یازده منهای یازده جنگ ناگزیر سه دشمن حاکم فقط فقیه است مهاجرت معکوس

[بیشتر]

فارسی نویسی در فوکاسکی مدل SWOT نمودار جوشن کبیر اصطلاحات رایج در پژوهش نامه سیدمنیرالدین به امام

[بیشتر]

• موانع طراحی حکومت
• داستان ِ بانکدار
• روش محاسبه سود وام بانکی
• مسأله شناخت
• تأمین امام جماعت
• اصول تربیت فرزند
• انرژی‌های غیرهمسو
• مسیر مرجعیّت
• خانواده؛ دشمن کاپیتالیسم
• هویّت ِ بورس
• عشق و فقه
• نواقص العقول
• من؛ مسئول
• فهم غلط از استخاره
• درمان ِ سازمان ِ تنبل
• تحولات اقتصاد کلان
• اولین نرم‌افزار من
• انقلاب در ساختارها
• پول در بانک
• سازمان جبهه
• آسیب فعالیت فرهنگی
• سامانه خانواده
• چرا تعدّد زوجات نه
• هدف ِ ازدواج
• چه کنیم؟
• سبک زندگی
• نسبت عقل و دین
• حل مشکل جبر و اختیار
• پارادوکس طلبه برنامه نویس
• سفرنامه خاورمیانه

[بیشتر]

دبیرستان سرای ایرانی ایده پرتقالی اگر خواننده بازگردد رأی ِ مخفی دستاورد تحصیلی

[بیشتر]

از مدت‌ها پیش
هر فیلم و کارتونی که بچه‌هایم نگاه می‌کردند
اگر در کنارشان بودم
لابه‌لایش حرف می‌زدم
سؤال می‌کردم و به گفتگو وادارشان می‌کردم
مثلاً تام و جری حتی
پرسش من: به نظر تو گربه کار زشتی کرد یا موش؟
جواب کودک اول: گربه کارش زشته که همش موشه رو اذیت می‌کنه
من: نظر تو چیه؟
کودک دوم: موشه اول دزدی کرد، کارش زشت بود
من: تو چیه نظرت؟
کودک سوم: موش کارش بد بود، ولی گربه هم کار بدی کرد
و هلمّ جرّا...
سر هر فیلم و کارتونی همین تلاش

خیلی زود جواب داد
مدتی است دیگر نیازی به پرسش ندارند
خودشان نقد می‌کنند
کارتون‌ها و فیلم‌ها را
و چقدر مسخره هم!
آری
امروز که صحبت‌های پسر چهارساله‌ام با برادر سه‌ساله‌اش را می‌شنیدم
در حالی که فیلم مرد عنکبوتی را از شبکه پنج می‌دیدند
خنده‌ام گرفت
نه از تحلیل‌ها و نظرات کودکانه و بی‌ارزش او
از بی‌ارزشی اندیشه‌های خودم

اگر این کودک با چهار سال عمر خود
تا این حد حرف‌هایش برای من مضحک است
اندیشه‌ها و افکار من
نوشته‌ها و باورهای من
اعتقادات و نقدها و ارزیابی‌های من
همه آن‌چه که برای خودم ارزشمند است...
خیلی جدّی تحلیل‌های خود را بیان می‌کرد سیداحمد
اگر حرف‌هایی که برای او یقینی است
این‌قدر برای من ضعیف و دور از واقعیت
اندیشه من چقدر ضعیف است!؟
خداوند چقدر...

این‌همه اندیشه ما
از منظر آنان که واقعیت را می‌شناسند
تمام تفلسف‌های بشری
چقدر کودکانه است
چقدر مضحک و احمقانه
برای آنان که حقیقت را دیده‌اند

هر یقینی در هر پله‌ای از معرفت
برای پله بالاتر، به نظرم، مضحک و احمقانه است!
جایی برای کبر و خودبزرگ‌بینی باقی ماند؟!

