سید مهدی موشَّح - شاید سخن حق

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
عکس ِ زورکی +	چهارشنبه 98 شهریور 6 - 11:0 عصر
نمی‌خواستند با او عکس بگیرند با آن عروسک عجیب و غریب اما او در کنار خیابان ایستاده بود تا مردم را به داخل دعوت کند تا شغل خود را حفظ کند و حقوق بگیرد! فاصله طبقاتی همین است اثر آن این سرمایه کار را به دست می‌گیرد تصمیم را و فقرا را افراد نیازمند به کار را مجبور می‌کند اسیر می‌کند به بردگی می‌کشد به کارهایی که خودشان هم شرم از آن دارند چه برسد به دیگران انسانی که لباس حیوان بپوشد تا توجه مردم را جلب کند؟! دردناک است فرزندان من نزدیک نشدند دورادور رد می‌شدیم اما بچه‌ها را گرفت مرا هم صدا کرد تا عکس بگیرم بچه‌ها در تلاش برای فرار گرفتم اصرار کرد به داخل مغازه برویم عذر آوردم رد شدیم گذشتیم نماندیم ولی ناراحت قلب انسان را آزار می‌دهد آن‌چه نظام سرمایه‌داری با بشر کرده است کشاورزی را محدود دامداری را محدود زمین را بلوکه کرده و اجازه حیازت نمی‌دهد جنگل را طور دیگر مرتع را هم بیایان هم که جای خود حتی دیگر در خیابان هم اجازه بساط کردن نمی‌دهد همه راه‌ها را می‌بندد همه راه‌های تولید و کسب درآمد را بعد شغل‌های کاذب تولید می‌کند فقرا را خدمتکار ثروت‌اندوزان قرار می‌دهد مستضعفین در خدمت مستکبرین انسانی که خودش می‌توانست غذا بپزد خودش می‌توانست سوپ در بشقاب خود بریزد خودش می‌توانست خانه خود را تمیز کند فرش خود را بشوید ماشین خود را حتی امروز دیگر نه مستکبر شده‌ایم مستکبرمان کرده‌اند مستضعفین باید غذا برای ما بپزند غذای ما را در بشقاب ما بکشند فرش خانه ما را تعدادی کارگر مستضعف بشویند خانه‌مان را شب عید یا هر وقت و بی‌وقت خدمتکار و نظافتچی بیاید و تمیز کند نظام سرمایه‌داری این کار را کرده است کاری که انسان‌ها را به حیوان تبدیل کند برای یک لقمه نان برای این‌که از گرسنگی نمیرند بدون خانه نمانند انسان‌هایی که خداوند به آن‌ها اجازه داده در زمین او خانه بسازند از هیچ‌ کس و ناکسی هم اجازه نگیرند اما قانون غربی آمد و این اجازه الهی را گرفت قانون اصلاحات ارضی زمین‌شهری پس از انقلاب هم باقی ماند سرمایه‌داری اجازه آباد کردن زمین را به هر کسی نمی‌دهد تا خانه‌های شهری گران و گران‌تر شود اگر قانون خداوند جاری می‌شد مونوپولی زمین شکسته می‌شد انسان‌ها هجرت می‌کردند به کوه‌ها و بیابان‌ها خانه می‌ساختند و آباد می‌کردند شهرها این‌طور متراکم و انفجاری نمی‌شد مجبور به پذیرش این‌همه تحقیر هم نمی‌شدند! قال علی (ع): «لَا طَاعَةَ لِمَخْلُوقٍ فِی مَعْصِیَةِ الْخَالِقِ» (نهج‌البلاغه، ح165) اطاعت مخلوق در معصیت خالق روا نیست. (ترجمه مکارم) برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - اقتصاد 141 - فاصله طبقاتی 16 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
خانواده؛ دشمن کاپیتالیسم 4 +	سه شنبه 98 شهریور 5 - 8:0 صبح
