دهد چرا؟ کارهایی که انسان‌ها عادتاً نمی‌توانند انجام دهند وقتی او انجام می‌دهد می‌فهمیم که قدرتی برتر پشت سر اوست می‌فهمیم که راست می‌گوید چرا؟ چون «اصالت عجز» این را می‌گوید چرا خیلی از مردم ما مفتون آمریکا هستند و غرب را می‌پرستند چون در برابر فناوری آن خود را عاجز می‌بینند خیال می‌کنند توهّم که قادر به کاری نیستند که غربی‌ها می‌کنند وقتی گوشی موبایلی را در دست می‌گیری که خودت قادر به ساخت آن نیستی در برابر سازنده آن سجده می‌کنی «عجز» به «پرستش» منتهی می‌شود آیات الهی نیز چنین است پیامبر آیه می‌آورد نشانه‌ای که ما قبول کنیم حمایت شده است از سوی خداست پس اعتماد می‌کنیم تا کجا؟ تا کجا به وی اعتماد می‌کنیم؟ اگر فردا گفت برویم با رومیان بجنگیم آیا می‌گوییم: خودت با خدایت برو و بجنگ، ما بعد می‌آییم! یا می‌پذیریم که صلاح و رشد ما در این جنگ است می‌رویم حتی اگر شهید شویم؟! مسأله این است که دامنه اعتماد ما به نبی تا چه حدّ است؟ حضرت علی (ع) را ما معصوم می‌دانیم شاید کسی نداند خودش می‌داند و خدای خودش ما بر اساس ادله‌ای که یافتیم دانستیم که جانشین رسول خداست (ص) به حق و ما صلاح خود را در این می‌دانیم که از فرمایشات ایشان اطاعت کنیم دیگرانی ممکن است نکنند ما می‌کنیم در قیامت مسأله روشن خواهد شد در صحرای محشر که دلایل ما درست بود یا دلایل ایشان ولی از نظر ما ما که شیعه مولا هستیم و ایشان را دور از خطا می‌دانیم کلام ایشان برای ما دلیل قطعی‌ست زیرا دلیل قطعی بر امامت و ولایت ایشان داریم جانشینی بر حق از سوی خدای متعال البته به دو شرط نخست این‌که مطمئن شویم حرفی که نقل شده واقعاً کلام مولاست و دیگر این‌که آن را به درستی بفهمیم [ادامه دارد...] برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: مهاجرت معکوس - فارسی نویسی در فوکاسکی - چرا لباس متفاوت؟ -
نواقص العقول 1 +	پنج شنبه 97 آذر 22 - 5:0 صبح
سلام علیکم دیشب سخنرانی دکتر سروش رو با موضوع شرح نامه‌ی امام علی ع به امام حسن ع در نهج البلاغه را گوش می‌کردم. یک سری جاها اصلا صحبت‌ها از زبان یک معصوم منطقی نبود. مثلا امام به فرزندش با قریب به موضوع می‌فرماید با زنان مشورت مکن چرا که آنان در دین نقصان دارند(به علت عادت ماهیانه چند روزی را در ماه نماز نمی‌خوانند) و عقلشان نصف مرد است(شهادت دو زن برابر شهادت یک مرو است) و در حق که همان ارث است کمتر بهره می‌برند. سوال اولم این است که به نظر شما خانومی که این نامه را می‌خواند چه دیدی نسبت به امام علی برای خود ترسیم می‌کند؟ و دومین سوال مطلبی بود که دکتر سروش عنوان کرد و این بود که وقتی پشت مطلبی استدلالی نهفته است گوینده برای ما در نظر گرفته نمی‌شود.مثلا پیرامون همین مطلب می‌گفت درمورد این مسئله استدلال شده به عادت ماهیانه‌ی خانوم‌ها و شهادت دادن آنها و بهره بردن آنها از ارث. خانوم می‌تواند به خدا بگوید شما به من گفتید در این ایام نماز نخوان یا شهادت تو نصف مرد است و یک دوم مرد ارث می‌بری من که نخواستم اینطور باشد ای خدا تو به من اینطور گفتی. پس این نقصان من نیست تو به من بگو در تمام ماه نماز بخوان من می‌خوانم بگو شهادتت برابر مرد است من قبول می‌کنم و همچنین ارث تو با مرد برابر است من حرفی ندارم. بعد دکتر سروش گفت چون استدلال معقول نیست حالا می‌خواهد از جانب معصوم باشد چه غیر معصوم این مطلب پذیرفتنی نیست. آیا این گفته‌ی دکتر سروش درست است؟ گفته‌های این آقا که مدت‌هاست غلط است بسیار نادرست ایشان حتی درباره قرآن هم معتقد نیست کلام خدا باشد مخلوط شده با خواب‌های پیامبر (ص) می‌داند خیلی دور است ایشان از دین اسلام و اعتقادات ما اما درباره حضرت مولی (ع) جمله شما این بود: «خانومی که این نامه را می‌خواند چه دیدی نسبت به امام علی برای خود ترسیم می‌کند؟» دقت کنید سؤال شما دیدگاه خانمی است که می‌خواند نامه حضرت را سؤال بنده این است حضرت علی (ع) انسانی‌ست که حق را به خاطر دیدگاه مخاطب تغییر دهد؟! آیا ایشان را چنین آدمی می‌شناسیم؟! خوب دقت کنید ما مواجه با دو ماجرا هستیم یکی این‌که آیا می‌خواهیم همه مردم را راضی نگه داریم؟ یا آیا می‌خواهیم حقیقت و راه درست هدایت را نشان‌شان دهیم؟ مثالی عرض می‌کنم قرار است فردا برویم صخره‌نوردی می‌گوییم فقط آن‌هایی بیایند که قدشان بالای 180 است به خاطر فواصل میان صخره‌ها چند نفری ناراحت می‌شوند خب آیا ما مسئول هستیم تا آن‌ها را خوشحال نگه داریم؟ یا مسئول هستیم مانع ایجاد خطر برای خودشان و دیگران شویم؟ مسأله بر اعتماد است آیا ما انسان‌ها از عوالم دیگری که خدا خلق کرده مطلعیم؟ خب شاید یکی بگوید:‌ آری من هستم خوش به حالش ولی من نیستم ما نمی‌دانیم قبل از دنیا کجا بودیم نمی‌دانیم همین الآن دوستان‌مان که مرده‌اند کجایند نمی‌دانیم پس از مرگ کجا می‌رویم نمی‌دانیم قیامت خواهد شد یا نخواهد و پس از آن بهشت و جهنم را هرگز نمی‌توانستیم با عقل خود درک کنیم ما فقط دنیا را نداریم دنیا قبل و بعد دارد کنار و اطراف هم دارد برزخ هم در کنار ماست همین الآن که ما هستیم مرده‌های ما در برزخ می‌زیند ما به اطلاع نیاز داریم چون نمی‌دانیم اگر خود ما بودیم و خودمان اصلاً شاید وجود خدا را هم نمی‌توانستیم اثبات کنیم یا وحدانیت او را چه برسد به معاد و عدل و سایر اصول دین را اصلاً اگر می‌توانستیم به نبوّت چه نیازی بود؟ پیامبران به همین کار آمده‌اند با همین مأموریت اولین پیامشان توحید دومین معاد ما را از جهنم ترساندند مگر جهنم با عقل ما جور در می‌آید؟ آتشی که تمام نمی‌شود آتشی که سبب مرگ نمی‌شود می‌سوزیم و دوباره پوست بر می‌گردد و باز می‌سوزیم تا کی؟ تا همیشه؟ برای آن‌ها که خالدند؟ بهشت را هم تا ابد زنده‌ایم؟ در بهشت؟ هر چه بخوریم دلمان درد نمی‌گیرد؟ لحظه‌ای فکر کنید شما چرا این حرف‌ها را باور کرده‌اید؟ آیا با عقل جور در می‌آیند؟ مسأله این است که ما از جهان‌های موازی مطلع نیستیم سماواتی که خدا در قرآن ذکر کرده است و عقل ما بر اساس داده‌های حسّی عمل می‌کند چیزی را که لمس کرده با دیگری مقایسه می‌کند می‌سنجد و به قضاوت می‌رسد نسبت به چیزی که حسّی ندارد که قضاوتی هم ندارد* * معقولات ثانیه را نیز از تصوّرات انتزاع می‌کند و بدون مبدأ حسّی خلق نمی‌کند. [ادامه دارد...] نواقص العقول 6 نواقص العقول 5 نواقص العقول 4 نواقص العقول 3 نواقص العقول 2 برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: مهاجرت معکوس - فارسی نویسی در فوکاسکی - چرا لباس متفاوت؟ -
من؛ مسئول 7 +	سه شنبه 97 آذر 20 - 5:0 صبح
ارتباط در اتاق باز نباشد؟! نمی‌شود هر کسی که می‌خواهد بیاید و مرا ببیند؟! در جلسه هستم و کارهای مدیریتی؟! قبول. گاهی نمی‌شود. ولی دو ساعت در روزم را خالی کنم برای ارتباط عمومی. هر کسی که خواست. در اتاق خودم اگر نمی‌شود، بعد از نماز ظهر و عصر، دو ساعت در نمازخانه می‌نشینم. بیکارِ بیکار. فقط برای ملاقات عمومی. هر کسی که خواست، کارمند یا ارباب رجوع. آگهی و اطلاع‌رسانی هم نمی‌خواهد، دو روز بعد از نماز بنشینم، همه می‌فهمند. خبردار می‌شوند. به هم می‌گویند: رئیس را می‌خواهی، فلان ساعت برو نماز! خلوت شلوغ می‌شود؟! نمی‌توانم پاسخ همه را بدهم؟! تا چند روز؟! مگر مردم چقدر کار دارند؟! بله، انباشته شده. سال‌هاست کارها و تصمیمات. شکایت‌ها، حرف‌ها و نقل‌ها و اعتراضات. البته که روزهای اول هرکی هرکی می‌شود. هرج و مرجی به راه می‌افتد و همه می‌خواهند حرف خود را به من برسانند. به گوش من. اما چند روز بعد، تمام می‌شود. وقتی بفهمند همیشه هستم. وقتی یقین کنند تظاهر نیست و موقتی. وقتی هر روز هر روز دو ساعت وقت عمومی داشته باشم، عجله نمی‌کنند. با خود می‌گوید: حالا امروز نرسیدم، فردا می‌روم پیش رئیس و شکایت می‌کنم. اختیار من مسئولم. مسئول که کار نمی‌کند. کار را کارمند می‌کند. من فقط ارجاع می‌دهم. دو ساعتی که عمومی هستم، هر کاری را به بخش خودش ارجاع می‌دهم. نوشتن و پاراف هم نمی‌کنم، تا سیستم را دور نزده باشم. فقط حرف می‌زنم. همین کافیست. ساختار سازمان را به حرکت می‌اندازد: «به ما گفته‌اند فلان کار را انجام بده، حالا هزینه‌اش را مالی پرداخت نمی‌کند!» - نگران نباش! برو بخش مالی، پیش فلان شخص، این مدارک را نشانش بده، او طبق بند فلان آئین‌نامه بایستی مبلغ را پرداخت کند. اگر کارمندانم اختیار داشته باشند، اگر توبیخ نشوند، در مسئولیتی که دارند، جرأت پیدا می‌کنند و کار انجام می‌دهند. زیرا می‌دانند بعداً یقه‌شان را نمی‌گیرم که چرا طبق ضوابط عمل کرده‌اند. روابط که نباشد، اختیار داشته باشند، وظیفه‌شناس هم می‌شوند. کار پیش می‌رود. زهد ساده‌زیستی باید ارزش شود. پایین آمدن الگوی مصرف. معاون من اگر جوجه‌کباب خورد باید خجالت بکشد. باید حسّ شرمندگی داشته باشد. درست مثل اول انقلاب. درست قبل از دادگاه کرباسچی. درست مثل زمانی که هنوز هاشمی نظریه «مانور تجمل» خود را از منبر نماز جمعه ارائه نکرده بود. زهد باید افتخار شود در سازمان. آن روز است که سازمان راه می‌افتد. راندمان بالا می‌رود و جهادی می‌شود. آن روز است که کارمند به حقوق کم خود راضی می‌شود و بیشتر کار می‌کند، تا بیشتر خدمت کند. بنیاد ساختار باید اصلاح شود. بنیاد یک سازمان است. اگر اسلامی شود، ساختار اسلامی، مدیریت اسلامی شکل می‌گیرد. بدون آن کفر است. ساختار کفر را محمدرضا آورد به این کشور، با سازمان برنامه و بودجه‌ای که تمام مدیران ارشد آن آمریکایی بودند؛ مستشار. قانون ساختند و انقلاب هم، هر چه تلاش کرد، ولی این را چون نفهمید، تغییر نداد. باورشان شده بود که این بنیاد درست است؛ این‌که مدیر حق بیشتری دارد و حقوق ساعتی او چند برابر کارمند است. این امری که کاملاً واضح‌البطلان است، خیال کردند واضح است در صحّت. به دلیل عادت. همه‌مان فقط عادت کرده‌ایم که حقوق مدیر باید بیشتر باشد. رجایی حقوق وزیر را با کارمند مساوی کرد. اول هم خودش. شهید شد. قانون عوض نشد. بنیاد ساختار اداری تغییر نکرد. نکند نمی‌شود. اسلامی نخواهد شد. نتیجه ساختار که اسلامی نشود، کفر است. و من مسئولم. من مسئول یک سازمان کافر. ساختاری که قوانین و ضوابط کفر در آن پیچیده، در تمام لایه‌هایش. هر لحظه یکی تحقیر می‌شود و یکی تکریم. ولی نه بر اساس تقوا، بر اساس الگوی مصرف؛ می‌خواهی تحقیر نشوی، بیشتر جان بِکن، بلکه معاون بشوی و حقوقت افزایش یابد، نهارت را مفتی برایت بیاورند، مجبور نباشی در صف بایستی، پول غذایت را هم بدهی، تهش هم چه بخوری؟! اولین نفری که درآمد مسلمانان را تغییر داد، غیر یکسان کرد، در تاریخ آمده که خلیفه دوم بود. حتی در زمان خلیفه اول هم بیت‌المال مساوی تقسیم می‌شد. استاندار یا کارگر، همه برابر. ما طرف علی (ع) نباشیم، الگوی مصرف سازمان را مساوی نکنیم، طرف خلیفه دومیم. چه بخواهیم و چه نخواهیم، اولین تغییر در سازمان، برابری‌ست. تو سازمانت را برابر کن، الگوی مصرف را، ببین چه راندمانی پیدا می‌کنی، همه چیزت اسلامی می‌شود. خیلی اتفاقات عجیبی می‌افتد، درست مثل اول انقلاب. برچسب‌های مرتبط با این نوشته: فاصله طبقاتی 16 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: مهاجرت معکوس - فارسی نویسی در فوکاسکی - چرا لباس متفاوت؟ -