جلسه هشتم است
استاد میرباقری فقه حکومتی می‌گویند
اخیراً چنین بحث‌هایی رونق خوبی دارد
استاد اراکی نیز بحث خوبی در فقه حکومتی دارند
در این جلسه آقای میرباقری تمامی نظرات حول فقه حکومتی را جمع‌بندی نمود
شاید این نمودار بتواند آن را نمایش دهد

در جلسه‌ای که پریشب برگزار شد (23 اسفند 1391)

همین‌که اندیشه در این موضوعات عمومی می‌شود
و ذهن‌ها را درگیر می‌کند
خود یک نعمت الهی است
و فرصتی برای آینده فقه شیعه
خدای را سپاس

روز پُر برف قشنگ به پایان خود نزدیک می‌شد
برف‌بازی جذابی را تجربه کرده
کودکی که تا به حال تجربه برف نداشته
یک ساعت پیش، رو به من کرد و گفت:
«بابا می‌دونی چرا بعضی وقت‌ها گریه می‌کنم؟»
با تعجب پرسیدم: چرا؟!
«آخه تلویزیون گفته اگه من بزرگ بشم تو پیر می‌شی
و اگه پیر بشی
بعدش می‌میری، به این خاطره که گاهی گریه می‌کنم!»

گفتم: پسرم، مگه چه اشکال داره من بمیرم؟!
جوابی نداشت بدهد
نمی‌دانست مـُردن چه معنایی دارد
فقط از رسانه یاد گرفته بود ترس مرگ را، همین!

برایش گفتم
که پدر ِ پدرم مُـرده است
پدر من هم خواهد مُرد روزی
و البته من نیز
و برایش گفتم:
پسرم تو هم وقتی بچه‌هایت بزرگ شدند خواهی مُرد!
برایش از زیبایی‌های بهشت که گفتم
آرام شد
آرام ِ آرام
و به تماشای ادامه «پاندای کونگ‌فوکار» مشغول
از شبکه پویا
وسط کارتون بود که پرسید
وسط کارتون
ناگهان مرگ ِ من ذهنش را مشوّش ساخت.

چرا رسانه در فیلم‌ها و مجموعه‌هایش
مرگ را آن‌طور که نیست نشان می‌دهد؟!
چرا ما مرگ را آن‌طور که هست ترسیم نمی‌کنیم؟!
زیبایی‌های مرگ ترس‌ها را آرام می‌کند
اگر مقهور فرهنگ دنیاپرستی نشوند
مُردن ترس ندارد
دست ِ خالی مُردن ترس دارد!
یادم باشد این را نیز روزی به فرزندام یاد دهم

پسرم اکنون چشم‌هایش را بسته و به خوابی آرام فرو رفته
پسرم که روزی البته خواهد مُرد
مانند من و پدر من و پدر ِ پدر من! :)

پسر کوچکم به نزدم می‌آید
یک اسباب بازی در دست دارد
می‌پرسد: «این چیه؟»
پاسخ می‌دهم: «هلیکوپتر»
دوباره پرسشش را تکرار می‌کند
این‌بار این‌گونه: «اسمش چیه؟»
و باز هم پاسخم را تکرار می‌کنم: «هلیکوپتر»
جمله عجیبی می‌گوید:
«یعنی هم اسمش هلیکوپتره هم خودش هلیکوپتره؟!»

انگار توقع دارد «اسم» اشیاء متفاوت از «خود» اشیاء باشد
عجیب است که او هم این نکته فلسفی را ذاتاً درک می‌کند
که:
«حقیقت اشیاء متفاوت از اسم آن‌هاست!»
اسم را ما انتخاب می‌کنیم
اما «خودشان» مخلوق خدا هستند!

اگر «فرهنگ» با آدم‌ها ور نرود
و طرز نگاهشان به واقعیت را تحت تأثیر قرار ندهد
اگر ارتکازات اجتماعی بر اندیشه ما حاکم نشود
اگر تفکرات سنتزی و ساختگی بر ذهنیت‌ها چیره نگردند
همه انسان‌ها فیلسوف به دنیا می‌آیند
و به سادگی حقایق را درک می‌کنند!