نقش ربا ربا نقش مهمی در ایجاد فاصله طبقاتی دارد. اصلاً اگر ربا نبود بخش خدمات نمی‌توانست خودش را بالا بکشد. کسی که محصولی را تولید نمی‌کند، چطور می‌تواند سهم بیشتری در مصرف داشته باشد؟ با پول. اسکناس که جایگزین فلزات با ارزش در مبادله می‌گردد، ابزاری می‌شود تا هر بار که می‌چرخد، به پایین‌دست که می‌رسد، سمت نیروی کار مولّد، هر چه دارد را بمکد و به خود جذب کرده، بالا بکشد. دست نیروهای غیرمولّد. اگر سهم مدیران بیشتر است و سهم سرمایه‌داران از همه بیشتر، زیرا ابزار بانکداری ربوی، ثروت تولیدکننده را هورت بالا می‌کشد. کشاورز مستقل یک روز آزاد بود و مستقل. این اتفاقی‌ست که به کرّات در غرب افتاده و می‌افتد هنوز هم. ویزیتور بانک سراغ کشاورز می‌رود: چرا روزی یک هویج؟ اگر این کود را بخری و این سمپاشی را انجام دهی، روزی ده هویج برداشت می‌کنی! کشاورز می‌گوید: من پس‌اندازی برای این کار ندارم و بازاریاب که منتظر همین حرف است: این قرارداد را امضا کن، ما کل هزینه کود و سم را می‌دهیم. با فروش ده هویج ده برابر به دست می‌آوری و وام بانکی را پس می‌دهی. امروز کشاورز وابسته است. قسط می‌دهد و مدام ربای مرکّب پرداخت می‌کند. دیگر با سه ساعت در روز به محصول نمی‌رسد. باید ده دوازده ساعت کار کند تا محصولی را به دست آورد، تأمین‌کننده سود بانکی! اگر هم یک روز نتواند، باران کم ببارد یا خودش ناتوان شود، تمام مزرعه را بانک از او می‌گیرد! ناگزیر به حومه شهر می‌گریزد و مشغول کارهای خدماتی بی‌ارزش می‌شود و در بیغوله‌ها و حلبی‌آبادها می‌خوابد. تقسیم کار جهانی این‌که ادعا می‌کنند، کشورهای توسعه‌یافته، این‌که بیشترین درآمد آن‌ها از بخش خدمات است، زیرا بخش کارگری تولید آن را واگذار کرده‌اند. کارگر بنگلادشی لباس را تولید می‌کند، چینی کالاهای مصرفی، آفریقایی محصولات معدنی، عرب نیز نفت و گاز. کشورهای فقیر را اجیر کرده‌اند برای پرورش نیروهای مولّد و توسعه‌یافته‌ها از خدمات درآمد کسب می‌کنند، یعنی از بستن مالیات و عوارض و مجبور کردن این کشورها به هزینه‌های بیهوده. بانک جهانی و دیگر سازمان‌های بین‌المللی را هم به این منظور ساخته‌اند. نام آن را هم گذاشته‌اند تقسیم کار جهانی! امروزه هزینه زندگی تمام کشورهای توسعه‌یافته را کشورهای مستضعف پرداخت می‌کنند. با بازی‌های مالی و اقتصادی، قیمت کالاهای آن‌ها را پایین نگه می‌دارند، تا بخش اعظم درآمد تولید برود در بخش خدمات. بعد همان درآمد اندک را هم با ایجاد ترس از آن‌ها می‌گیرند. اسلحه می‌فروشند و ناامنی ایجاد می‌کنند، بعد پول می‌گیرند و بیمه می‌کنند! از دیگری پول می‌گیرند و با حمایت از او، قدرت را به او می‌سپارند. «خدمات» در حال چاپیدن درآمدهای لحظه‌به‌لحظه نیروهای مولّد دنیاست. زیرا نیروهای انسانی کشورهای توسعه‌یافته به دلیل تحصیلات و آگاهی‌های اجتماعی، کمتر قابل استثمارند! [ادامه دارد...] برچسب‌های مرتبط با این نوشته: خانواده 57 - اقتصاد 141 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
خانواده؛ دشمن کاپیتالیسم 3 +	یکشنبه 98 شهریور 3 - 3:0 عصر