خلق پول؛ کلاهبرداری و حرام +	دوشنبه 97 آذر 19 - 5:0 صبح
این مطلب خیلی مهم است از خواندن آن خوشحال شدم بالاخره: به گزارش خبرگزاری فارس از قم، متن استفتای جمعی از اقتصاددانان حوزوی از آیت‌الله العظمی مکارم شیرازی در مورد موضوع خلق پول توسط بانک‌ها به این شرح است: در قدیم و در دوره‌هایی که انواع پول از جمله سکه‌های طلا و نقره در داد و ستدها و معاملات مورد استفاده واقع می‌شد، افرادی به عنوان امین، سپرده‌های سکه‌های طلا را از مردم و سپرده گذاران می‌پذیرفتند. این شبکه سپرده پذیر به تدریج دریافتند که سپرده گذاران، همه و همزمان و برای دریافت تمامی موجودی خویش مراجعه نمی‌کنند، در نتیجه در نزد این شبکه، همیشه مقادیر زیادی پول نقد (سکه طلا و نقره) باقی می‌ماند. لذا به این فکر افتادند که از این مقادیر باقی مانده، استفاده کرده و به همین منظور با ذخیره مقداری که جوابگوی مراجعان باشد، با مقادیر باقی مانده به متقاضیان، وام می‌پرداختند و از آنها بهره دریافت می‌کردند. پس از مدتی سپرده گذاران در انجام مبادلات، به جای استفاده از پول نقد (سکه طلا و نقره)، از رسید و حواله آنها که از سوی شبکه سپرده پذیر صادر می‌شد، استفاده می‌کردند و این عمل به شدت به کم شدن مراجعه سپرده گذاران برای دریافت پول نقد و سکه‌هایشان شد و در نتیجه شبکه سپرده پذیر، امکان یافت تا سکه‌های به مراتب بیشتری را وام دهد و درآمد بهره‌ای خود را افزایش دهد. در مرحله سوم، این شبکه در عوض وام دادن با پول نقد (سکه طلا و نقره)، به وام گیرندگان، رسید و حواله سکه می‌داد و بالمآل با این کار، عملیات وام دهی به مراتب افزون تر و بهره دریافتی به شدت بالاتر رفت. نتیجه چنین اوضاعی این شد که در حالی که کل پول نقد (سکه طلا و نقره) موجود به عنوان مثال یک میلیون عدد بود ولی با رقم سکه‌های در رسیدها و حواله‌ها مجموعا بالغ بر پنج میلیون عدد می‌شد. این تولید و خلق رسید و حواله سکه، از یک سو ثروت بادآورده‌ای را برای صرفا شبکه سپرده پذیر فراهم ساخت تا با وام دادن و دریافت بهره، هر چه بیشتر به ثروت خویش بیفزایند و از سوی دیگر به جهت افزایش نقدینگی در جریان و افزایش تقاضا، به تورم و کاهش ارزش ثروت دیگران به خصوص مردم فاقد دارایی‌های غیر منقول و با دوام انجامید و به این سبب هم موجب سوق دادن ثروت از عموم جامعه به سوی شبکه سپرده پذیر گردید. در عین حال، این شبکه در وضعیت قدیم همیشه یک محدودیت در برابر خود داشت و آن میزان ذخیره موجودی سکه در نزدشان بود که بایستی پاسخگوی مراجعات احتمالی سپرده گذاران باشد. ضمن آنکه با برگشت رسید و حواله به شبکه سپرده پذیر، از مجموع نقدینگی در اقتصاد کم می‌گردید. در وضعیت امروزی، بانک‌ها نقش شبکه سپرده پذیر را در اقتصاد دارند و نقش سکه‌های طلا را اسکناس‌های موجود بازی می‌کنند و وظیفه رسیدها و حواله‌ها را سپرده‌های دیداری و جاری ایفا می‌کند. پس تمام آنچه در قدیم از سوی شبکه سپرده پذیر بر سر جامعه می‌آمد، امروزه توسط بانک‌ها صورت می‌گیرد، ولی یک تفاوت بسیار عجیب و خارق‌العاده، امروز را نسبت به قدیم متفاوت و اسفبار می‌سازد و آن اینکه در قدیم، رسید و حواله سکه، خود سکه محسوب نمی‌گردید بلکه رسید و حواله سکه بود و بایستی همیشه شبکه سپرده پذیر برای مراجعه دارنده رسید، آمادگی و سکه لازم را ذخیره داشته باشد و در صورت برگشت رسید به شبکه، از مجموع نقدینگی اقتصاد کم می‌گردید در حالی که امروزه، سپرده‌های دیداری، خود پول به حساب می‌آیند و لذا با کارت متعلق به آن حساب یا چک یا سایر ابزارها و روش‌های الکترونیک، قابل جابجایی و نقل و انتقال هستند و این بدین معنی است که رسید پول، خود، پول گردیده است. این بدین معنی است که در وضعیت امروزی هیچ برگشتی برای رسیدها وجود ندارد، چرا که خود پول هستند و در نتیجه هیچگاه از مجموع نقدینگی و پول در اقتصاد کاسته نمی‌شود، بلکه مرتب به میزان و حجم آن افزوده می‌گردد. و عجیب‌تر و جالب‌تر اینکه هیچگاه این پول‌ها (سپرده‌های دیداری) از سیستم یکپارچه بانکی خارج نمی‌شوند بلکه در عین افزایش مرتب و دایمی، فقط از حسابی به حسابی دیگر منتقل می‌شوند. این دو مساله عجیب در وضعیت امروزی، ابعاد خلق پول و اعتبار را به مراتب و بسیار شدیدتر افزایش داده است و ثروت بادآورده بانک‌ها را به شکلی بسیار گسترده، روزافزون، شتابان و به صورت تصاعد هندسی که حد یقف و انتهایی ندارد، بالا برده است. در این فرایند، هر چه میزان نگهداری پول نقد نزد مردم کمتر شود قدرت خلق پول بانکها افزایش می‌یابد که در نتیجه با رواج روز افزون بانکداری الکترونیکی (کارت خوان‌ها، خودپردازها و ... ) این امر شدت پیدا می‌کند. در یک جمع بندی می‌توان گفت بانک به یمن بانک بودن به منزله ماشینی است که پول تزریق شده به اقتصاد و یا پول اعتباری را از طریق سازکار خلق پول به چند برابر پول منتشره اولیه تبدیل می‌کند و این سیکل معیوب و مخرب به شکل تسلسل‌وار همواره ادامه دارد به گونه‌ای که سود نقدینگی ایجاد شده نصیب بانک می‌شود و هزینه‌های متعدد آن دامن گیر اقتصاد و مردم می‌شود. به میزان پول خلق شده تقاضا در بازار برای کالا و خدمات افزوده می‌شود و با توجه به محدودیت عرضه در اقتصاد، این مازاد تقاضا موجب افزایش تورم می‌شود و در نتیجه اولا موجب تداول ثروت بین اغنیا می‌گردد، ثانیا به بی عدالتی در جامعه منجر می‌شود، ثالثا اسباب اخلال به نظام اقتصادی جامعه اسلامی را فراهم می‌سازد و رابعا پیامدها و تبعاتی بر خلاف مصالح جامعه و مسلمانان به بار می‌آورد. با نظر به آنچه که تقدیم گردید، سؤالات زیادی از قبیل موارد زیر برای متدینین مطرح است که آیا عملیات یاد شده: 1.