مدت‌ها پیش
خیلی وقت قبل‌تر
تمام تقسیمات کشوری ایران را از منابع مختلف گرفتم و تجمیع کردم
نهایی‌ترین تقسیمات را به دست آوردم
یک نسخه از نتیجه را هم بر وبلاگ نهادم
جایی در این‌جا

این‌بار اما دوباره ضرورتی پیش آمد
و اتفاقاً خبر رسید مرکز آمار مجموعه کاملی ارائه کرده
حتی تا آبادی‌ها
البته تا سال 1390 فقط
با توجه به این نکته که معمولاً دولت سالی هفت هشت مصوّبه جدید در این رابطه دارد!

داشتم روی آن کار می‌کردم که با چالشی مواجه شدم
هم‌عرض قرار گرفتن «شهر»  و «دهستان» برایم نامفهوم بود
به ناچار سراغ قانون تقسیمات کشوری رفتم
خواندم و تلاش کردم بفهمم

نمودار فوق برداشتی است که از این قانون داشته‌ام
سعی کردم آن را به تصویر کشم
امیدوارم صحیح باشد
آن‌چه از این قانون دشوار فهمیدم!

اگر سامان‌دهی اطلاعات مرکز آمار به پایان رسد
یک نسخه هم برای استفاده دیگران بر وبلاگ خواهم گذاشت.

نباید انسان به اشتباه دیگران بخندد
اما اگر متذکر نشود هم
کار درستی نکرده

در یکی از ادارات شهرستان‌ها
یکی از شهرستان‌های همین کشور اسلامی خودمان
به دیوار نصب بود
این اعلامیه گرفتارکننده

همین امروز صبح دیدم
گفتم: همه عمر
در تهران زندگی کرده‌ام
تا همین چند سال پیش
اما هرگز «تهران‌گردی» نکردم
آدمیزاد هم ندیدم که برای «تهران‌گردی» اقدام نماید
شهری که جز دود و آلودگی و سروصدا و خستگی و کوفتگی هیچ ندارد

این چه نادرستی است که در این اعلامیه کرده‌اند؟!
همین ناروا‌گویی‌هاست
که ساده‌لوحان را به مرکز کشور می‌کشاند

به گمان تمدن و فرهنگ بدان نگریستن
و شهری که تنها «مرکز» ایران است را
هنوز جاهلان «پایتخت» می‌نامند
و حتی در رسانه رسمی
در حالی‌که دیگر تختی بر جای نمانده
و ما سال‌هاست که پایه‌ها را شکسته‌ایم!

ساعت 10 است
پسر کوچکم می‌گوید: خوراکی می‌خواهم
صبحانه‌اش را ساعت 8 داده‌ام
پنیر با نان بربری داغ و تازه‌ای که از نانوایی سر کوچه خریده‌ام
اما چاشت است و طبیعی است دوباره چیزی بخواهد

از پای مطالعه بلند می‌شوم تا چیزی برای خوردن بیاورم
پفیلا، ذرت‌هایی که دو روز پیش بو داده‌ام و پف فیل شده‌اند
به همان روش مرسوم در پارک‌ها
با دو غربال در هم فرو رفته

در کاسه که ریختم
پسر ارشد هم دوید: من هم خوراکی...!
تا پفیلا را دید:
«این که خوراکی نیست»
می‌پرسم: پس خوراکی چیست؟!
جوابش یک جمله است، یک تعریف دقیق و کامل:
«خوراکی چیزیه که وقتی باز می‌کنی صدا بده!»
منظورش بسته‌بندی پلاستیکی است، چیزی که از بیرون خریداری شود، خانگی نباشد!

دنیای مدرن چگونه تعریف ما از اشیاء را تغییر می‌دهد
تعریف از خوراکی یک روز نخودچی و کشمش بود
گاهی انجیر خشک یا توت
بادام و گردو و حتی برنج و عدس بوداده
وقتی مادرم یک مشت در جیبم می‌ریخت که در مدرسه بخورم!
آیا ممکن است تعریف خدا، فرشته، شیطان، بهشت، جهنم و تمامی مفاهیم دینی نیز به همین سادگی در ذهن کودکان‌مان تغییر کند؟!