استثمار کارگر مولّد اصلاً سؤال اصلی این‌جاست: چرا مولّد باید این‌همه هزینه برای خدمات پرداخت کند؟ در حالی که آن‌چه نیاز دارد را خود تولید می‌کند؟ نظام سرمایه‌داری روی بخش «خدمات» استوار شد. این را اسمیت پیش‌بینی نمی‌کرد. از مسیر تولید منحرف شد. بانکداری با تمام کارمندان حسابدارش! دولت و تمام کارمندانش. قاضی‌ها و وکلا و پلیس و نیروهای انتظامی و … در حقیقت شهرها که آمدند، کوله‌باری از خدمات را گذاشتند روی دوش کشاورز. کشاورزی که دیروز نیازی به ادارات نداشت، امروز برای خریدن بذر باید مجوّز بگیرد، عوارض بدهد، هزینه کارشناسی بدهد، تأییدیه بگیرد، به آبخیزداری برود و حق آب خود را تمدید کند. هزاران کاری را که اصلاً ربطی به تولید محصول نداشت، سرمایه‌داری به گردن تولیدکننده انداخت. تا چه شود؟ تا بتواند هزینه‌های بخش خدمات را که محصول تولید نمی‌کند تأمین نماید. عائله بزرگ کشاورز و دامدار و معدنچی و صنعتگری که قبلاً چهار پنج سر عائله داشت، با درآمد اندک کارش راست می‌آمد. اما امروز با این‌همه ثروتی که تولید می‌کند، به مدد ابزار و فن‌آوری و دانشی فراوان، کم می‌آورد. چرا؟ زیرا عائله او زیاد شده است. نظام سرمایه‌داری حواسش هست. او مراقب است تا تمام آن‌چه را برای تأمین بخش خدمات نیاز دارد از درآمد کارگر بیرون بکشد. همین است که هر چه درآمد او بیشتر می‌شود، بدون این‌که بفهمد چرا، ثروتش افزایش نمی‌یابد. تولید نیاز اقتصاد سرمایه‌داری، آن‏چه امروز در دنیا می‌بینیم، کارش با نیازسازی پیش می‌رود. مراکز تفریحی بزرگ می‌سازد، دیزنی‌لند مثلاً. که چه شود؟ تا کارگر مولّد احساس کند چیزی لازم دارد که ندارد؛ تفریح مثلاً. بخشی از درآمد تولید خود را هزینه کند تا دستمزد خدمات آن‌ها را بدهد. دولت هم سریع مالیات می‌گیرد از مرکز تفریحی. تا دستمزد بخش دیگری از نیروهای غیرمولّد را در‌آورد. این نیاز چگونه تولید می‌شود؟ این سیستم چطور به نیروهای مولّد می‌باوراند که باید ثروت خود را برای چیزی که تا آن روز به آن نیاز نداشتند هزینه کنند؟ فاصله طبقاتی نظام سرمایه‌داری به ثروت نیاز دارد و ثروت را اسمیت گفت که فقط کارگر مولّد تأمین می‌کند. وقتی بیشتر شغل‌ها بر اساس آمارهای رسمی کشورهای توسعه‌یافته، به بخش خدمات اختصاص دارد، چطور پس این ثروت را بیرون می‌کشند از حلقوم کارگر مولّد؟ انسان فطرتاً از تحقیر شدن فراری‌ست. زیر بار آن نمی‌رود. اگر به دو مهمان نان و پنیر بدهی راضی بیرون می‌روند، اما اگر به یکی نان و پنیر بدهی و به دیگری جوجه‌کباب، قطعاً نان و پنیر را پرت می‌کند توی صورتت! نظام سرمایه‌داری با ایجاد تفاوت در الگوی مصرف، نیروی کار مولّد را تحقیر می‌کند. کالاهای لوکس و لاکچری می‌سازد، چیزهایی که فقط برای تفاخر ساخته می‌شوند حتی. با تبذیر و اسراف، حرص ایجاد می‌کند و طمع. حالا کارگر تمام تلاش خود را می‌کند تا چیزی را به دست آورد که سرمایه‌دار دارد، رئیس دارد، مدیر. نوع مسکن، محل قرارگیری آن در شهر حتی. خودرو، لباس، رستورانی برود که او غذا می‌خورد. هر چه که او مصرف کند را می‌خواهد. بله، نیاز ساخته می‌شود. فاصله طبقاتی در الگوی مصرف، نیاز ایجاد می‌کند تا اقشار پایین‌دست جامعه بیشتر کار کنند. دقیقاً همان قشری که تنها نیروی مولّد در جامعه است. ثروت را این‏ها باید تأمین کنند و با بالادستی‌ها به اشتراک بگذارند، اما نه اشتراکی مساوی و برابر! [ادامه دارد...] برچسب‌های مرتبط با این نوشته: خانواده 57 - اقتصاد 141 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