اکل مال به باطل از سوی بانک‌ها نیست؟ 2.موجب ضرر و ضرار به جامعه و مسلمانان نیست؟ 3. موجب غبن و غرر جامعه و مسلمانان نمی‌شود؟ 4. بر خلاف موازین شرع مقدس اسلام نیست؟ 5. سبب تقویت زمینه رباخواری در سیستم اقتصادی نمی‌گردد؟ پاسخ آیت الله مکارم شیرازی به این شرح است: با توجه به آنچه مرقوم داشته اید این کار مصداق اکل مال به باطل است زیرا سرمایه ای وجود ندارد که آنها به وسیله آن معامله می کنند و از سوی دیگر باعث تورم و ضرر و زیان جامعه است و در مجموع بی شباهت به یک نوع کلاهبرداری نمی باشد که آن هم حرام است و اگر روزی سپرده گذاران بخواهند سپرده خود را بگیرند آن بانک مسلما ورشکست خواهد شد؛ چون چند برابر موجودی مصرف کرده است. ولی دیر نیست؟! وقت نگذشته است؟! مال حرام جامعه را فاسد نکرده؟! ظلم پدید نیاورده؟! فقر را گسترش نداده؟! روش حضور مرجعیّت در نظام اسلامی اشکال دارد انتظاری‌ست منفعل پسیو آیا باید منتظر باشیم تا استفتائی صورت پذیرد؟! حالا اگر نپذیرد؟! یا دیر بپذیرد؟! این مسأله را باید حل کنیم مراجع باید حضور جدّی‌تری در جامعه داشته باشند نباید منتظر باشند باید فعال باشند آن‌ها مطالبه اطلاعات کنند گزارش بخواهند از مسئولین امر و بر اساس آن به موقع فتوا دهند و بعد؛ فتوا کافی نیست پی‌گیری می‌خواهد این فتوا بایگانی می‌گردد فراموش می‌شود پی‌گیری اگر نباشد باید مردم حسّاس شوند آگاه گردند دفاتر مراجع شاگردان ایشان باید از نظر فقهی مرجع دفاع نمایند ترویج مردم به نماینده‌ای رأی دهند برای مجلس که متعهد شود این فتواها را عملی سازد با رأی‌هایی که در مجلس شورا می‌دهد مکانیزم عمل همین است مکانیزم حل مشکلات به امید آن روز! پ.ن. درباره خلق پول قبلاً این‌جا نوشته بودم! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: روحانیت 21 - اقتصاد 143 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: مهاجرت معکوس - فارسی نویسی در فوکاسکی - چرا لباس متفاوت؟ -
شوخی ِ مُردنی +	یکشنبه 97 آذر 18 - 8:28 صبح
سیدمرتضی: «بابا، کِی نوشتنت تموم می‌شه؟» در کاردستی کمک می‌خواست گفته بودم: وقتی کارم تمام شد سؤال می‌کرد که ببیند کی تمام می‌شود - هیچوقت پسرم من همیشه می‌نویسم مگه وقتی که مُرده باشم تازه شاید بعد از مردن هم بنویسم! :) «بعد از دفن، روت سنگ نذاریم که راحت‌تر بتونی بنویسی» منظورش لحد بود - آره! یک لپ‌تاپ هم بگذارید، چون از نوشتن روی کاغذ متنفّرم! خندیدیم سیداحمد و مریم هم خندیدند این حال را دوست دارم راحتی با «مرگ»‌ را با مرگ راحت‌اند بدون نگرانی از آن سخن می‌گویند بچه‌هایم را عمداً این‌طور تربیت کردم مرگ را بپذیرند به عنوان بخشی از زندگی مرحله‌ای از آن که وقتی مُردم بخندند گریه نکنند شاد باشند و با خود بگویند: «خدا را شکر که پدرمان مأموریتش را به پایان رساند و به مبدأ بازگشت!»* به جای حلوا هم شیرینی پخش کنند! این تفکّر را می‌پسندم خیلی زیاد یک دیدگاه ِ شاید شخصی! حضرت امیر (ع): «فَفَتَرَتْ لَهَا أَطْرَافُهُمْ وَ تَغَیَّرَتْ لَهَا أَلْوَانُهُمْ، ثُمَّ ازْدَادَ الْمَوْتُ فِیهِمْ وُلُوجاً، فَحِیلَ بَیْنَ أَحَدِهِمْ وَ بَیْنَ مَنْطِقِهِ وَ إِنَّهُ لَبَیْنَ أَهْلِهِ یَنْظُرُ بِبَصَرِهِ وَ یَسْمَعُ بِأُذُنِهِ عَلَى صِحَّةٍ مِنْ عَقْلِهِ وَ بَقَاءٍ مِنْ لُبِّهِ ... فَلَمْ یَزَلِ الْمَوْتُ یُبَالِغُ فِی جَسَدِهِ حَتَّى خَالَطَ لِسَانُهُ سَمْعَهُ، فَصَارَ بَیْنَ أَهْلِهِ لَا یَنْطِقُ بِلِسَانِهِ وَ لَا یَسْمَعُ بِسَمْعِهِ، یُرَدِّدُ طَرْفَهُ بِالنَّظَرِ فِی وُجُوهِهِمْ یَرَى حَرَکَاتِ أَلْسِنَتِهِمْ وَ لَا یَسْمَعُ رَجْعَ کَلَامِهِمْ؛ ثُمَّ ازْدَادَ الْمَوْتُ الْتِیَاطاً بِهِ فَقُبِضَ بَصَرُهُ کَمَا قُبِضَ سَمْعُهُ وَ خَرَجَتِ الرُّوحُ مِنْ جَسَدِهِ فَصَارَ جِیفَةً بَیْنَ أَهْلِهِ قَدْ أَوْحَشُوا مِنْ جَانِبِهِ وَ تَبَاعَدُوا مِنْ قُرْبِهِ، لَا یُسْعِدُ بَاکِیاً وَ لَا یُجِیبُ دَاعِیاً؛ ثُمَّ حَمَلُوهُ إِلَى مَخَطٍّ فِی الْأَرْضِ، فَأَسْلَمُوهُ فِیهِ إِلَى عَمَلِهِ وَ انْقَطَعُوا عَنْ زَوْرَتِهِ.» (نهج‌البلاغه، خ109) مرگ تدریجاً در آنها نفوذ مى کند و بین آنها و زبانشان جدایى مى افکند، در حالى که میان خانواده خود قرار دارد و با چشم خود به آنها نگاه مى کند، با گوش سخنانشان را مى شنود، عقلش سالم و فکرش برجا است... سپس مرگ همچنان در وجود او پیشروى مى کند، تا آنجا که گوشش همچون زبانش از کار مى افتد; به طورى که در میان خانواده اش نه زبان سخن گفتن دارد ونه گوش براى شنیدن. پیوسته به صورت آنها نگاه مى کند، حرکات زبانشان را مى بیند، ولى صداى آنان را نمى شنود. سپس چنگال مرگ در او بیشتر فرو مى رود! چشمش نیز همانند گوشش از کار مى افتد و روح او از بدنش براى همیشه خارج مى شود. در این هنگام، به صورت مردارى در میان خانواده