خواسته‌ام با تربیت باشند
یادشان داده‌ام تشکر کنند
هر چه برای‌شان بخرم
یا بعد از این‌که غذای‌شان را می‌دهم
همه‌شان یک به یک تشکر می‌کنند: «بابا دستت درد نکنه!»
خصوصاً وقتی بازی نصب کنم روی رایانه‌شان!

گاهی حرف گوش نمی‌کنند و سربه‌هوا که می‌شوند
وقتی تشکر می‌کنند
می‌گویم: تشکر یعنی این‌که حرف مرا گوش کنید
و کاری که می‌گویم انجام دهید
و با هم دعوا نکنید و اذیت به هم نرسانید
با هم مهربان باشید و بر طریق رفق قدم گذارید
تشکر از من،
تشکر از من یعنی این‌که اطاعتم کنید!

و ناگهان یاد خدا می‌افتم
ما چقدر با «زبان» خدا را حمد می‌کنیم
اما در عمل «شکر» نمی‌کنیم
اوامر او را اطاعت نمی‌نماییم:
«... قلیلٌ من عبادی الشکور» (سبأ:13)
«از بندگان من اندکی سپاسگزارند»

از رابطه پدر و فرزندی چه درس‌ها می‌شود گرفت!
(دیشب خواب دیدم یک دختر دیگر هم خدا به من داده است که از خوشحالی در پوست خود نمی‌گنجم، بیدار شدم و هنوز خنده بر لبم بود! :)

پست پیشتاز
باید هنگام تحویل مرسوله
مثل همیشه امضاء می‌کردم دفتر نامه‌رسان را
اما او دفتر همراه نداشت

یک دستگاه کوچک شبیه موبایل جلو آورد
قلمی چوبی به دستم داد
شبیه مداد
بدون نوک گرافیتی
- کجا را امضاء کنم؟
وسط نمایشگر دستگاه یک مستطیل ترسیم شده
گفت: اینجا!
و من امضاء کردم
و چه بد هم درآمد!
مگر روی سطح لغزنده LCD هم می‌شود امضاء کرد؟!
این امضاء چه اعتباری دارد؟!

رفتم در سایت اداره پست و امضای خود را دیدم
خنده‌ام گرفت! :)

تکنولوژی در این نقطه
«امضای دیجیتال» می‌طلبد
انگار تصوّر ما از امضای دیجیتال هم
مثل خیلی انگاره‌های دیگر از فن‌آوری
هنوز غلط و جاهلانه است!
آیا ما این را امضای دیجیتال می‌دانیم؟!

خیلی برای ادب‌شان تلاش می‌کنم
شاید کمی بیشتر از آن‌چیزی که مرسوم است در عرف جامعه
هر کدام‌شان به دیگری برخورد کند
حادثه‌ای اگر پیش بیاورد
خواسته یا ناخواسته
دانسته یا نادانسته
فوری باید بگوید: ببخشید!
امر رسول خداست (ص) که اصلاح «ادب» بر عهده پدر است.

امروز اتفاق جالبی افتاد
فهمیدم ملکه شده برای‌شان
اخلاق شده و غیر ارادی
سیداحمد داشت طناب می‌زد
از همین طناب‌ها برای‌شان خریده‌ام
که با دو دست می‌گیرند و می‌چرخانند و از زیر پا و بالای سر می‌گذرانند و مدام می‌پرند
همان بازی دخترانه که هرگز یاد نگرفتم :)
هماهنگی‌اش را از دست داد و طناب به پایش خورد
فوری گفت: «ببخشید» به خودش!
از خودش طلب بخشش کرد که ضربه و آسیب زده است!
لذت بردم از ملکه شدن چنین خُلقی در او.

حالا خیلی از رفتارهای دیگر را باید برای‌شان ملکه کنم
چقدر کار دارم من...! :~(

چهارشنبه 04 شهریور 5

امروز:  بازدید

دیروز:  بازدید

کل:  بازدید