خانواده؛ دشمن کاپیتالیسم 2 +	جمعه 98 شهریور 1 - 9:0 عصر
زمین؛ منشأ تولید پدر سرمایه‌داری نوین، منشأ تولید را «زمین» می‌دانست. تمام کارهای مولّد به زمین ختم می‌شود. نجاری که میز می‌سازد، چوب را از درخت‌بری خریده است که او از درختی بریده است که از زمین برآمده. خیاط پارچه را از بافنده می‌خَرد و او نخ را از ریسنده و او از دامداری که پشم می‌فروشد و یا کشاورزی که پنبه. اگر هم مصنوعی باشد از پتروشیمی که نفت خام را از زمین بیرون آورده. زمین در نظر اسمیت مبدأ ثروت است و هر چه تولید باشد، ته آن به زمین بند است؛ کشاورزی، دامداری، معدن و صنعت. گدایان خدمتگزار پس مشاغل دیگر چه؟ آن‌هایی که کارشان مولّد نیست چطور زندگی می‌کنند؟ ماجرا از همین‌جا کم‌کم آغاز می‌گردد. از جایی‌که عده‌ای محصول تولید نمی‌کنند، بلکه فقط خدمت. کشاورز مثلاً، روزی یک هویج اگر برداشت کند، خُب خودش می‌خورد. اگر دو تا برداشت کند چه؟ یکی را به همسایه‌اش می‌تواند بدهد، کسی که تولید نکرده است. اما چرا باید این کار را انجام دهد؟ شغل‌های خدماتی از همین‌جا درست شده‌اند. کارهایی که کشاورز به آن‌ها نیاز دارد. فرصت برای نظافت منزل ندارد، یک هویج به همسایه غیرمولّد می‌دهد تا منزل او را تمیز کند. وقت یا توان آموزش فرزند خود را ندارد، هویج اضافه را می‌دهد تا آن‌که توان تولید محصول ندارد، فرزند او را آموزش دهد. به این ترتیب فرد مولّد هزینه زندگی افراد غیرمولّد را تأمین می‌کند. پیدایش شهرهای غیرمولّد اما این روند تا کجا می‌تواند ادامه پیدا کند؟ روند تأمین غیرمولّدها توسط مولّدها؟ این را آدام اسمیت متوجه نبود. این‌که سنگ‌بنای اقتصاد آزادش تا کجا پیش خواهد رفت. شهرها که بزرگ شدند، شدند مأمن افراد غیرمولّد. به قول امروزی‌ها شغل‌های خدماتی. اگر چه امروز ارائه خدمت را نیز «تولید» می‌نامند، ولی، از نظر اسمیت، پدر کاپیتالیسم، هیچ کار خدماتی به تولید ثروت نمی‌انجامد. نیازهای اصلی مردم شهر را چه کسی تأمین می‌کند؟ کشاورز چند هویج اضافه داشت که قرار بود بدهد برای تأمین خدمات خودش. اما این همه شهروند، آیا خوراک همه این‌ها را هم باید تأمین کند؟ مصرف بیش از تولید خدمات افزایش یافت. کارهای خدماتی یعنی. در دنیای امروز نیروی انسانی غیرمولّد بیش از مولّد شده و نیازهای اصلی تمام این نیروها به محصول را باید همان اندک نیروی مولّد تأمین کنند. این چطور می‌شود؟ البته که ابزار آمده. فن‌آوری ایجاد شده. کشاورز دیگر تراکتور دارد و کمباین. ابزارهایی که راندمان تولید را بالا می‌برد. کشاورز امروز هزار برابر گذشته محصول تولید می‌کند. با همان میزان ساعت کار گذشته. اما چرا ثروت او از گذشته بیشتر نشده است؟ [ادامه دارد...] برچسب‌های مرتبط با این نوشته: خانواده 57 - اقتصاد 141 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
خانواده؛ دشمن کاپیتالیسم 1 +	پنج شنبه 98 مرداد 31 - 12:0 عصر