اش قرار مى گیرد، که از نشستن نزد او وحشت مى کنند و از او فاصله مى گیرند. (فریاد سوگواران بر مى خیزد،) ولى نمى تواند سوگوارانش را یارى دهد و نه به کسى که او را صدا مى زند، پاسخ گوید. سرانجام او را به سوى گودالى در درون زمین حمل مى کنند; او را به دست عملش مى سپارند و براى همیشه از دیدارش چشم مى پوشند! (ترجمه مکارم) * ارجاع هم‌زمان به دو عبارت: 1. کلام الله: «الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِیبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّـهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ» (بقره:156) همان کسانی که چون بلا و آسیبی به آنان رسد گویند: ما مملوک خداییم و یقیناً به سوی او بازمی گردیم. (ترجمه انصاریان) 2. گفته معمار: The Architect: "The function of the One is now to return to the Source, allowing a temporary dissemination of the code you carry, reinserting the Prime program" (The Matrix Reloaded, 2003, 01:55:00) وظیفه برگزیده اینست که با بازگشت به سرچشمه و انتشار دادن کدی که همراه داری موجب اجرای دوباره برنامه اصلی شوی! (زیرنویس: مهدی زارع) برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: مهاجرت معکوس - فارسی نویسی در فوکاسکی - چرا لباس متفاوت؟ -
من؛ مسئول 6 +	شنبه 97 آذر 17 - 5:0 صبح
اسراف اسراف این‌طور در کشور نهادینه شد. رئیس الگوی مصرف ریاست داشت. معاون نپذیرفت. عدالت شعار انقلاب بوده، پیش از آن شعار شیعه، علوی (ع) بودن و حسینی (ع) بودن یعنی همین. اصل بر برابری‌ست. معاون هم همان خودروی رئیس را خرید. رئیس اکنون برنتافت. اگر الگوی مصرف من و معاون یکی باشد، فرمان‌پذیری سازمان کاهش می‌یابد و حرص بر کار کم می‌شود، تلاش اندک، بهره‌وری به فنا. ناچار از 405 به زانتیا رفت. و هلمّ جرّا. تا پایین سازمان. طرف وام هم شده می‌گرفت، یک دست مبل خانه‌اش را، فرشش را، تا تحقیر نشود. اسراف شد. قانون ایراد در ساختار اداری‌ست. ساختاری که در غرب طراحی شده دویست سال سابقه رفتار ظالمانه دارد. مارکس هم در زمان خود، تحلیل مفصّلی از نظام کارخانه‌ها در انگلستان، ثابت می‌کند چطور حرص عمل می‌کند و تحقیر سبب افزایش کارآمدی سازمان می‌گردد. او حتی تأسیس دانشگاه‌ها را هم در مسیر نیاز کارخانه‌ها نشان می‌دهد. قوانین استخدامی هم همین‌طور. قانون، غربی طراحی شده. قبل از انقلاب. تغییر هم نکرده. مجلس ما هم پذیرفته، قوانینی را که جایی در اسلام ندارند و با عدالت اسلامی در تعارض. مدیر یک‌ساعت کارش با یک‌ساعت کار کارگر چه فرقی دارد؟! کدام بیشتر کار می‌کند؟! کدام بیشتر دریافت می‌کند؟! کدام واقعاً حق بیشتری دارد؟! انقلاب من مسئولم. از نوع انقلابی آن. من می‌خواهم کار درست را انجام دهم. من نمی‌خواهم سازمان را بر هم بزنم. من نمی‌خواهم با دور زدن، هم بر هزینه‌های سازمان بیافزایم، هم تنفّر ایجاد کنم، هم انسان‌های جدیدی را درگیر جاه‌طلبی کنم. سازمان من همه را فاسد می‌کند. زیرا دو بال تحقیر و حرص دارد. با این دو بال، دنیاپرستی را به صورت ساختاری نهادینه می‌نماید، حتی در دین‌دارترین آدم‌های من. من رفتارم باید انقلابی باشد و در ساختار انقلاب کنم. وقتی مجلس نفهمیده و قانون را اصلاح نکرده، من که فهمیده‌ام، ساختار خود را اصلاح می‌نمایم. رأس تغییر از بالای سازمان آغاز می‌شود. مصرف مدیریت کاهش می‌یابد. اتاق خودم را می‌دهم به یک مشت کارمند زیرزمین، من می‌آیم دم در. اولین کاری که می‌کنم یک پیام است، به تمام اعضای سازمان کهنه؛ من آمده‌ام تا تغییر دهم، اول خودم را، بعد شما را. اتاق، میز، صندلی، خودرو و حمل و نقل و همه چیز من در سازمان باید در حدّ پایین‌ترین کارمند باشد. تغییر از رأس آغاز می‌شود. [ادامه دارد...] برچسب‌های مرتبط با این نوشته: فاصله طبقاتی 16 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: مهاجرت معکوس - فارسی نویسی در فوکاسکی - چرا لباس متفاوت؟ -
تعمیر به جای تعویض +	جمعه 97 آذر 16 - 7:56 عصر
خیلی بد است بدعادت‌مان کرده‌اند به نفع خودشان فکر سودند استثمار همین است تا منابع مفت‌مان را غارت کنند وقتش شده بود وقت خراب شدنش 9 سال پیش خریدم وقتی مأموران پلیس به منزل‌مان آمدند با یک خودروی دارای چراغ گردان جلوی چشم همسایه‌ها همراه با زن سابق برای بردن جهزیه وقتی بردند غیرمترقّبه بدون خبر قبلی باید نهار برای بچه‌ها درست می‌کردم ولی گاز نداشتم من و سه کودک خردسالم؛ 2ونیم ساله، 1ونیم ساله و شش ماهه! تندی رفتم نزدیک‌ترین فروشگاه لوازم خانگی تازه پروژه‌ای را تمام کرده دو میلیون تومان نقد داشتم یک یخچال‌فریزر، یک گاز پنج‌شعله، یک جاروبرقی و همین همین ماشین لباسشویی در از بالا را خریدم دقیقاً چند ساعت بعد از این‌که خانه‌ام را خالی کردند! از آن روز تحقیقاً 9 سال می‌گذرد جیک نزد ایراد پیدا نکرد حالی به حالی نشد یک ریز کار کرد حداقل هفته‌ای سه بار بدون لحظه‌ای درنگ مثل قلبی سالم می‌تپید خدا را شکر قطعاً از برکت و منّت باری تعالی اما دیگر وقتش شده بود مدتی بود انتظار خراب شدنش را می‌کشیدم حس می‌کردم خسته است حس می‌کردم زیاد کار کرده آخ نگفته ملاحظه حال و احوال ما را کرده کودکان شستشو زیاد نیاز دارند لباس زیاد عوض می‌کنند طبیعی‌ست ماشین لباسشویی پرکار می‌شود در خانه‌ای که بچه زیاد باشد! چند هفته پیش خراب شد کامل که نه فقط خشک‌کنش آخر ِ کاری نمی‌چرخید سیلندر ِ دور ایستاده حرکت نمی‌کرد این شد که به نمایندگی زنگ زدم بعد از 9 سال: «باید وانت بگیرید و بیاورید این‌جا، احتمالاً بلبرینگ آن جام کرده و نیاز به تراشکاری دارد» این پاسخ قانعم نکرد نمی‌توانستم قبول کنم راستش بعدتر هم فهمیدم لباسشویی‌های در از بالا اصلاً بلبرینگ ندارند که فقط کاسه نمد پس باز کردم با توکّل بر خدا نام خدا را بر زبان آوردم و دست به پیچ‌گوشتی شدم از بالا شروع کردم به باز کردن پیچ‌های اصلی را همین‌طور گام به گام خیلی باز کردم بیشتر از آن‌چه نیاز بود بعد فهمیدم این‌که اصلاً لازم نبود این‌طور لختش کنم! هیچی نداشت چقدر ساده چقدر اندک پیچیده نیست اصلاً چقدر فکرهای عجیب می‌کردم درباره‌اش! به تهش که رسیدم متوجه دستگاه عجیبی شدم موتوری که یک سیم بکسل نازک از آن خارج شده بود کشیدم دسته‌ای را کلاچ دستگاه بود آزاد شد بله چرخید مشکل همین بود یافتم یافتم من خودم یافتم مشکل لباسشویی‌مان را به تنهایی با یاری خداوند متعال ماشین را بستم از پایین تا بالا گذاشتم سر جا رفتم در سایت دیوار دنبال نزدیک‌ترین تعمیرکار تعمیر آن را باید به یک متخصص می‌سپاردم حالا که دقیقاً می‌دانستم مشکل از کجاست دو نفر بودند که آمدند همان‌روز سریع من هم ماجرا را گفتم آن‌ها هم به جای این‌که ماشین لباسشویی را باز کنند فقط روی زمین خواباندند تأیید کردند که مشکل از همان است عکسی گرفتند مفتولی به کلاچ بستند که موقتاً کار کند کشیده بماند یعنی و وعده کردند بروند و بگردند و قطعه را پیدا کنند تماس بگیرند و بیاورند و نصب 25 هزار تومان هم گرفتند فردایش طاقت نیاوردم: چرا باید عوض شود؟! آیا تعمیر نمی‌شود این دستگاه که کار خیلی خاصی انجام نمی‌دهد فقط می‌کشد سیم بکسل را درست وقتی برق 220 به آن متصل می‌شود خب شاید خودم بتوانم درستش کنم لباسشویی را خواباندم دستگاه را از دو پیچش باز کردم مشغول باز کردن قطعات داخلی آن شدم کامل رها شد تمام قطعات کوچک و بزرگش گریس زدم تمام چرخ‌دنده‌ها را همه سالم بودند احتمالاً خشک شده بعد از 9 سال کار دوباره بستم ولی کار نکرد! ده بار شاید بیست بار شاید هم بیشتر هر چه باز کردم و بستم بدتر شده بود گریس چسبیده به قطعات چسبناک شده روی هم نمی‌لغزیدند روان حرکت نمی‌کردند بدترش کرده بودم گریس داغانش کرده بود کاش نمی‌زدم! آب جوش مایع ظرفشویی افتادم به جان قطعات چقدر بد می‌چسبد گریسش خوب نبود شاید شاید هم خیلی خوب بوده اتفاقاً جدا نمی‌شد لامصّب ذره ذره شستم باز هم کامل نه این‌بار که خشک شد از روغن چرخ خیاطی استفاده کردم خیلی رقیق‌تر لغزش بیشتر قطعات را بستم با دقت فراوان اما این‌بار هم کار نکرد نمی‌دانستم چرا وقتی می‌بستم موتور صدا می‌داد می‌چرخید یعنی اما سیم بکسل به داخل کشیده نمی‌شد هیچ حرکتی نمی‌کرد نا امید شدم فردایش رفتم کیوانفر سی‌متری مرکز تعمیرگاه‌های شهر قم دو سه مغازه را رفتم خب البته اول هم برقعی همه اول آن‌جا می‌روند دیگر معروف‌ترین بعد هم روبه‌روی بانک ملّی و چند محل دیگر هم هیچ‌کدام نداشتند پاسخ‌شان مثل هم بود: «این طور قطعات را فقط از نمایندگی باید تهیه کنید» میدان باجک روبه‌‌روی بانک ملّی ابتدای باجک دو داخل نمایندگی شدم: «با این‌که شرکت خارجی تعهد داده اما به خاطر تحریم قطعه نمی‌دهد صد تومان بیعانه بگذار تا یک ماه دیگر اگر از تهران فرستادند به قیمت روز می‌آوریم در منزل خودتان نصب می‌کنیم» قیمت چند؟! «حدود 220 هزار تومان شاید کمی بیشتر هم» قبول نکردم 220 هزار تومان؟! برای فقط یک قطعه کوچک که کاری بسیار کوچک‌تر را انجام می‌دهد کشیدن یک سیم نازک همین مگر خودمان در داخل چُلاقیم؟! نمی‌توانیم یک دستگاه شبیه به این بسازیم حالا کپی هم نکنیم یک چز دیگری به هر شکلی که این سیم را با قدرت بکشد؟! این چه بلایی‌ست سر ما آمده؟! چنین قطعه مزخرفی باید لنگ‌مان بگذارد تا خارجی‌ها حالمان را سرش بگیرند بگویند دست از آرمان‌های انقلاب‌تان بردارید تا موتور تخلیه ماشین لباسشویی بهتان بدهیم؟! استقلال‌تان را بدهید مثل عربستان بشوید ضعیف باشید و همچون برده تا هر چه بگوییم اطاعت خاک بر سر ناصرالدین شاه و رضاشاه و تمام اعوان و انصارشان که این تخم بدبختی را در کشور ما کاشتند وابستگی صنعتی را سراغ اوراقی را گرفتم پیرمردی را یافتم مغازه‌ای داشت دستگاه را نشانش دادم عین همان را یافت نشانم داد قیمت؟ تلفن کرد و از پسرش پرسید: 380 هزار تومان! باور نکردم قبول هم قرار شد ظهر زنگ بزنم با پسرش صحبت کند شاید تخفیف بدهد شاید هم اصلاً دستگاه را عوضی گرفته که چنین قیمتی گفته زنگ زدم از خانه 150 هزار تومان قیمت نهایی رفتم و خریدم گاهی، گاهی اتفاق‌ها مناسبت‌هایی دارند الطافی هستند تا بفهمیم از جانب خدا آگاهمان کند همه چیز قرار نیست همیشه خوب پیش برود خراب شدن گاهی آگاهی‌بخش است این هم کار نکرد آری وقتی در مغازه پرسیدم: سالم است؟ گفت: سالم امکان امتحان هم نبود برق 220 را چه کسی جرأت می‌کند لخت بزند در پشت دستگاه خب ترس دارد فیش و کانکتور و فازمتر و حداقلی از امکانات می‌خواهد امتحان نکردم در خانه فهمیدم خراب است کار نمی‌کند می‌توانستم پس بدهم ولی همین یکی را داشت فرض که می‌دادم پولم را هم پس بعد چه؟! دستگاه دیگری که نداشت یک هفته شده بود که لباس‌ها را با دست می‌شستم سخت بود و وقت‌گیر دو روز یک‌بار معمولاً می‌خواستم زودتر راه بیافتد لباسشویی‌مان حالا دو دستگاه داشتم روی هم اگر می‌ریختم بالاخره یک دستگاه سالم که می‌شد بسازم دیدم گزینه بهتر همین است این شد که دست به کار شدم تحلیل کردم فکر کردم نه فقط چیدن قطعات این‌بار مسیر نیرو را دیدم آنالیز گشتاور هر چرخ‌دنده را جهت چرخش هدف از طراحی هر کدام این‌که چه می‌کنند برای چه در آن جای خاص قرار گرفته و شد بله حل شد بستم و کار کرد همان دستگاه موتور تخلیه قبلی خودمان همان که اول خراب شده بود همان که اول باز کرده بودم همان درست شد عالی و پرقدرت خوشحال شدم کیفور بچه‌ها هم دیدند سیداحمد اصلاً جای قطعات را هم یاد گرفته روی آن دیگری اجازه دادم دو سه بار باز کرد و دوباره چید مثل یک پازل بله واقعاً به جورچین می‌مانست خیلی زیباتر خیلی جذاب‌تر چون واقعی چون کار می‌کرد چون فایده داشت چیزی که جورچین‌های مقوایی ندارند دومی را هم درست کردم آن هم کار کرد بارها و بارها تست کردم اتصال یکی از چرخ‌دنده‌ها به موتور ساییده شده مقدار خیلی کمی رد می‌کرد واشر ریزی زیر محل قرار گیری روتور آهن‌ربای چرخنده وسط موتور به خوبی درگیر شد کار راه افتاد من دو دستگاه سالم داشتم رفتم و روی لباسشویی نصب کردم نصب کردم و کار کرد لباس‌ها را ریختم شست خشک کرد صدایش هم در نیامد اعتراضی هم نداشت خیلی عالی! :) پیامک زدم به تعمیرکار محلّی: «دستگاه را تعمیر کردم و بستم، دیگر نیاز نیست تهیه بفرمایید!» دستگاه دوم را چه کردم؟! ابتدای کار که بودم هر چه در اینترنت می‌گشتم گشتم یعنی هیچ نیافتم این دستگاه نبود نه خودش نه باز شده‌اش نه تصویری نه راهنمایی این‌که چه می‌کند و چطور این شد که دستگاه دوم را گذاشتم برای فروش در ایسام بلکه کسی نیاز داشت مجبور نشود مثل من بگردد با این توضیح: اگر چه به آن موتور تخلیه، مگنت، الکترومگنت یا گیربکس گفته می‌شود، ولی کار اصلی آن خلاص کردن ترمز سیلندر دور محفظه ماشین لباسشویی در هنگام فعال شدن خشک کن است. این دستگاه که نام اصلی آن Drain motor است تعداد زیادی چرخ‌دنده در داخل خود دارد که با افزایش نیرو، قدرت کافی برای کشیدن اهرم کلاچ موتور گرداننده ماشین لباسشویی را تأمین می‌کند. وقتی برق 220 ولت به این دستگاه وارد می‌شود، موتور براش لس آن به گردش درآمده و چرخ‌دنده‌ها را تا زمانی که سیم بکسل تا انتها به داخل کشیده شود می‌گرداند. وقتی سیم به انتها رسید، یک ضامن کوچک در داخل دستگاه فعال شده و چرخ دنده گرداننده را از موتور جدا نموده، در عوض یک قفل را روی سیم بکسل فعال می‌کند. بنابراین همچنان که برق وارد دستگاه می‌شود، سیم بکسل در داخل مانده و آزاد نمی‌شود. یعنی کلاچ ترمز سیلندر خشک کن ماشین لباسشویی کشیده مانده و آزاد شده و همراه با موتور می‌چرخد. پس از پایان عملیات خشک کردن، برق از دستگاه قطع شده و در نتیجه سیم بکسل آزاد شده و با فنر قوی‌ای که دسته کلاچ دارد بیرون آمده و دوباره ترمز فعال شده و سیلندر قفل و بی‌حرکت می‌گردد. وابستگی بد است اقتصاد باید مقاوم باشد نمی‌شود که هر قطعه‌ای را بخریم فقط تعویض این نمی‌شود خیلی از قطعات قابل تعمیرند بلد نیستیم؟! خب یاد می‌گیریم گروهی از مردم ما اهل فن‌اند بروند و فرا بگیرند تلاش کنند و مشغول شوند تعمیر کنند هم خودشان درآمد کسب هم خدمتی به هم‌وطنان این نمایندگی‌ها که در حقیقت نمایندگی کارخانه خارجی‌اند نماینده ما نیستند در راستای منافع آن‌ها این‌ها فقط تعویض می‌کنند اهل تعمیر نیستند این بد است این خوب نیست این به مصلحت ما نیست کشور ما ملّت ما مردم و هم‌وطنان ما! پ.ن. امروز دوباره خراب شد بعد از چهار سال (امروز: 10 تیر 1401) یک هفته مسافرت بودیم شاید به این خاطر استفاده نشدن مهم است که ماشین لباسشویی هر هفته کار کند قطعات مکانیکی خشک نشود روغن و گریسی که دارند نشان خراب شدن «درین موتور» همان‌که می‌گویند موتور تخلیه صدای ناجوری‌ست که می‌دهد وقتی به مرحله خشک‌کن می‌رسد چون دیواره داخلی ماشین نمی‌چرخد فقط چرخنده انتهای محفظه فقط همان می‌چرخد این برای شستن است نه هنگام خشک کردن وقت خشک کردن باید تمام محفظه بچرخد به مدد آزاد شدن ترمز دیواره ترمز را که آزاد می‌کند؟ موتور تخلیه این‌بار قطعات مکانیکی خراب نشده بود مشکل از خود سیم‌پیچ موتور بود نیاز نشد بخش چرخ‌دنده‌ها را باز کنم ابتدا با اهم‌متر امتحان کردم هیچ اتصالی برقرار نشد بین دو قطعه کانکتور موتور پس فقط سیم‌پیچ را باز کردم آهسته انگشتانم را کشیدم روی سیم‌های لاکی یک سیم آزاد حرکت کرد سیمی که قطع شده بود دو طرف سیم را پیدا کردم به هم پیچیدم کمی تراشیدم و با هویه و قلع لحیم با مقداری لنت برق عایق بستم خدا را شکر کار کرد اهم‌متر جریان را نشان داد با برق هم تست چرخ‌دنده‌ها چرخید موتور را سر جایش نصب کردم و تمام محفظه چرخید در وضعیت خشک‌کن همیشه راهی برای تعمیر هست وقتی امکان تعویض نیست این قطعات دیگر پیدا نمی‌شود به این سادگی با نبود نمایندگی‌های سامسونگ در کشور! پ.ن. (بهمن 1402) نمونه‌های چینی از این کالا اخیراً در بارار وارد شده که می‌توان خریداری کرد مانند این: https://tgbalaghico.com/product/%D9%85%DA%AF%D9%86%D8%AA-%DA%A9%D8%B4%D9%86%D8%AF%D9%87-%D9%84%D8%A8%D8%A7%D8%B3%D8%B4%D9%88%DB%8C%DB%8C-%D9%85%D8%AF%D9%84-xpq-6/ از طریق جستجو هم می‌توان موارد بیشتری مشاهده کرد: https://www.google.com/search?q=مگنت+لباسشویی برچسب‌های مرتبط با این نوشته: اقتصاد 143 - ساخت 12 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