«دشمن بشریت یعنی جریان سرمایه‌داری بین‌المللی و صهیونیسم تقریباً از حدود صد سال پیش تصمیم گرفتند که خانواده را در بین بشر از بین ببرند» آیةالله العظمی خامنه‌ای، 7/12/1397 ادعای پدر «آدام اسمیت» پدر کاپیتالیسم است. تا قبل از او نبود. نظریه اصلی نظام سرمایه‌داری را او طرح کرد: «دست نامرئی بازار» را. ادعای او این بود: مکانیزم بازار خودبه‌خود به تعادل می‌رسد. اگر اجازه دهیم سرمایه‌ها «انباشته» شود، متمرکز، دست یک یا چند نفر، افراد کمی دارای ثروت فراوان، این ثروت انباشته، به بازار می‌آید و تقاضا برای کارگر افزایش پیدا می‌کند. کارگر هم که تعدادش زیاد نشده، پس دستمزد بالا رفته و وضع مالی کارگران خوب می‏شود. همه‌شان سر کار می‌روند و به «اشتغال کامل» می‌رسیم. یعنی وضعیتی که هیچ بیکاری وجود نخواهد داشت. همان تعادل «عرضه و تقاضا» که امروز همه به آن باور داریم. پسته که گران می‌شود، می‌گوییم: تقاضای جهانی بالا رفته، پس تولیدکننده صادر می‌کند. اگر هم بخواهد در داخل بفروشد، به همان نرخ صادرات. کدام آدم عاقلی وقتی مشتری گران هست، ارزان می‌دهد؟! اقتصاد آزاد این همان اقتصاد «لیبرال» است. اقتصاد بازار آزاد که می‌گویند همین است. آدام اسمیت یعنی این را می‌گفت. کار به کار کسی نداشته باشید، دولت در اقتصاد دخالت نکند، مردم عاقل هستند، خودشان سرمایه را در جای درست خرج می‌کنند! در اقتصاد لیبرال، در اقتصاد مبتنی بر بازار آزاد، سرمایه و ثروت خودش تصمیم‌گیرنده نهایی‌ست. هر جا به نفعش باشد می‌رود و هر جا نباشد، فرار می‌کند. این‌که در بورس می‌گویند: سرمایه ترسوست، منظورشان همین است. هر جا ریسک و خطر زیاد شود، سرمایه‌گریز می‌شود. مثالی واضح: دو بانک اگر یکی سود ده درصد روی سپرده‌ها بدهد و دیگری بیست درصد، با ریسک برابر، اگر کسی در اولی سپرده بگذارد، نمی‌گویند احمق و سفیه است؟! ثروت ملّی آدام اسمیت این را ثروت ملّت‌ها می‌داند. این‌که اگر جامعه به اشتغال کامل برسد، همه کار کنند، تولید در آن کشور زیاد می‌شود. کالا یعنی ثروت. کشوری ثروتمندتر است که بیشترین بازده در تولید را داشته باشد و با تمام توان خود کار کند. این از چه راهی به دست می‌آید؟ از راه باز گذاشتن دست ثروت‌اندوزان در تجمیع سرمایه و رها کردن بازار و آزاد گذاشتن قیمت کالاها و نرخ دستمزد کارگر. از نظر او همه چیز اتوماتیک است در اقتصاد. اگر هم گاهی به هم می‌ریزد، چون دولت‌ها دستکاری کرده‌اند! مولّد و غیرمولّد اسمیت کارگران را به دو قسمت تقسیم کرد. اصلاً کار را. کارهایی که مولّد هستند و ثروت تولید می‌کنند و کارهای غیرمولّد. او فقط تولید «کالا» را تولید ثروت می‌دانست. از نظر او تمامی کارهای خدماتی «مصرفی» هستند و چیزی تولید نمی‌کنند. مثل معلّمی، پزشکی، رفتگر شهرداری، مدیر، حسابدار، بانکدار و هر کاری که ته آن یک کالا به دست نیاید. او ثروت را محصول تولید کالا می‌دانست و تمامی کسانی که کار خدماتی انجام می‌دهند ریزه‌خوار کسانی هستند که کالا تولید می‌کنند. [ادامه دارد...] برچسب‌های مرتبط با این نوشته: خانواده 57 - اقتصاد 141 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
ساخت ِ خاطره +	چهارشنبه 98 مرداد 30 - 12:55 عصر
هر کدام یکی را انتخاب کردند پیشنهادهای مختلف از قنادی‌های محل برای شیرینی روز عید غدیر من اما پیشنهادی دیگر: - چطوره از همشون یک کمی بخریم و مقایسه‌شون کنیم؟ مشتاق شدند خوش‌شان آمد اصرار کردند بر همین این شد که رفتیم و خریدیم از هر کدام اندکی با دقت، بررسی و کارشناسی و نظرات‌شان: قنادی داغ داغ: 1. کیلویی 20 هزار تومان 2. خیلی خشک است 3. هنگام خوردن در گلو گیر می‌کند 4. تزئین خیلی زیبایی ندارد 5. مزه خوبی هم ندارد قنادی گل لاله: 1. کیلویی 26 هزار تومان 2. تزئین قشنگی دارد 3. بسیار نرم و لطیف 4. طعم بسیار خوبی دارد قنادی مهدی: 1. کیلویی 28 هزار تومان 2. خشک است و گلوگیر 3. تزئین آن خوب است 4. خامه کم دارد قنادی شیرینک: 1. کیلویی 28 هزار تومان 2. خلاقیت در تزئین 3. خشک است 5. طعم آن خوب است این را هرگز از خاطر نمی‌برند ماندگار شد در ذهن‌شان تا دهه‌های بعد حتی خاطره‌سازی مهم است در تحکیم روابط عاطفی در استقرار ارزش‌های سنّتی یک روز برای فرزندشان شاید همین خاطره را تعریف کنند روزی که از چهار قنادی شیرینی خوردند و محصولات آن‌ها را سنجیدند: «یه روز عید غدیر، همسن تو که بودم...» قال علی (ع): «عَزَبَ رَأْیُ امْرِئٍ تَخَلَّفَ عَنِّی، مَا شَکَکْتُ فِی الْحَقِّ مُذْ أُرِیتُهُ. لَمْ یُوجِسْ مُوسَى (علیه السلام) خِیفَةً عَلَى نَفْسِهِ بَلْ أَشْفَقَ مِنْ غَلَبَةِ الْجُهَّالِ وَ دُوَلِ الضَّلَالِ» (نهج‌البلاغه، خ4) آن کس که از دستورات من تخلّف کند، از حق دور گشته است; (چرا که) از زمانى که حق را به من نشان داده اند هرگز در آن تردید نکرده ام (و نگرانى من هرگز به خاطر خودم نبوده بلکه به خاطر این بود که مبادا مردم گمراه شوند همان گونه که) موسى(علیه السلام) هرگز احساس ترس نسبت به خودش نکرد بلکه از این مى ترسید که جاهلان و دولتهاى ضلالت غلبه کنند و مردم را به گمراهى کشند. (ترجمه مکارم) برچسب‌های مرتبط با این نوشته: فرزند 535 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
پیتزاشان +	شنبه 98 مرداد 26 - 5:0 صبح
این‌بار تصمیم گرفتند رأی بگیرند برای دست‌پخت هم پس از خوردن دو سه هفته یک‌بار جمعه‌ها من فقط خمیر را درست می‌کنم: نصف لیوان روغن یک لیوان آب چهار پیمانه آرد کمی نمک کمی بیکینگ‌پودر چینش با خودشان: مریم ظاهراً خوشمزه‌ترین را داشت میان رأی‌ها شاید چون همه مواد را ریز کرده بود بر خلاف پسرها! رقابت چقدر مهم است انسان چقدر نیازمند نباشد رشد متوقف می‌شود انگیزه می‌رود حداقل بین کودکان و احتمالاً بیشتر ِ بزرگسالان! قال علی (ع): «إِنَّ کَلَامَ الْحُکَمَاءِ إِذَا کَانَ صَوَاباً، کَانَ دَوَاءً؛ وَ إِذَا کَانَ خَطَأً، کَانَ دَاء» (نهج‌البلاغه، ح265) گفتار دانشمندان اگر صحیح و درست باشد دوا (داروى شفابخش) و اگر نادرست و خطا باشد درد و بیمارى است. (ترجمه مکارم) برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - آشپزی 93 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
شماره گیر +	پنج شنبه 98 مرداد 24 - 5:0 صبح