< << 56 57 58 59 60 >> >

چهارشنبه 04 اردیبهشت 24

امروز: بازدید

دیروز: بازدید

کل: بازدید

برچسب‌های نوشته‌ها

فرزند عکس سیده مریم سید احمد سید مرتضی مباحثه اقتصاد آقامنیر آشپزی فرهنگ فلسفه خانواده کار مدرسه سفر سند آموزش هنر بازی روحانیت خواص فیلم فاصله طبقاتی دشمن ساخت انشا خودم خیاطی کتاب جوجه نهج‌البلاغه تاریخ فارسی ورزش طلاق

آشنایی

السلام علیک
یا أباعبداللهسید مهدی موشَّح
آینده را بسیار روشن می‌بینم. شور انقلابی عجیبی در جوانان این دوران احساس می‌کنم. دیدگاه‌های انتقادی نسل سوم را سازگار با تعالی مورد انتظار اسلام تصوّر می‌نمایم. به حضور خود در این عصر افتخار کرده و از این بابت به تمام گذشتگان خود فخر می‌فروشم!

فهرست

شناسنامه

نام: سید مهدی موشَّح
نام مستعار: موسوی
جنسیت: مرد
استان محل سکونت: قم
زبان: فارسی
سن: 44
تاریخ تولد: 14 بهمن 1358
تاریخ عضویت: 20/5/1383
وضعیت تاهل: طلاق
شغل: خانه‌کار (فریلنسر)
تحصیلات: کارشناسی ارشد
وزن: 125
قد: 182

آرشیو

بیشترین نظرات

بیشترین دانلود

طراح قالب

خودمآری! طراح این قالب خودم هستم... زمانی که گرافیک و Html و جاوااسکریپت‌های پارسی‌بلاگ را می‌نوشتم، این قالب را طراحی کردم و پیش‌فرض تمام وبلاگ‌های پارسی‌بلاگ قرار دادم.
البته استفاده از تصویر سرستون‌های تخته‌جمشید و نمایی از مسجد امام اصفهان و مجسمه فردوسی در لوگو به سفارش مدیر بود.

در سال 1383

تعداد بازدید