تفاوت تا کجا؟ بین نسل‌ها خیلی عجیب است چیزی که برای ما عادی زندگی کرده‌ایم با آن این‌ها ندیده‌اند اصلاً هرگز نمی‌دانند حتی چطور کار می‌کند از کجا باید بکشند تا کجا واقعاً نمی‌دانند خب طبیعی هم هست از کجا باید بدانند در زمان بچه‌های امروز که اصلاً شماره‌گیر دستی نبود انگشتی «بابا این چطوری کار می‌کنه؟» آن‌سوی باغ کتاب یک ساندویچ‌فروشی برای تبلیغ کیوسک تلفنی تدارک دیده اتوبوس دو طبقه یادش به خیر من همیشه طبقه دومش سوار می‌شدم آخرین بار سال 1376 بود برای گرفتن کارت جلسه کنکور که رفته بودم در راه برگشت دو طبقه به مسیرم خورد تا فلکه دوم صادقیه از دانشگاه صنعتی شریف زمان می‌گذرد کودکان ما اما مال زمان ما نیستند از زمان دیگری برای زمان دیگری باید که متفاوت باشند اگر چه گاهی شگفت‌آور می‌شود! قال الأمیر (ع): «أَصْدِقَاؤُکَ ثَلَاثَةٌ وَ أَعْدَاؤُکَ ثَلَاثَةٌ؛ فَأَصْدِقَاؤُکَ: صَدِیقُکَ وَ صَدِیقُ صَدِیقِکَ وَ عَدُوُّ عَدُوِّکَ؛ وَ أَعْدَاؤُکَ: عَدُوُّکَ وَ عَدُوُّ صَدِیقِکَ وَ صَدِیقُ عَدُوِّک.» (نهج‌البلاغه، ح295) دوستانت سه گروهند و دشمنانت نیز سه گروه؛ اما دوستانت: دوست تو و دوست دوستت و دشمن دشمنت و اما دشمنانت: دشمن تو و دشمن دوستت و دوست دشمنت هستند. (ترجمه مکارم) برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
اصالت ربط +	چهارشنبه 98 مرداد 23 - 1:31 عصر
نوارها و جزوات در بایگانی دفتر فرهنگستان علوم اسلامی از فروردین 1357 تا پیش از سال 1362 بیشتر مباحث دوره‌ای و منظّم در موضوع «اقتصاد» راهی برای اسلامی کردن آن اما از خرداد این سال همان 1362 بحث‌ها روی مبانی فلسفی متمرکز مبانی‌ای که تا آنها تغییر نکنند نمی‌شود اقتصاد اسلامی را پایه‌ریزی کرد با ریاضیات آغاز شده به اصالت ربط منتهی مطالعه 131 جلسه از این دوره خلاصه کردم نموداری عنوان فقط این شد: مقدمه و روند بحث مبنای شناخت انکارناپذیر به جای بدیهی تغایر فی الجمله تغییر فی الجمله هماهنگی فی الجمله اصالت ربط ثبات قانون نفی بساطت تکیه بر منطق ریاضی عبارت‌ها عبارت‌های استاد است استاد حسینی الهاشمی (ره) کلمات همان سعی کردم با استفاده از همان واژگان خلاصه کنم چیزی اضافه نکردم می‌گذارم برای استفاده عموم متخصصان هم: [نمودار کامل] در تلاش هستم اصالت تعلّق را هم خلاصه کنم گامی که بعد از اصالت ربط طیّ می‌شود توکل بر خدا... برچسب‌های مرتبط با این نوشته: سند 31 - آقامنیر 117 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
تارت ِ نخود +	سه شنبه 98 مرداد 22 - 5:0 صبح
مگر می‌شود؟ مگر داریم؟ نه که نداریم معلوم است ولی از استاد یاد گرفته کلاس که رفته استاد گفته نخود بریزد خام روی تارت‌ها البته بعد برداشت فقط وقتی در فِرَند تا پف نکنند پف نکنند؟! عجیب است تمام شیرینی‌ها و کیک‌ها دردشان پف کردن است اصلاً تلاش می‌کنند تا بکنند چقدر زحمت می‌کشند اما این یکی را تدبیر می‌کنند تا نکند! نسبیّت... مطلق نیست پف کردن هم همیشه مطلوب نیست بعضی شیرینی‌ها قرار است پف نکنند لازم است اصلاً اساساً در دستورشان چقدر جالب مطلب جدیدی یاد گرفتم! قال أمیرالمؤمنین (ع): «رُدُّوا الْحَجَرَ مِنْ حَیْثُ جَاءَ، فَإِنَّ الشَّرَّ لَا یَدْفَعُهُ إِلَّا الشَّر.» (نهج‌البلاغه، ح314) سنگ را به همان جا که از آن بر آمده بر گردانید، چرا که شر را جز شرّ دفع نمى کند. (ترجمه انصاریان) برچسب‌های مرتبط با این نوشته: فرزند 535 - سیده مریم 281 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

< << 36 37 38 39 40 >> >

شنبه 103 آذر 3

امروز: بازدید

دیروز: بازدید

کل: بازدید

برچسب‌های نوشته‌ها

فرزند عکس سیده مریم سید احمد سید مرتضی مباحثه اقتصاد آقامنیر آشپزی فرهنگ فلسفه خانواده کار مدرسه سفر سند آموزش هنر بازی روحانیت خواص فیلم فاصله طبقاتی دشمن ساخت انشا خودم خیاطی کتاب جوجه نهج‌البلاغه تاریخ فارسی ورزش طلاق

آشنایی

السلام علیک
یا أباعبداللهسید مهدی موشَّح
آینده را بسیار روشن می‌بینم. شور انقلابی عجیبی در جوانان این دوران احساس می‌کنم. دیدگاه‌های انتقادی نسل سوم را سازگار با تعالی مورد انتظار اسلام تصوّر می‌نمایم. به حضور خود در این عصر افتخار کرده و از این بابت به تمام گذشتگان خود فخر می‌فروشم!

فهرست

شناسنامه

نام: سید مهدی موشَّح
نام مستعار: موسوی
جنسیت: مرد
استان محل سکونت: قم
زبان: فارسی
سن: 44
تاریخ تولد: 14 بهمن 1358
تاریخ عضویت: 20/5/1383
وضعیت تاهل: طلاق
شغل: خانه‌کار (فریلنسر)
تحصیلات: کارشناسی ارشد
وزن: 125
قد: 182

آرشیو

بیشترین نظرات

بیشترین دانلود

طراح قالب

خودمآری! طراح این قالب خودم هستم... زمانی که گرافیک و Html و جاوااسکریپت‌های پارسی‌بلاگ را می‌نوشتم، این قالب را طراحی کردم و پیش‌فرض تمام وبلاگ‌های پارسی‌بلاگ قرار دادم.
البته استفاده از تصویر سرستون‌های تخته‌جمشید و نمایی از مسجد امام اصفهان و مجسمه فردوسی در لوگو به سفارش مدیر بود.

در سال 1383

تعداد بازدید